• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Streets: tragikomische blik op het sterrenleven

Het is zwaar om een popster te zijn. Gisteren al de hele dag interviews gedaan, ’s avonds opgetreden in Bitterzoet. Je bent daarna nog even de stad in geweest. Vandaag weer een hele rij journalisten. Vanochtend wilde je nog pakken kopen in de P.C. Hooftstraat, maar je had maar tien minuten. Tien minuten, voor vier pakken! Je wilt best, maar eigenlijk heb je het gewoon gehad en zou je liefst languit gaan liggen op de bank waarop je zit.

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 10 april 2006

Weet je wat aardig is? Elke fatsoenlijke hoteldeur heeft zo’n oogje. Zo’n glaasje waardoor je wel naar buiten kunt kijken, maar niet naar binnen. Dat glaasje kun je eigenlijk heel simpel los draaien en andersom weer terug plaatsen. Als je maat zich dan later op de avond heeft teruggetrokken op zijn hotelkamer – alleen of met een dame – heb jij perfect zicht.

Het is een mooi voorbeeld van wat Mike Skinner op zijn nieuwe album beschrijft als de kunst van hotelexpressionisme. Hij heeft er een track over geschreven op zijn nieuwe The Streets-album The Hardest Way to Make an Easy Living. Hij weet er alles van: “Ik heb geleerd hotels als mijn thuis te beschouwen en er het maximale uit te halen. Ik heb nog geen manier gevonden om er ook echt geld aan te verdienen.”

Lowlands-debacle
Zo opgewekt als Mike Skinner zijn kamerdeurtruc laat zien aan een journaliste van Veronica Magazine, zo uitgeblust is hij drie kwartier later. Zo scherpzinnig als hij in zijn teksten is, zo kort van stof is hij in zijn interview. Het is niet eens onwil of arrogantie, Skinner snakt naar het einde van de dag. Het tweedaagse promotiebezoek aan Amsterdam zit er bijna op, maar de komende dagen vertrekt het hele circus direct weer naar Duitsland. In eerste instantie vertelt hij nog quasi-opgewonden dat zijn grote gouden horloge niet doet wat het moet doen, maar zodra zijn prima optreden van de vorige avond ter sprake komt, blijven de meeste antwoorden beperkt tot ‘ja’ en ‘nee’.

Dat terwijl dat optreden – een showcase in Bitterzoet – eigenlijk de perfecte revanche was voor zijn totaal mislukte optreden op Lowlands 2004. Aan begin van die beruchte show was Skinner al flink onder invloed. Hij goot er op het podium ook nog eens een fles brandy bij, zodat de boel ontaardde in een ronduit beschamende vertoning. Het ergste was nog wel dat Skinner de honderden Streets-hoedjes, door platenmaatschappij Warner in het publiek uitgedeeld, aanzag voor nepmerchandise. Het publiek kreeg er flink van langs. “Nee, dat was niet echt tof van me. Ik was op dat moment echt totaal uitgeput, en niet echt in staat om een aardig persoon te zijn. Ik was de weg behoorlijk kwijt.”

Skinner noemt het nu een incident, maar dat was het natuurlijk niet. Niet voor niets wijdde hij er een track aan op zijn nieuwe album: ‘Fake Streets Hats’. Het Lowlands-optreden was een van de breekpunten in het recente leven van Mike Skinner.

Star shagging
Het kan geen verrassing zijn dat het nieuwe album van The Streets voornamelijk over beroemdheid gaat. Als licht cynische observator schrijft Mike Skinner immers over het leven om hem heen. Zijn eerste album Original Pirate Material is een perfecte beschrijving van een lamlendige generatie Britse jeugd, wiens leven bepaald wordt door alledaagse beslommeringen, uitgaan, drank en drugs. Het tweede album A Grand Don’t Come For Free speelt in min of meer dezelfde setting en is zelfs een conceptalbum.

