Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lastig kiezen hoor: in Watt het hiphopfilmfestival Black Soil en in Ahoy Fransje Bauer en Marianne Weber en daarnaast ook nog het gigantische gabberfeest Nightmare. Daags na het uitpakken van sinterklaassurprises en je misselijk eten aan pepernoten is er kortom genoeg te beleven in de havenstad. Ruim 1500 man verkiest echter de tochtige Maassilo op Zuid boven eerdergenoemde happenings. Hoewel het festival Bazar Curieux daarmee niet uitverkocht is, kan je toch zeggen dat het gezellig druk is in het grauwe industriecomplex.
Zoals Crossing Border probeert om met popmuziek ook literatuur aan te smeren, combineert Bazar Curieux popmuziek met beeldende kunst. Gidsen doen aardig hun best om het publiek ook kennis te laten maken met diverse creaties en voorstellingen. Wie echter zoals het leeuwendeel voor de muziek komt, merkt niet veel van de kunstzinnige kant van dit multidisciplinaire festival. Af en toe zie je een bezoeker in witte overall en met rode koptelefoon die zo vrijwillig deel uitmaakt van een wandelend kunstwerk.
Het kleine broertje van Motel Mozaïque is volwassen geworden. Op de vorige editie lag de nadruk nog op gitaarbandjes en hiphop, terwijl er nu veel moeilijker een lijn is te ontdekken in de bands en plaatjesdraaiers die over drie zalen zijn uitgestrooid. Toch valt een kleine voorliefde te bespeuren voor springerige, hondsjonge en vooral eigenzinnige acts die niet voor één gat te vangen zijn.
Abe Vigoda [foto boven] uit Los Angeles, de eerste band van de avond, laat met exotische en hyperactieve gitaarriedeltjes precies horen wat de strekking van dit avondje uit is. Dit bandje neigt nog het meest naar een opgefokte versie van Vampire Weekend. De geluidsman is echter niet wakker te krijgen. Abe Vigoda moet het doen met een ronduit belabberd zaalgeluid.
Als de eerste band aan zijn laatste nummer begint, moet je alweer rennen naar het hoofdpodium waar zZz [foto boven] de opener is. De onstuimige en zompige rock-'n-roll is overladen met een dosis keyboards en een onheilspellende, maar ook ontzettend saaie grafstem van de drummer. Het duo, dat vier jaar geleden ook al op Motel Mozaïque in de kelder van het toenmalige Nighttown speelde, steekt bovendien nogal gedateerd af tegen de rest van de progressieve programmering.
Ook publiekstrekker TV on the Radio weet nauwelijks te overtuigen met een stel opzwepende rocknummers, waarop men nogal lauw reageert. De ijsberende zanger probeert het publiek enthousiast te krijgen, maar de band die volgens velen het beste album van het jaar maakte, kan de hooggespannen verwachtingen niet inlossen. Pas bij de als dance vermomde hiphop en reggae van Roots Manuva [foto onder] krijgt men het warm.
Echte surprises vind je in de kleinere middenzaal. Mica Levi is een jongenachtig meisje dat speelt in de band Micachu and the Shapes. Ze speelt op een soort van stofzuigerslang en tokkelgitaar, terwijl een laptopartiest en drummer haar bijstaan. Er klinken gesjeesde folksongs en rebelse punk zoals je eigenlijk niet vaak meer hoort. Bij de langzamere nummers verliest het aanvankelijk enthousiaste publiek jammer genoeg de aandacht en zoekt weer een plekje in de rokerige catacombe van de silo. Voor de houterige elektronische klanken van de als robot uitgedoste Tim Exile [foto onder] lijkt evenmin weinig animo te zijn, hoewel de Britse dj zeker op zijn plek is.
Met een gevarieerde programmering als die van 2008 zal Bazar Curieux altijd wel hét undergroundfestival van Rotterdam en omstreken blijven. Goeie zaak dat je redelijk wat publiek trekt met zoveel onbekends, hoewel je natuurlijk altijd mensen blijft houden die alleen voor een bepaalde bandhype komen.
http://www.kindamuzik.net/live/bazar-curieux-2005/bazar-curieux-2008-8139/17842/
Meer Bazar Curieux op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bazar-curieux-2005
Deel dit artikel: