• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Anathema

Van doommetalhelden naar saaie en eentonige middelmaatjes.
22 januari 2004, Tivoli Oude Gracht

Tekst: Tessa Halm

Beeld: Greetsia Tent

Publicatiedatum: 02 februari 2004

De Engelse band Anathema werd eind jaren '80 opgericht. De band heeft sinds haar oprichting een ware evolutie ondergaan. Gedurende de eerste helft van hun bestaan was Anathema een doommetalband met een grote schare fans. Er heeft zich echter een omwenteling voorgedaan en de laatste paar albums van deze Liverpoolse band zijn door een groot aantal hardcore fans na 1 keer beluisteren regelrecht richting eeuwige muziekvelden geworpen. Het meest recente album, A Natural Disaster is een album dat vol staat met lange, bombastische muziekstukken. Zeker geen slecht stuk muziek, maar waarschijnlijk niet geliefd onder de meeste doommetalfans.

Als op 22 januari jl. de zaalverlichting dimt en de muziek het begin signaleert van het optreden dat Anathema in Utrecht geeft, wacht een volle zaal gespannen af wat er komen gaat. De muziek zwelt aan en het publiek staat op de tenen om niets te missen van de opkomst van hun helden. Een voor een laten de fans zich terugzakken op de hielen als blijkt dat de starttonen van dit concert wel erg lang doorzoemen. Uiteindelijk begint de band dan toch echt te spelen, maar tot veler schrik klinkt zanger Vincent Cavanagh alsof het hier zijn allereerste optreden betreft. Weifelende en onzekere tonen wurmen zich uit zijn keel en we zijn zelfs getuige van enkele valse tonen. Er lijkt geen einde te komen aan de openingssong en zelfs als de gitaren in volume toenemen maakte de band niet veel meer indruk dan een slak met meewind.

Na ongeveer 15 minuten lijkt de band enigszins op dreef en begint Anathema aan het tweede nummer van de avond. Aanvankelijk lijkt het concert na een slechte start toch aantrekkelijk te worden, maar al snel komt het besef dat we hier te maken hebben met een behoorlijk eentonig optreden. Waar de muziekstukken op cd nog erg prettig in het gehoor liggen is het live na enkele minuten alleen nog maar vervelend. Wanneer de zang van Vinnie Cavanagh wordt ondersteund door die van zijn broer (zowel James als Danny zijn weer terug bij de band) krijgt het geheel een wel heel erg poppy tintje. De dubbelzang klinkt aan de ene kant wel prettig, maar toch overheerst het gevoel dat er iets niet helemaal klopt.

Jammer. Anathema lijkt tegenwoordig al hun energie en 'pit' te stoppen in het maken van CD's, zodat er niets meer overblijft voor de optredens.

http://www.kindamuzik.net/live/anathema/anathema/5105/
Meer Anathema op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/anathema