Het is, inderdaad, muziek van de straat. Maar iedereen weet dat Mike Skinner met die twee albums heel veel geld heeft verdiend. Nog een album over een lege bankrekening zou simpelweg ongeloofwaardig zijn. Skinners leven bestaat tegenwoordig uit maatpakken en knappe popsterren. En dus poseert hij op de hoes van The Hardest Way to Make an Easy Living voor zijn eigen Roll Royce. “Dat klopt, hier kon ik het best in detail over schrijven. Het is op deze manier wel een iets andere vorm van entertainment. Je kijkt als luisteraar meer naar binnen, in plaats van je met mij te identificeren.”

Maar om nou te zeggen dat dat een plezierig kijkje in de keuken is? De briljante opener ‘Prangin’ Out’ klinkt opgewekt, maar toont de gitzwarte kant van de roem. Het moment dat het snelle leven onder invloed van drank, drugs en vermoeidheid plotseling even tot stilstand komt: Right now logic states I / Need not to be contemplating suicide / With rational thought it would seem that I / Need to be not doing the stuff that makes / Death seem like an easier option / I need a totally Trojan plan right now.

Single ‘When You Wasn’t Famous’ biedt een typisch ironische Streets-blik op het fenomeen star shagging. Het zijn vooral de donkere kanten van het sterrenleven die het album overheersen: “De slechte momenten zijn belangrijk, omdat het breekpunten zijn. Ze zorgen voor de meest interessante verhalen, vanwege de verandering die op zo’n moment op moet treden. Schrijf er een liedje over en het is over.” Is het zo gemakkelijk? “Ik ben eigenlijk behoorlijk gedisciplineerd. Als ik wil dat iets niet meer gebeurt, gebeurt het ook niet meer.”

Gedenk te sterven
Wat Mike Skinner het meest fascineert. is dat de levenssnelheid van een popster zo veel toeneemt dat er vroeger of later een moment komt dat hij ineens zichzelf niet meer bij kan houden. Zonder zichzelf te ontzien heeft hij dat op zijn nieuwe album haarscherp weten vast te leggen. “Als popster kom je met veel meer dingen weg. Het gedrag van de meeste mensen wordt gereguleerd door dat waar ze mee denken weg te komen. Als je je dat niet realiseert, dan ga je met bepaalde dingen gewoon te ver.

Relatief weinig mensen hebben echt de controle over wat ze doen. De meesten zijn echt overgeleverd aan de goden.” Geld speelt natuurlijk een belangrijke rol, in elk geval bij Skinner zelf. Hij kon ineens alle drugs betalen die hij maar wilde, verspeelde grote hoeveelheden geld met gokken, hij rijdt in een dure auto. I never think about money, in fact / I have no idea how much money I have, zegt hij vol ironie in ‘Memento Mori’. “Als je in mijn positie bent, vooral wat betreft geld, word je al snel lui. ‘Memento Mori’ gaat daar ook over. Gedenk te sterven. Je moet proberen niet oppervlakkig te worden.” En de conclusie is dat je dat niet kunt en dat je toch maar gewoon al dat geld uitgeeft. “Ik ben verveeld. Iets in mij voelt zich er wel schuldig over. Ik had vroeger echt een enorme hekel aan mensen die geld hadden. Dat was jaloezie, ja. Al voel ik me er nu wel oké over. Ik werk er hard voor en ik ben er heilig van overtuigd dat ik nog gewoon zonder zou kunnen.”

De grootste demonen zijn verslagen, en het resultaat is wederom een sterke plaat. Wat overblijft is de verveling. “It’s the hardest way to make an easy living”, aldus Skinner. “Wist je dat er op de hele wereld maar twee fabrieken zijn waar broekritsen gemaakt worden?” zegt hij gapend, terwijl hij de zijne omhoog trekt.

http://www.kindamuzik.net/interview/the-streets/the-streets-tragikomische-blik-op-het-sterrenleven
Meer The Streets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-streets