• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zero 7: Neuklounge of supersoul?

Reken maar dat er wereldwijd wat is afgeneukt op hun debuutalbum Simple Things. En ook When It Falls is inmiddels een hit in moderne slaapkamers. Het tweede album van Zero 7 puilt namelijk wederom uit van mooie soulfulle songs waarop het prettig wegdromen is. Of andere dingen natuurlijk.

Tekst: René Passet

Publicatiedatum: 01 juli 2004

Zijn Allstars zijn afgetrapt en z'n longsleeves hebben al te vaak de binnenkant van de wasmachine gezien. Nee, Sam Hardaker ziet er nou niet bepaald uit als een popster. Misschien is hij dat ook niet. Maar met 800.000 verkochte albums kun je gemakkelijk naast je schoenen gaan lopen. Zo niet Zero 7. Bij dit Britse duo (keyboardspeler Henry Binns vormt de andere helft) krijg je eerder de indruk dat ze nog steeds met de wenkbrauwen omhoog lopen, verbaasd over het succes dat ze hebben.

"The Babymaker-album" luidde de treffende omschrijving van Simple Things door een van de Britse popbladen. En inderdaad, er is ongetwijfeld heel wat afgeneukt op de zwoele tonen van Zero 7's debuut uit 2001. Maandenlang waren nummers als 'Destiny', 'Distractions' en 'In the Waiting Line' te horen in loungebars, slaapkamers en op de stranden van Ibiza, Rimini en St. Tropez. Maar het is te gemakkelijk om Zero 7's soepele mix van sixties filmmuziek, seventies soul en moderne downtempo af te doen als lounge of sexmuziek. Daarvoor zijn de composities van Hardaker en Binns veel te goed. Het zijn echte songs met 'echte' instrumenten en zang, waarvoor op het podium maar liefst vijftien muzikanten nodig zijn willen ze volledig tot hun recht komen.

"Toch zijn we geen echte band," haast Hardaker zich te zeggen. "Dat zullen we volgens mij ook nooit worden. Zero 7 is eerst en vooral een project van Henry en mij." Alle zangers en muzikanten eromheen dienen voornamelijk als gereedschap om het geluid dat het duo in hun hoofd heeft naar buiten te krijgen. "Met z'n tweeën maken we ruwe demo's in onze eigen studio en zoeken daarna de juiste muzikanten erbij. Dan pas huren we een dure studio en nemen in een dag de strijkers, zang en andere instrumenten op. Zo werkten we voor het eerste album en zo deden we het dit keer opnieuw. Alle muzikanten en zangers waarmee we werken hebben dan ook geen enkele verplichting of gedwongen loyaliteit naar ons. Wij zijn tenslotte de twee met het platencontract. Zero 7 is ons ding."

Dat zal best, maar op When It Falls keren de stemmen die Simple Things zo bijzonder maakten allemaal terug. De warme gloedvolle zang van Mozez (die het album opent met 'Warm Sound'), het gebarsten blanke soulgeluid van Sia Furler en de zwoel fluisterende Sophie Barker. Blijkbaar is het toch meer dan alleen sessiewerk. "Door het lange toeren is de onderlinge band tussen ons veel hechter geworden," verklaart Hardaker. "Bovendien konden we onderweg filosoferen over hoe ons volgende album zou gaan klinken. Er was dan ook meer samenwerking dit keer."

Zo komt 'Speed Dial No. 2' uit de pen van Sia Furler. "Je moet mij niet vragen wie er in mijn speed dial staat," lacht Hardaker. "Jongen, ik heb niet eens een mobiele telefoon! Maar dat nummer gaat over iemand waarop je kunt bouwen. Bovenaan in je telefoonlijst staat waarschijnlijk je partner of je moeder. Daarna volgt een goede vriend, iemand die heel dichtbij je staat en die je kunt vertrouwen." Voor Sam Hardaker is dat ongetwijfeld Henry Binns. Hun vriendschap houdt al zeventien jaar stand, ook al is het soms moeilijk om die vriendschap te scheiden van het muzikale partnerschap. "Wat het geheim van onze chemie is? Misschien omdat onze vriendschap langzaam meegegroeid is met onze muzikale carrières. We zijn samen opgegroeid als student en beginnend muzikant en leerden elkaar steeds beter kennen en begrijpen op dat vlak." "Jullie lijken wel een getrouwd stel" krijgen Sam en Henry regelmatig van plagende vrienden te horen. "En het is ook bijna een relatie," geeft Sam toe. "Vaak hebben Henry en ik aan een half woord genoeg of maken we elkaars zinnen af. Ik weet precies wat hij voelt en denkt."

