Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met veel populairdere bands als R.E.M. en The Smiths behoort American Music Club zonder meer thuis in het rijtje makers van de somberste muziek uit de jaren tachtig en negentig. Al bijna dertig jaar stimuleert het gezelschap rondom de stronteigenwijze zanger en gitarist Mark Eitzel de verkoop van antidepressiva als weinig andere bands. Alleen Eitzels wisselvallige en weinig succesvolle solocarrière zorgt halverwege jaren negentig voor een langdurige stilte bij de vrienden van het treurige levenslied.
Een handjevol aanwezigen in de knusse bovenzaal van Paradiso ziet Mark Eitzel in een ongekend goede bui. Dolgelukkig dat hij weer in Amsterdam is, wordt enthousiast afgetrapt met "Hello Amsterdam". Aanvankelijk lijkt de band zich enigszins opgejaagd te voelen. Beneden luistert langharig tuig in strakke spijkerbroekjes naar de prehistorische klanken van Megadeth, terwijl er in de bovenzaal nog meer bands zijn gepland. Na pakweg vier of vijf nummers speelt American Music Club ineens veel meer ontspannen nummers van de nieuwe cd The Golden Age. Gitarist Vudi die in het dagelijks leven als buschauffeur door de straten van Los Angeles scheurt, speelt uiterst beheerst en lijkt de onvoorspelbare Eitzel in het gareel te houden.
In totaal duurt het ietwat verlate optreden, twee toegiften incluis, nauwelijks meer dan een uur. Desondanks zijn er bij American Music Club veel meer magische momenten te ontwaren dan bij de gemiddelde rockgroep. De prachtige, donkere zang van frontman Mark Eitzel en de ongedwongen muzikaliteit van de andere bandleden is iets om te koesteren. Waarschijnlijk zal de band altijd wel iets blijven voor een select groepje serieuze muziekliefhebbers.
http://www.kindamuzik.net/live/american-music-club/american-music-club-9185/16595/
Meer American Music Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/american-music-club
Deel dit artikel: