• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zero 7's tuin vol kleuren en klanken

Als When It Falls het herfstalbum van Zero 7 is, dan is The Garden hun zomerplaat. Één en al zonnenschijn op het nieuwe album van het Britse duo. Na een behoorlijke afslankkuur zijn er nog maar twee zangers in plaats van vier, maar af en toe grijpen ze nu ook zelf naar de microfoon.

Tekst: René Passet

Publicatiedatum: 07 juni 2006

'’Ons midlife-crisis-album'’, omschreef Sam Hardaker twee jaar geleden het vorige Zero 7-album. Na die cd sprak hij maanden niet met zijn muzikale partner Henry Binns en leek het einde van Zero 7 nabij. Het lastige tweede album blijkt ook voor het duo uit Londen een gemene berenklem.

Twee jaar later zijn de wonden wonderwel genezen en kan Binns smakelijk lachen over de omschrijving van Hardaker destijds. “Ja, hij had absoluut gelijk. Voor dit album gingen de opnames veel relaxter”, vertelt de Britse muzikant. “Er zat totaal geen druk achter. Als Sia (Furler, de belangrijkste zangeres van Zero 7 red.) langskwam, bleef ze gelijk een hele week. Heel anders dan vroeger, toen ze voor een half uurtje de studio in rende terwijl buiten de taxi met draaiende motor stond te wachten.”

Ook het componeren ging anders. Sleutelden Henry Binns en Sam Hardaker voorheen maandenlang aan demo’s voordat ze überhaupt de studio ingingen, dit keer ging dat hele proces een stuk sneller. Bovendien was hun rol dit keer niet beperkt tot producer en regisseur. “Voor het eerst schreven we de liedjes samen. Dat is voor ons iets nieuws. We komen uit de producershoek en zijn niet gewend om songs te schrijven.”

Als Zero 7 eens geen zin heeft in de opnames, steken ze het vuur onder de barbecue aan in de tuin van Binns nieuwe huis, gelegen op vier uur rijden van de hoofdstad. Niks moet, was dit keer het motto. Het verklaart de titel van het nieuwe album: The Garden.
“Yeah, grinnikt Binns. Volgens hem is het ook een mooie beeldspraak. “Mijn tuin staat vol verschillende planten en bloemen, net zoals ons album vol staat met verschillende kleuren en klanken."

Keyboards
Vooral zonnige klanken en kleuren, want The Garden klinkt een stuk opgewekter dan When It Falls. Bovendien blijkt de groep meer dan voorheen naar Amerikaanse folk en country (Binns noemt Sufjan Stevens bijzonder inspirerend) te luisteren en is tegelijkertijd een grotere rol weggelegd voor synthesizers en keyboards.
"Dat was niet echt een bewuste keuze", vertelt Binns. "Na mijn verhuizing moest ik natuurlijk een nieuwe studio bouwen. Dat werd een kleine studio, in een schuurtje achter mijn nieuwe huis. Na onze tour kwamen daar alle keyboards en synthesizers in terecht. Vervolgens besloten we die te gebruiken voor het componeren."

In een plaatselijke tweedehandswinkel vindt hij een aftands orgel, dat op 'Today' een hoofdrol speelt. Het soort orgel dat vroeger bij je opa en oma stond en waarin een goedkope drumcomputer is ingebouwd met allerlei presets. Binns: "Ha ha, die omschrijving klopt aardig. Ik was gelijk verkocht toen ik de 'fast bossa nova'-knop indrukte. Bovendien was het interessant om dat nummer met José Gonzalez te doen. Hij wordt toch meer geafficheerd met folk, dan met zijn Argentijnse wortels."

José Gonzalez is sowieso één van de grote verrassingen op het nieuwe album. Gezichtsbepaler Moses heeft het tegenwoordig te druk met zijn solocarrière en is door het duo niet eens gebeld of hij tijd over had. In plaats daarvan vroegen ze de Argentijnse Zweed, nog voordat hij wereldberoemd werd van de Sony Bravia-reclame. Ja ja....
"Het is echt waar", drukt Binns ons op het hart. "We legden het contact al twee jaar terug, nadat ik zijn album in Scandinavië hoorde. We waren onmiddellijk weg van zijn stem. Toen ik van vrienden later die reclamespot gemaild kreeg, moest ik wel even slikken, want ik zag de bui al hangen."

Zelf zingen
Inmiddels is Gonzalez beroemder dan zijn Britse werkgever. Dat weerhoudt hem niet om binnenkort mee op tournee te gaan langs de Europese podia en festivals. Daar moet Hardaker met de billen bloot, want hij besloot voor het nieuwe album zelf ook een moppie mee te zingen. Waarom eigenlijk? "De directe aanleiding was een plaat van de groep Simian. De zangarrangementen op die cd vind ik zo indrukwekkend. Toen we met het nieuwe album bezig waren, probeerde ik uit of mijn stem op de achtergrond paste, in plaats van bijvoorbeeld violen of zo. Dat bleek best aardig te klinken, dus deed ik het nog een keer.”

Niet eerder was de verwantschap met singer/songwriters zo sterk als op The Garden. Je zou bijna vergeten dat de groep oorspronkelijk uit de dancehoek komt. Voelen ze nog wel verwantschap met dance? "Meer dan ooit, om eerlijk te zijn", is het verrassende antwoord van Binns. "Ik zie nu veel duidelijker hoe wij onder die paraplu van dance vallen dan vroeger. Het genre is zichzelf nog altijd aan het ontwikkelen. Folk en elektronica komen ook steeds dichter bij elkaar."

http://www.kindamuzik.net/interview/zero-7/oma-s-keyboard/13075/
Meer Zero 7 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zero-7