http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Battles

Hoe dan? Zo dan!
02 november 2015, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 05 november 2015

Virtuoze, voornamelijk instrumentale rock, met een hoofdrol voor spetterende loopjes op de snaren en complexe patronen van de ritmesectie, komt in soorten en maten. Richting postrock en mellow jazz vind je Tortoise, helemaal in de jazz-hoek The Necks. Meer naar furieuze metal kom je bij And So I Watch You From Afar. Voluit inzetten op de dance en je komt uit bij Elektro Guzzi. Met inmiddels een vleug kraut in de potige postrockmik is Mogwai hét beproefde recept en heftiger (en nogal ingewikkeld) had je nog Don Caballero. En er is natuurlijk Battles - kwiek, vief, lichtelijk Zappa-guitig. Wat meer rock ook, post-kraut, met de nodige molenslagen van Can en Faust.

Battles dus; de band die tekent voor een Hoe dan?-concert. Althans, het grootste deel van het overwegend mannelijke publiek gaat vooral op in het zoeken naar een antwoord op die en nog veel meer vragen. Hoe lopen de ritmes? Waar komt dit geluid vandaan? Is het een tape die meeloopt? Of stapelt hij toch echt de loops op elkaar? En kun je die drumpatronen meetellen? Getuige het weinige meebewegen op de knetterenergieke en dansbare deunen en het amechtig podiumstaren, moge duidelijk zijn dat het antwoord niet zo een-twee-drie gevonden is. Ook na afloop gaat het vorsen voort.

Zo lastig is het sommetje niet, zou je denken. Gitarist David Konopka doet bij opkomst netjes voor hoe je met een paar pedalen snaaraanslagen onherkenbaar vervormt, die laat herhalen, op elkaar plakt, nog eens door een mangel haalt en tadaaaa...! Voor je het weet, heb je een half synthorkest bij de kladden. Kind kan de was doen, toch? Precies dát dus niet. En daar vind je Battles. Hoekig, snedig, vlijmscherp en met z'n drietjes met pret voor tien, twintig man. Hier geen navelstaren of puffen omdat het allemaal zo ingewikkeld is. Welnee: "Wij kunnen dit. Varkentje-even-wassen-mentaliteit op 'aan'. Gáán en genieten geblazen." Dat werk.

Een uur lang geeft Battles straf gas. Hier wordt meedogenloos zwoel en zweterig een dampende cocktail geserveerd waarbij je zou mogen aannemen dat stilstaan uitgesloten is. Quod non, dus. Maar dat mag de pret niet drukken. Battles bewijst namelijk dat de strijd tussen cerebraal en lichamelijk passé is. Ga er alle kanten mee uit. Doe wat je wilt. En vooral: hoor en zie dat het ongelofelijk secuur musiceren ook hyperkinetisch en opzwepend furieus blijkt te zijn. Complex? Hoe dan? Zo dan! Heel feestelijk.

Foto uit het KindaMuzik archief door Martijn Booij