• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

White Hassle vat het serieuze leven luchtig op

Eén van de leukste platen van vorig jaar is Your Language van White Hassle. De New Yorkers mengen hun gitaarrock met een vrolijke mix van allerhande elementen. De songs van Marcellus Hall zijn grappig, ironisch, serieus en ontroerend tegelijk. “Misschien is dit mijn manier om met het leven om te gaan”, zegt Hall in een stroef verlopend gesprek.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 06 april 2006

Praten over andere muzikanten gaat de groep betrekkelijk goed af, maar de communicatie over het eigen werk verloopt stroef. Varenka wimpelt alle vragen over de songs meteen af: “Marcellus is degene die alles heeft geschreven.” De songs van White Hassle klinken luchtig en niet al te serieus, werpen we Hall voor de voeten. Hall met zachte stem: “Ja, dat denk ik ook. Dat is niet omdat ik het leven niet serieus zou nemen. En het is ook niet zo dat de songs helemaal niets zouden betekenen. Misschien is het mijn manier om met het leven om te gaan. Humor speelt daarbij een rol.” Hall lijkt te passen in de New Yorkse traditie van het onderkoelde songschrijverschap, denk aan Jonathan Richman. Hall: “Dat klopt wel. Ik vind het knap hoe hij spreektaal en fragmenten uit gesprekjes gebruikt en altijd onverwachte elementen in zijn songs verwerkt.”

Eenzaam in sterpositie
Eén van de leukste nummers op Your Language is ‘Star Position’ dat aanvankelijk over het leven van een rockster lijkt te gaan, maar snel switcht naar het lot van een loner die eenzaam en met de armen en benen wijd gespreid in zijn te grote bed ligt. Hall: “Vind je het een triest nummer? Dat is jouw projectie. Ik vind dat je daarvoor meer bewijzen moet aandragen.”
Oké, het nummer klinkt vrolijk, maar de manier waarop Hall de regel If you’re single you can sleep in the star position zingt, is bepaald melancholisch. Hall: “Ik vind het juist zo grappig dat die twee kanten van de song er even sterk in zitten. En je kunt zo in je bed liggen en je verbeelden dat je een ster bent.” Dat hebben we thuis geprobeerd en het klopt. Luid gelach in de krappe kleedkamer van Ekko.

Ironie
Hall bezingt het leven met een mengeling van trieste ernst en ironie. Hall: “De ironie van Jonathan Richman en Clem Snide spreekt mij aan, maar er schuilt een gevaar in te ironisch worden. In die val wil ik niet stappen. Ironie is soms een probleem. Aan de andere kant kan te veel intellectualisme dat ook zijn, denk aan Elvis Costello. Ik houd van Costello maar hij kiest vaak zoveel woorden die allemaal betekenisvol moeten zijn, dat het te veel van het goede wordt.” En daardoor is Costello vaak verre van grappig. Hall: “Wellicht, maar soms gebruikt hij wel grappige uitdrukkingen.” De ernst daalt weer over het gesprek neer en Hall kijkt vermoeid naar Varenka en de zwijgzame gitarist Joachim Kearns.

Bo Diddley
Gedropt worden door het label waar je jarenlang trouwe dienst voor deed, is een serieuze zaak. Varenka reageert diplomatiek: “Voor ons is het nu belangrijk om vooruit te kijken. White Hassle is een geheel nieuwe start voor ons.”
Fargo is een goed onderkomen voor White Hassle en tal van andere, frisse Amerikaanse bandjes die mooie muziek maken die het midden houdt tussen indie gitaarpop en twang. De naam van Chris Whitley viel en de vraag is op welke wijze White Hassle zich verhoudt tot de zwarte, Amerikaanse rootsmuziek. Hall: “Vind je dat Britse bands die roots missen? De Beatles en de Stones zeker niet. Je wilt het zeker over ‘Vodka Talking’ hebben? Dat nummer hebben we op een Bo Diddley-beat gezet. I love his stuff.”
In die song scratcht een dj er lustig op los. Hall: “Het voelt heel natuurlijk om die elementen bij elkaar te brengen.”

Simpel en zuiver
Your Language bevat een cover van Irving Berlins ‘You’d Be Suprised’, een song uit het klassieke Amerikaanse songschrijversboek. Hall: “Ik houd van dat nummer. Ik had een cd met muziek uit de jaren twintig. Dit nummer sprong eruit en toen ben ik het gaan instuderen. Voor de lol rotzooiden we ermee in de oefenruimte. Toen we de plaat gingen opnemen, heb ik het gewoon ingezet en zijn we het gaan opnemen. Dave drumde de beat van ‘When the Levee Breaks’ van Led Zeppelin eronder en Ambrosia Parsley [zangeres van Shivaree – KM], die in de studio was, bood aan om mee te zingen.”
Zie hier een voorbeeld van de aanstekelijke en eclectische mix van de weinig praatgrage New Yorkers. Hall: “We zijn dicht bij het perfecte geluid dat ik mijn hoofd heb. Al die muziek die we bespraken heeft iets van rauwe eenvoud in zich. Dat is wat me aanspreekt. Wat de dj doet of hoe de vroege rock-‘n-roll klinkt: het is allemaal even simpel en zuiver.”

Songteksten
Opgelucht dat het gesprekje erop zit, ontspant Hall zich: “Het spijt me, maar we hebben nogal last van een jetlag. Ik heb, geloof ik, niet veel zinnigs te zeggen.”

Na de fotosessie blijft Hall nog wat om ons heen hangen. “Wil je het adres van KindaMuzik in mijn notitieboekje schrijven?” vraagt hij. Hall pakt een klein kladblokje en begint erin te bladeren. Hij laat tekstfragmenten zien en, alsof hij nog iets goed wil maken, legt hij uit hoe hij zijn songteksten componeert met de flarden invallen en vondsten die in het boekje staan. Plotsklaps wordt de vriendelijke maar vermoeide zanger enthousiast. ’s Avonds geeft White Hassle een enorm goed optreden in het Utrechtse Ekko.

http://www.kindamuzik.net/interview/white-hassle/white-hassle-vat-het-serieuze-leven-luchtig-op/12521/
Meer White Hassle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/white-hassle