• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Therapy?: mensen zijn allemaal fucking rubbish!

Therapy? bestaat al dertien jaar en met de release van High Anxiety laat ze een jaar vol tegenslagen achter zich. De band blijft doorgaan met het geven van legendarische optredens en neemt ook de tijd om aan het pannenkoekenontbijt verhalen te vertellen over..... Therapy?

Tekst: Norbert Pek

Publicatiedatum: 11 juli 2003

Je komt zelden zulke aardige, vriendelijke, humoristische en spontane mensen tegen als de bandleden van Therapy? Op het podium zie je al een band waar het speelplezier van afstraalt, maar het is geen pose, geen act waarbij de band een stel entertainers naspeelt. Op de dag van het optreden dat de band in De Melkweg gaat geven zitten ze aan het pannenkoekenontbijt: Andy Cairns (zanger/gitarist), Michael McKeegan (bassist) en Martin McCarrick (gitarist/cellist). De nieuwe drummer Neil Cooper was net wakker geworden. Onderweg naar het restaurantje komt hij de tourbus uitgestrompeld onder luid gelach van de andere drie bandleden. Tekenend voor de band, want ze gaan heerlijk ontspannen met elkaar om, genieten van de dag en lachen hartelijk als Cairns weer een briljante opmerking maakt. Een vriendengroep op tournee in de band waar ze zo hard voor werken en waar ze zoveel van houden. Vandaar dat je ook medelijden met ze krijgt als ze vertellen over het moeilijke jaar voorafgaand aan de release van het nieuwe album High Anxiety. Cairns: “De eerste maanden van dat jaar waren bloody terrible. Ik heb me afgevraagd wat we nou gedaan hadden om dit slechte karma te verdienen. We begrepen niet waarom al deze vreselijke dingen op ons afkwamen.”

Therapy? heeft hard geprobeerd om een nieuwe drummer te krijgen, toen de vaste kracht de band verliet. Hierdoor liep de band flink vertraging op en werden ze geconfronteerd met de niet altijd zo fijne realiteit. Cairns: “Zo leer je wie je vrienden zijn. Therapy? is altijd een genereuze band geweest. We zijn nooit klootzakken geworden, hebben ons nooit als rockstar assholes gedragen. En we hebben altijd andere bands geholpen door ze bijvoorbeeld wat geld te geven als ze problemen hadden, of door optredens voor ze te regelen. Maar toen we vorig jaar hulp nodig hadden omdat we een drummer moesten hebben, belden 70% van diezelfde mensen je niet terug. Ze wilden dan opeens niets met je te maken hebben. We hebben ze altijd met veel respect behandeld en dat verwacht je dan ook terug. En zij zeiden ‘fuck them’. Het zorgt er wel voor dat je een hoop rotzooi uit je adressenboek haalt.” Of Cairns dit verwacht had? “Weet je, mensen zijn allemaal fucking rubbish. Dit is gewoon de manier waarop mensen werken.”

Op de vraag of ze ooit overwogen hebben om dit jaar met de band te stoppen reageren ze alledrie met een duidelijke “nee” en willen ze ook duidelijk maken dat dit nooit aan de orde is geweest. Michael McKeegan: “We hebben ook niet compleet stilgezeten, we hebben nog wat concerten in Scandinavië gegeven. Maar nu had ik eindelijk tijd om na te denken over waar mijn leven nou eigenlijk heenging. Het leven buiten Therapy?” Andy: “Je moet doorgaan. Ik had de keuze: je kan wel een beetje depressief gaat zitten doen, maar ik ging veel leuke dingen doen met mijn vrouw en vrienden. Concerten bezoeken, een hoop boeken lezen, naar de bioscoop, een beetje de schade inhalen dus. Achteraf dachten we ook dat dat vrije jaar precies was wat we nodig hadden. Eindelijk konden we weer normale dingen doen. Want we hebben vele jaren onder druk gestaan.”