De professionele muzikale relatie gaat soms ten koste van de vriendschap. Zoals tegen het einde van de opnames voor When It Falls, toen het duo na negen maanden schoon genoeg had van het slepende proces. "We besloten toen om een maand met onze families naar Spanje te gaan om even op adem te komen. Henry heeft een huis in Zuid-Spanje gekocht en ik had een appartement in de buurt gehuurd. Toch hebben we elkaar die maand nauwelijks gezien of gesproken. Als we contact hadden, ging het over het album. Dan besproken we triviale dingen zoals het volume van de baslijn op een bepaald nummer, haha!"

Simple Things domineerde destijds de zomer van 2001. Klopt het dat When It Falls een winteralbum is, qua sfeer en toon? "Ik denk dat je daar gelijk in hebt," beaamt Hardaker. "Toen het album vorm kreeg was het herfst. Een prachtige herfst. Wekenlang blauwe lucht met gouden blaadje aan de bomen." Vandaar ook de titel? "Niet echt. Hoewel het wel zou kunnen. Maar het zegt meer over het proces waarop dit album tot stand kwam. Er waren nogal wat dieptepunten tijdens de opnames, maar die waren tegelijkertijd de katalysator. De motivatie om door te gaan. We vroegen ons regelmatig af of onze oplossingen wel zouden werken of dat de boel in elkaar zou storten. Maar die momenten van twijfel en discussie blijken achteraf essentieel te zijn geweest. Je hoort ze terug op het album, als je goed luistert."

Een zware bevalling dus, dat tweede album. De clichés blijken waar. "Ons midlife-crisis-album," noemt Hardaker When It Falls zelfs. Toch kwam Simple Things ook niet zonder slag of stoot tot stand, vertelt hij. "En ook dit keer vroegen we ons af of het wel zou lukken om genoeg goede nummers te schrijven. We hadden nu weliswaar meer kennis over dat proces, maar het blijft hard werken. Creativiteit kun je niet simpelweg van de plank pakken. Maar volgens mij mag het ook niet te gemakkelijk worden. Zonder spanning kun je ook geen spanning creëren."

Hoe vaak de Air-vraag vandaag al gesteld is, wil de journalist tenslotte weten. Sam zucht eens diep. "Wat is jouw vraag? Veel journalisten die Air ter sprake brengen, verzinnen niet eens een fatsoenlijke vraag meer." Maar ik moet die vraag wel stellen, aangezien hun goede vriend Nigel Godrich (producer van o.a. Radiohead - RP) het nieuwe album van het Franse duo produceerde. En hoewel Zero 7 al jarenlang en tot vervelens toe vergeleken wordt met Air en de vragen daarover hun neus uitkomen, ben ik toch erg benieuwd wat Hardaker vind van dat 'duivelspact'. Aanvankelijk blijft hij diplomatiek en mompelt wat over de kwaliteiten en snel stijgende beroemdheid van Nigel Godrich. Maar als ik aandring lacht hij ondeugend. "Ok, ok, laat me nou even complimenteus zijn over Nigel. Maar goed... het lag voor de hand dat Nigel en Air elkaar uiteindelijk zouden vinden. Zo hebben ze allebei met Beth Orthon (zangeres - RP) gewerkt. Ik vind Talkie Walkie van Air wel aardig, geloof ik. In ieder geval de eerste vijf nummers. De rest moet ik nog een keer luisteren. Het heeft een bepaalde...eeehm... kwaliteit, je moet er van houden…"

When It Falls is uitgekomen op Ultimate Dilemma

Zero 7 treedt op 3 juli op tijdens Rock Werchter

http://www.kindamuzik.net/interview/zero-7/zero-7-neuklounge-of-supersoul/6501/
Meer Zero 7 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zero-7