Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na hun geslaagde passage aan de Brusselse Ancienne Belgique de dag voordien, walste de reünieband nu ook over de Gentse Handelsbeurs heen. American Music Club, gevestigde waarde in het met roots doordrenkte americanagenre (hun groepsnaam lijkt alvast secuur gekozen) is na tien jaar stilzwijgen opnieuw gelanceerd, en hoe. Toen de band rond Mark Eitzel er in 1994 de brui aan gaf, raakte eerdergenoemde aangewezen op het solo bewandelen van het muzikale landschap. Daar trof hij nogal wat oneffenheden - neem het coveralbum Music for courage and confidence. Was het nostalgie of een geldkwestie die de band vorig jaar weer bijeenbracht? Feit is dat Eitzel’s zangpartijen steevast beter tot hun recht komen met een kloek groepsgeluid eronder. Met de terugkeer van vooral gitaarvirtuoos Vudi, maar ook de geslaagde toevoeging van een jonge(re) keyboardspeler, zat dat alvast weer snor.
Dat deze tour in eerste plaats werd opgezet om de reeds vorig jaar uitgebrachte plaat te promoten was ook te merken. Het merendeel van de gespeelde nummers kwam dan ook van Love songs for patriots. Na het opblazen van een versterker en de voetschoffelende inzet van openingsnummer ‘Ladies and gentlemen’ zat de sfeer er al onmiddellijk in. Als Eitzel het publiek dan ook nog eens uithoort of alles niet ietsje te luid klinkt, en de overige groepsleden dat zélf volmondig ontkrachten, weet je dat ze er zin in hebben. Iets wat ook meteen oversloeg naar het publiek - voornamelijk trouwe fans die ook de vorige avond in Brussel hadden meegemaakt. Vooral de temperamentvol gebrachte ‘Patriot’s heart’ (Eitzel door de knieën) en ‘Only love can set you free’ of klassiekers als ‘If I had a hammer’ en ‘Jesus’ hands’ wisten de zaal op te lichten. Maar het waren vooral het verzoeknummer ‘Outside this bar’ en het aan Eitzel’s moeder, door Eitzel als manisch depressieve alcoholiste verklaard, opgedragen nummer ‘Myopic books’ die een algemene zucht van schoonheid teweeg brachten.
Voorprogramma Emmet Tinley had daarbij niet veel in de melk te brokkelen. Zijn karige composities werden algauw monotoon en konden de aandacht niet steeds vasthouden. De welgemeende poging van de Prayer Boat frontman leed, spijtig genoeg, schipbreuk.
http://www.kindamuzik.net/live/american-music-club/american-music-club-emmet-tinley/8495/
Meer American Music Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/american-music-club
Deel dit artikel: