Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het gaat goed met Beth Hart en dat mag bijna een wonder heten. Enkele jaren terug balanceerde ze op het randje door een zware drugs- en drankverslaving. Nu drinkt ze geen druppel meer en raakt geen enkele pil, poeder of injectienaald meer aan. “Maar ik ben er nog lang niet,” geeft ze toe tijdens het zoveelste bezoek aan Amsterdam. “Afkicken is een lange weg en ik ben pas halverwege. Nog steeds zit ik iedere dag in therapie, gewoon uit angst om terug te vallen.” Muzikaal gaat het daarentegen fantastisch met Hart. Ze blaakt van de inspiratie, schrijft weer de ene song na de andere en levert gedreven optredens af.
Nederland
Hart heeft een uiterst succesvol jaar achter de rug. Ze heeft eigenlijk onophoudelijk getourd sinds Leave the Light On vorig jaar uitkwam. Amerika, Europa en vooral Nederland. Want vreemd genoeg is Hart hier ongekend populair. Vorig jaar zagen we haar in het clubcircuit, maar ook op Bevrijdingsfestival Haarlem en op ParkPop in Den Haag. En steeds met hetzelfde resultaat: een razend enthousiaste menigte die de zangeres op handen draagt. En dat komt vooral door Harts onge&eum;venaarde liveshow. Ze is een echt podiumbeest en geniet er zelf dan ook met volle teugen van. “Ik ben gek op Nederland,” geeft de zangeres toe. “De mensen zijn altijd vriendelijk en warm. Ik word behandeld met respect en het is ook nog eens een prachtig land. Maar dan wel liever in de zomer…” mijmert ze, terwijl ze naar de grijze luchten buiten staart. Ze rilt van de kou in haar mouwloze t-shirt. “Van de zomer hoop ik terug te komen. Als het lekker warm is en ik heerlijk lang buiten kan zijn. Ik verheug me er nu al op”. En dat optreden in warmer weer gaat zeker lukken. Ze staat geprogrammeerd voor PinkPop, met een plek tussen de groten.
Cocaïne
“Soms kan ik het zelf niet geloven,” geeft ze toe. “Nog geen drie jaar terug was ik op sterven na dood en kon nog nauwelijks genieten van het leven. Ik leefde van moment naar moment zonder ook maar ergens bij stil te staan. De drugs vertroebelden mijn geheugen en de drank deed daar nog een schepje bovenop. Ik was dichtbij de dood en ik zag het niet eens”. Je vraagt je af hoe het allemaal zo heeft kunnen komen. Hoe kan een succesvolle artiest zo aan lager wal raken? Daarvoor moeten we terug naar het begin, toen Beth Hart een grote hit had met ‘L.A. Song’ van het album Screamin’ for Your Supper. “Ik schreef een nummer wat aansloeg en schrok van het gigantische succes dat ik opeens had. Opeens kwam ik in een stroomversnelling terecht. Optreden na optreden, interview na interview. Ik had er op een gegeven moment geen greep meer op. Ik schrok van alle commotie die me overkwam, maar kon er niks tegen doen. Vooral de interviews vond ik verschrikkelijk. Opeens stond ik in de spotlights, moest alles van mezelf onthullen. Wie ik was, waar ik vandaan kwam, wie mijn ouders waren en wat me bewoog. En dat terwijl ik alleen muziek maakte om me te uiten, om in een liedje een communicatie op te zetten met de luisteraar.” En toen ging het opeens helemaal mis. “Ik kon het succes niet aan en was bang, doodsbang. De uitweg was meer drank en een toevlucht tot verkeerde pillen. Dat ging zo ver dat ik me bepaalde momenten uit mijn leven niet meer kan herinneren. Maar hoe kon het ook anders als je uit een gebroken gezin komt, waar je vader gokt en cocaïne dealt? Een man die in de gevangenis belandde en een gezin ontwrichtte. Als je je leven niet onder controle hebt en er niet op je gelet wordt, dan grijp je ook naar de cocaïne en de speed. Je doet het als je eenzaam bent en nergens je verhaal kwijt kunt. Gelukkig had ik de muziek waarin ik kon wegvluchten en even mezelf zijn”.
Licht
Er was één lichtpuntje: de liefde. “Ik ontmoette mijn echtgenoot Scott Guetzkow in de moeilijkste tijd van mijn leven. Hij heeft me geholpen om uiteindelijk met mezelf in het reine te komen. En de muziek, want die was er altijd en ook de positieve kant ervan. In het schrijven van liedjes vond ik steun. Ik kon er alles in kwijt waar ik mee worstelde. Ik begon te schrijven zonder ophouden. Het ene na het andere liedje vloeide. Ik schreef over mezelf en alles wat ik meemaakte. Over de hel en uiteindelijk het licht dat ik vond.” Uit die zware periode kwam ook Leave the Light On voort. “Ik ontdekte dat het goed was om alles eruit te gooien. Het was de enige echte therapie voor me. En toen ik merkte dat mijn verhaal ook anderen aansprak kreeg mijn muziek nog een extra dimensie. Ik vertel op een positieve manier over herkenbare ervaringen. Momenten waar we allemaal in ons leven wel eens mee te maken krijgen”.
Leave the Light On is een prachtig document van een moeilijke periode. Een plaat vol ruwe emoties en intense momenten. Dit jaar wordt de plaat opnieuw uitgebracht maar dan met een aantal nieuwe tracks en een hoop bonus materiaal, naast de dvd Live at Paradiso. Daar zie je de zangeres live aan het werk op een van haar favoriete locaties: Paradiso in Amsterdam. “Ik heb daar hele goeie herinneringen aan. Het was een concertavond waar alles klopte en waar de connectie tussen zangeres en publiek perfect was.” Het leven is dus weer goed voor Beth Hart, die zichzelf hervonden heeft. “Ik kan weer gelukkig zijn. Tegenwoordig kan ik beter omgaan met roem en alles wat daarbij hoort. Ik heb zelf vrede gesloten met mijn vader en hem alles vergeven wat er in het verleden tussen ons gebeurd is. We zijn vandaag de dag zelfs de beste vrienden. Tegenwoordig heb ik het allemaal zelf in de hand. Nu bepaal ik hoeveel interviews en optredens ik doe en óf ik ze wel doe. Ik ben op de goede weg. Nu sta ik weer goed in het leven en dat wil ik graag aan iedereen laten zien. ”
http://www.kindamuzik.net/interview/beth-hart/beth-hart-heeft-het-allemaal-zelf-in-de-hand/8820/
Meer Beth Hart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beth-hart
Deel dit artikel: