• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Awakenings 2006

Dertien hoogtepunten.
01 juli 2006, Spaarnwoude

Tekst: Inge Janse

Beeld: Anna van Kooij

Publicatiedatum: 03 juli 2006

Met twaalf festivaluren, vijf podia, 38 dj’s en producers, en meer dan vijftienduizend bezoekers zou de veelzijdigheid en de grootte van het Awakenings-festival geen eer aangedaan worden met een standaard recensie. KindaMuzik zou KindaMuzik niet zijn als er daarom niet een lichte verandering in de belichting plaatsvindt. Zet u schrap voor de dertien hoogtepunten – positief en negatief – van Awakenings 2006.

1: Het hardst
Wie gehecht is aan zijn trilharen en frequentiebereik dient Miss Djax vooral te missen. In de hardtechnozaal, simpelweg 001 genaamd, spant zij volledig onbetwist de kroon wat betreft volume, compressie, schelheid en snelheid. In deze tent wordt dan ook massaal gehakt, gezaagd en gepogood, waarbij opeens ook de laatsten der gabbers tevoorschijn komen. Saskia Slegers combineert snoeiharde bassdrums, levensbedreigende hihats, superzure acid en subsonisch lage frequenties tot één groot energetisch geheel. Opeens begint het me te dagen waarom speed is uitgevonden.

2: Het verrassendst
DJ Rush heeft de moeilijke taak om na Miss Djax te moeten draaien. Hoe moet de tegenwoordig in Amsterdam wonende kolossale dj hier ooit overheen komen? Simpel. Start met 'Blue Monday' van New Order en laat het publiek daarmee vergeten op welk bizar tempo Djax haar ding doet. Tik vervolgens in minder dan tien minuten zo'n dertig beats per minuut bij het ingangstempo en het lijkt vervolgens alsof er harder gedraaid wordt dan alles en iedereen. Muzikaal verantwoord zal het allemaal wel niet zijn, maar wat Rush doet is vitaal voor een festival als Awakenings: kippevel bezorgende hardtechno draaien die niemand kan laten stilzitten en je wenst dat je dat oude paar Nike Air Max uit 1995 nooit had weggegooid.

3: Het kleinst
De mc van zaal 001 meet hooguit een meter dertig, een lengte die niettemin geen enkele relatie blijkt te houden met het bereik van zijn stem. Vooral de handshake met de gigant van een DJ Rush is een mooi stuk contrastwerking.

4: Het succesvolst
Natuurlijk, hoe harder des te beter. Miss Djax, Valentino Kanzyani, Joey Beltram en DJ Rush krijgen de vijfduizend aanwezigen in hun zaal bij elke nieuwe bas massaal aan het juichen, stampvoeten en dansen. Minimalrage of niet: hard scoort.

5: Het vervelendst
De vele bezoekers die a: tussen dansende mensen stil blijven staan om te praten, b: dansende mensen omver lopen, c: opzichtig tussen dansende mensen gaan bellen (“Ik versta je niet! Herhaal je zin nog eens veertien keer?”) of d: voorbereidingen voor het neuken treffen tussen dansende mensen. Het zal wel een achterhaald concept zijn, maar ga je niet juist naar het gebied waar gedanst wordt om te dansen?

6: Het melodischt
De Sloveense Umek moet al om half twee aan de bak, en kan dus moeilijk direct snoeihard van leer trekken. Het resultaat is een Uroš Umek die superdansbare techhouseplaten met electroinvloeden op de draaitafels legt, en dat aanvult met heerlijke retriggers en flangers. Zowel Umek als het publiek vinden het prachtig en reageren saamhorig op elke nieuwe plaat en elk nieuw geluid.

7: Het strakst
De categorie ‘strak’ kent twee subcategorieën: dj’s en bezoekers. In de dj-poule is Adam Beyer de winnaar wat betreft foutloos en functioneel mixen. Het fijne aan de Zweedse producer en dj is dat het gewoon voelbaar is dat alles wat hij mixtechnisch doet gegarandeerd goed komt. Daarnaast floreert de dj-set van Beyer bij het grafische geweld van de vele lasers en visuals, en heeft hij het best uitgemixte veldgeluid van de dag. Dat de vriendelijke Scandinaviër geboekt stond als afsluiter en kopstuk van de line-up, blijkt een volwaardig schot in de roos van de organisatie. In tegenstelling tot deze technische exercitie weet vrijwel geen enkele dj foutloos te draaien. De dubieuze eer om uitgeroepen te worden tot Awakenings Foutenkeizer 2006 wordt ontvangen door Valentino Kanzyani. Gelukkig is dat leed relativeerbaar: de Sloveen heeft een geweldige tracklist vol energetische technoplaten en straalt veel muzikaal plezier uit. Daarnaast maakt bijvoorbeeld ook Richie Hawtin fouten, dus kan dat inherent zijn aan draaien op een festival met de grootte van Awakenings. De andere winnaar op het gebied van strakheid is een bepaald gedeelte van de aanwezige bezoekers. Aangezien die ook het klassement leiden op het gebied van hoeveelheden, blijven die hier even onvermeld.

8: Het meest
Overtuigende winnaar op het gebied van wat er het meeste geconsumeerd wordt op Awakenings, is natuurlijk de ecstasyinname op het festivalterrein Spaarnwoude. Heeft u hongerige kinderen weleens Smarties zien eten? Zo ziet het eruit, alleen dan uitgevoerd met kleurloze synthetica en volwassen consumenten. Op sommige plekken lijkt Awakenings wel één grote mangafilm, vol Nederlandse figuranten met pupilgroottes waar hun eigen oog tweemaal inpast. Nummer twee op de consumptielijst is THC, terwijl menig neus ook met de nodige cocaïneresten op het gras verkeert. Tot problemen leidt dat verder niet: zelfs bij de agressieve geluiden van DJ Rush en Miss Djax blijft er een onmisbare sfeer van muziek- en festivalplezier hangen onder de aanwezigen.

9: Het rustigst
De iconen Richie Hawtin en Ricardo Villalobos brengen de ideale zaterdagmiddagvibe met hun minimalsets. Uiterlijk geconcentreerd als altijd doet de Canadese dj waarvoor hij gevraagd is te komen: met minimale gebaren de grasliggenden en dansenden voorzien van een rustig voortkabbelende stroom beats en bits. Dansbaar, luisterbaar, schuifelbaar, meewiegbaar: Richie Hawtin biedt de ideale muzikale context voor een warme namiddag. Villalobos is al bij de drie uur durende set van Hawtin niet van het podium af te rammen, en lijkt erg blij te zijn met alles en iedereen. Ook tijdens zijn eigen optreden blijft hij gelukzalig het veld opkijken en met zijn handen meebewegen. Als je doof bent, dan zou je zweren dat je per ongeluk op Woodstock bent beland.

10: Het livest
Paul Kalkbrenner, de grote BPitch Control-held, weet met superslim live modificeren van onder meer zijn platen ‘F.FWD’ en ‘Gebruenn Gebruenn’ vrijwel alle aanwezigen in de Open Stage helemaal gek te maken. Vooral tijdens de imposante bassline van ‘F.FWD’ gaan de handen de lucht in en openen zich duizenden kelen om hun bijval te verlenen aan de Duitser. Live minder live is Alexander Kowalski, die zich met zijn nieuwe vocaal-geörienteerde album Changes al de nodige kritiek op de hals heeft gehaald. Tijdens Awakenings is hij een kwartier te laat en maakt hij niet bepaald dance die zich goed leent om er live al manipulerend mee los te gaan. Dat neemt niet weg dat Kowalski’s muziek tijdens de invallende schemering erg goed overkomt en als ideale opmaat fungeert voor Adam Beyer.

11: Het egoïstischt
Joey Beltram weet als enige naam zaal 002 te vullen en doet dat door bijna alleen maar eigen platen te draaien. Interactie met het publiek blijkt daarnaast ook niet besteed aan de befaamde artiest uit New York. Wel mixt Beltram snel en foutloos en vormen zijn releases onweerstaanbaar dansbare brokken energetica. Hij valt daarbij vooral terug op zijn album The Rising Sun, en ook zijn nieuwe plaat ‘The Alien Chamber’ en de nodige classics passeren de revue. Met een discografie als die van Joey Beltram is egoïsme verre van een probleem en eerder een pluspunt.

12: Het liefst
Het allerliefst is natuurlijk Andrea Parker. In een bijna lege derde zaal weet de kleine Brit met ietwat experimentele elektronica, een schattige oogopslag en haar verlegen glimlach indruk te maken op de aanwezige mannen, die alle vier heel geïnteresseerd klem tegen de dranghekken staan en net doen alsof ze er voor de muziek en de technologie zijn.

13: Het bureaucratischt
Er is flinke barcapaciteit voor het distribueren van eten en drinken, maar waarom zijn er aparte eet- en drinkbonnen? Is de organisatie bang dat de exorbitante drugsinname de aanwezigen doet vergeten of hun bonnen nou wel of niet voor zowel eten als drinken gebruikt kunnen worden? Of speelt hier simpelweg een economisch motief? Dat laatste lijkt niettemin onaannemelijk als het aantal muntverkoopbalies in ogenschouw wordt genomen. Een kwartier wachten in een enorme rij voor één van de twee muntuitgiftekantoren – met alle gevaren van dien, zoals het per ongeluk inademen van cocaïnewolken of aangesmeerd worden van slechte xtc-pillen – is meer regel dan uitzondering. Veel beter geregeld zijn de toiletten, mits je een man bent. In dat geval heb je een doorlooptijd van minder dan een minuut en zowaar redelijk schone faciliteiten. Vrouwen komen er bekaaider vanaf, maar ook dat lijkt onlosmakelijk verbonden te zijn aan festivals. Daarnaast is er zelfs een publieke douche, zodat bezoekers met smetvrees eenvoudig gerustgesteld kunnen worden.

http://www.kindamuzik.net/live/awakenings/awakenings-3078/13311/
Meer Awakenings op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/awakenings