• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Arctic Monkeys / Milburn

Een kleine stap voor de Monkeys: van draagbare biertanks, naar grote bierhal in de Bijlmer.
07 mei 2006, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Rob van Leeuwen

Beeld: Lianne van de Laar

Publicatiedatum: 08 mei 2006

Het is dubbel feest in Amsterdam op deze zondagavond. Terwijl Ajax-supporters zichzelf even verderop laten vollopen na de bekeroverwinning op PSV, gaat een stampvolle Paradiso uit zijn dak bij het concert van de Arctic Monkeys. De vier snotapen werden eerder op de middag zelfs op Radio 1 gedraaid (“Bent u er nog?” vroeg de presentator na afloop enigszins vertwijfeld aan de luisteraars), maar laten zich door niets of niemand van de wijs brengen, zo lijkt het wel. De zaal, al weken stijf uitverkocht, loopt vanaf zeven uur langzaam vol met Engelse en Nederlandse liefhebbers, maar voordat het echte feest kan beginnen, is het eerst tijd voor het voorprogramma.

Dat wordt vanavond verzorgd door Milburn, stadsgenoten van de Monkeys en een viertal met een kleine Engelse hitnotering op zak. Opvallendste detail: de gitarist probeert goede vrienden te worden met het publiek met behulp van zijn Nederlands Elftalshirt, waar achterop het nummer 88 en de naam ‘Marco’ te lezen is. Of iemand het echt opmerkt is weer een ander verhaal. Het applaus neemt ondertussen na elk gespeeld nummer toe, merkt zanger/bassist Joe Carnall tevreden op. Helemaal perfect komen de gitaarrockers echter niet uit de verf, Milburn is nu nog teveel Arctic Monkeys-light: minder swingend, minder catchy en minder herkenbaar. Op de spaarzame momenten dat de lekkere gitaarloopjes wel goed doorklinken, laten ze horen waarom ze de juiste opwarmers voor hun vrienden zijn. Nog even dooroefenen jongens, dan komt het helemaal goed.

Maar toch, we kunnen niet allemaal zo goed, verfrissend en opwindend zijn als de Arctic Monkeys. Onder luid gejuich, geschreeuw en gefluit komt de band het podium oplopen en meteen is duidelijk: dit wordt een makkie voor ze. Vanaf de seconde dat Alex Turner voor het eerst zijn gitaar aanraakt, gaat het publiek helemaal los. Hoezo buiten is het feest, hoezo Ajax heeft gewonnen? Binnen in Paradiso gaat het er nog wilder aan toe, want vooraan bij het podium vormt zich een kolkende, rondspringende massa en ondertussen wordt van veel nummers de tekst woord voor woord meegezongen.

De vier jongens ondergaan de hysterie gelaten, bijna op routine lijkt het wel. Ze hebben plezier, dat is duidelijk: bassist Andy Nicholson lacht quasi verrast als een jongedame het podium op klimt (en daar hardhandig vanaf wordt gegooid door de beveiliging), drummer Matt Helders (die er met zijn scheve petje uitziet als een jonge Beastie Boy) grapt met de roadies over zijn enorme misslag en Alex Turner vertelt het publiek in zijn onverstaanbare Sheffieldse gebrabbel over de clowns in het publiek: enkele concertgangers lopen namelijk rond in een clownspak. Enkele Bassies die naar je optreden komen: beter kan de gekte rond de Arctic Monkeys waarschijnlijk niet worden geïllustreerd.

De show is helaas erg kort: om kwart voor tien staat het publiek weer buiten, klaar om zich bij de inmiddels aardig aangeschoten Ajax-supporters te voegen. Na amper vijf kwartier verlaat de band het podium om niet meer terug te keren, ook niet voor een toegift. Zowel publiek als band hebben die wel degelijk verdiend.

Het publiek laat zich van zijn beste kant zien, de Monkeys zelf geven een strakke show waarin ze nauwelijks een steek laten vallen. Enig minpunt is de zwakke podiumpresentatie van het viertal. Na al die opwindende verhalen in de pers, de gekte rond de vier pubers en de vele records die zijn gebroken hoop je op een wervelende podiumact die het goede optreden nog meer kracht geeft. Helaas blijft de band enigszins bedeesd op het podium rondlopen, op enkele wilde gitaarzwaaien na.

Het is ze vergeven, sterker nog: het publiek maalt er niet om. Zij zingen mee met de bekende hitsingles, dansen de groene Arctic Monkeys-shirts van hun lijf, doen een poging tot crowdsurfen of bestellen een verfrissend biertje bij de mannen met draagbare biertanks op de rug, die tijdens de gehele show door de zaal blijven lopen. Zou het een voorteken zijn voor wat komen gaat? Van een relatief kleine zaal met draagbare biertanks, naar een grote, massale bierhal in de Bijlmer: zo groot is die stap in ieder geval niet meer voor de Arctic Monkeys.

http://www.kindamuzik.net/live/arctic-monkeys/arctic-monkeys-milburn/12783/
Meer Arctic Monkeys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arctic-monkeys