Dat van de vele jaren klopt in ieder geval. De band is er trots op dat ze al dertien jaar bestaan, dat is toch wel erg zeldzaam. De glorietijd van de band ligt nog steeds in 1994 toen Troublegum verscheen, door velen als een klassieker beschouwd. Nummers als ‘Die Lauging’, ‘Nowhere’ en ‘Screamager’ waren niet van de clipzenders weg te slaan en alle grote festivals werden aangedaan. Awards waren niet aan te slepen en vaak had de band niet eens tijd om de vaak oerlelijke bokalen op te halen. Maar het succes heeft ze nooit veranderd. McKeegan: “Er zijn altijd mensen die je willen sturen: een hoop mensen met nog meer meningen. Maar we hebben onszelf altijd beschermd. Zo mogen de labelmensen het album pas horen als deze is afgerond. We komen altijd met een eindproduct.” Andy Cairns: “Toen Troublegum uitkwam in Nederland vertelde een journalist me dat iemand bij Polydor had gezegd dat Therapy? nooit zo groot kon worden als U2 omdat de zanger zo lelijk was. De volgende keer dat ik bij Polydor in Nederland was zei ik “Oké, vertel het me dan maar recht in het gezicht, het maakt me echt niet uit”. Maar toen ontkende iedereen het. Ik sprak de journalist weer en die zei dat het toch echt waar was. Dat is dus de manier waarop mensen over je denken en hoe ze over je praten. Maar kom op, als Phil Collins nog kan scoren kan ik het toch zeker, haha”, waarop hij een grimas trekt naar zijn gezicht wijst en “come ooooon” zegt. Iedereen ligt weer in een deuk.

De bandleden zijn trots op het nieuwe album High Anxiety. Als ze iemand één Therapy?-album cadeau mochten doen dan was het wel deze laatste. Want hierop staan alle elementen die de band heeft gebruikt door de jaren heen. Martin McCarrick: “Er is weer veel melodie op het album te vinden. Hij is ook weer gemixt door Chris Sheldon, die tevens verantwoordelijk was voor Troublegum. Iedereen wilde weer terug naar de liedjes, en dat is ook gebeurd.” Cairns verklaart meteen waarom de band dit de afgelopen twee albums niet heeft gedaan: “Veel mensen denken dat je een rockband bent en dat je dan maar melodische nummers moet schrijven. De nummers op Troublegum waren ontzettend goed, die kan je ook op de akoestische gitaar spelen. Shameless was veel gecompliceerder, er zit veel extra’s in. Maar je hebt geen drie hobo’s nodig om het speciaal te maken. Het waren minder klassieke liedjes, maar we moesten het gewoon doen. Het was goed om te realiseren dat we er ook echt toe in staat waren.” Uiteindelijk kreeg de band veel negatieve reacties op Suicide Pact: You First en Shameless. Vindt Cairns dat deze albums ondergewaardeerd zijn? “Too fucking right. Toen de albums uitkwamen wilde iedereen de nu-metal van Slipknot, maar anderhalf jaar later heb je opeens The Strokes en The White Stripes en iedereen is blij dat rock ‘n’ roll weer terug is. Dat deden we dus al voordat zij ermee kwamen! De volgende keer dat we met een album komen, leggen we het weg, wachten anderhalf jaar en brengen het dan pas uit, haha.”

Andy Cairns spreekt ook nog zijn wens uit om een nummer van het nieuwe album in een andere versie te horen. “Ik zou de hardcore versie van ‘If It Kills Me’ wel eens willen horen. Met zo’n foute gast met een verstrooid kapsel als die ene van Scooter die op een paar beats “Tonight I’m so sky hiiiigghhhh” zingt. Hij kijkt je dan meteen weer met een olijke blik aan. De pannenkoeken zijn op en het is uiteindelijk vooral Andy die aan het woord is geweest. Het enthousiasme zelve. En daarmee wordt die avond de Amsterdamse Melkweg platgespeeld. Eerst begint Therapy? met twee nummers van het nieuwe album: ‘Hey Satan You Rock’ en ‘Who Knows’ en het wordt meteen goed ontvangen. Maar als wordt aangekondigd dat het volgende nummer van het album Troublegum afkomstig is raakt het publiek in extase en als dan de eerste klanken van ‘Nowhere’ volgen vindt er een explosie plaats. De zaal schudt door elkaar en iedereen bevindt zich opeens op een andere plek. Therapy? is een liveband pur sang. Elk gespeeld nummer zorgt voor een feest en de “we fucking love you people”’s zijn niet van de lucht. De toegift laat de kracht van de band het hét album nog even extra merken. De aankondiging is “We’re not going to sing this song, because you are going to sing this song for us.” waarop ‘Knives’ wordt ingezet en inderdaad, het nummer wordt woord voor woord door het publiek meegezongen/geschreeuwd. De band speelt nog ‘Screamager’ waarna het concert, dat zich het beste omschrijft als een allesverwoestende wervelwind, is afgelopen. De band belooft in september weer terug te komen en de kans is groot dat dezelfde mensen weer bij die concerten aanwezig zullen zijn. Hier krijg je namelijk nooit genoeg van.

http://www.kindamuzik.net/interview/therapy/therapy-mensen-zijn-allemaal-fucking-rubbish/3559/
Meer Therapy? op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/therapy