Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit is een logische gedachte wanneer de ontstaansgeschiedenis van de band ter sprake komt. Samen met zanger/gitarist Kip Berman en toetseniste/zangeres Peggy Wang vormde Nadius een gelegenheidstrio ter ere van Wangs verjaardag in 2007. "We oefenden een paar keer en het optreden was een succes. We hadden superveel lol en daarom besloten we ermee door te gaan."
Tijdens de eerste optredens moest de band de ritmes overlaten aan een drumcomputer. Het prijsnummer 'Come Saturday' refereert aan deze periode: "a wasted summer with no drummer". De zoektocht naar een drummer is zelfs in de muzikantengemeenschap van Brooklyn niet eenvoudig. Wang: "Het is grappig. Elke drummer die ik ken, speelt zeker in drie bands. Het is moeilijk om een goede drummer te vinden en zeker een die de muziek ook snapt." Gelukkig was uiteindelijk Bermans huisgenoot Kurt Feldman bereid om zijn oude drumstel af te stoffen en zich bij de band aan te sluiten.
Invloeden
Ondanks het gebrek aan bandervaring bij de meeste leden, hadden ze dankzij het schrijfwerk van Berman al snel veel eigen nummers. Deze liedjes combineren het ruizige geluid van My Bloody Valentine en Ride met de charmante onschuld die ook aan de muziek van Belle & Sebastian kleeft. Shoegaze met een hoog twee-gehalte dus en daarmee zeer geschikt voor een label als Slumberland Records uit Washington D.C. En jawel, labeleigenaar Mike Schulman zag de band toevallig in de Cake Shop te New York spelen en bood hen een contract aan. Berman: "Dat was echt ongelooflijk. We zijn allemaal ontzettend grote fans van het label. Bands als Black Tambourine en Velocity Girl hebben ons erg beïnvloed en om daar nu tussen te staan is te gek!"
Archie Moore, gitarist van deze twee bands, deed het mixwerk voor het debuutalbum dat begin dit jaar verscheen. Nadius: "Hij begreep ons perfect en heeft de plaat naar een hoger niveau gebracht dan some friends messin' around in a basement - wat het ook letterlijk was." Bang om voor copycats uitgemaakt te worden waren ze niet. "Er zijn een paar bands en albums die ons samenbinden en dat zijn vooral noisepopdingen. En van deze muziekstijl worden we gewoon heel erg blij."
Het titelloze album is kort en krachtig met tien liedjes die niet meer dan 34 minuten beslaan. Nadius noemt dit een bewuste keuze: "Popmuziek moet een snelle kick geven. Onze liveshows zijn net zo." Of zoals Berman het verwoordt: "Deze plaat is als een eerste date - de ander moet denken dat je cooler bent dan je eigenlijk bent."
Tournee
Tijdens de Europese tournee kan men in de Lage Landen bekijken hoe cool het viertal daadwerkelijk is. Berman kijkt daar heel erg naar uit omdat hij er nog nooit geweest is, en misschien ook wel omdat hij dan weer wat omhanden heeft. In november heeft de 28-jarige marketeer zijn baan verloren. "Misschien was het een geluk bij een ongeluk, want nu heb ik alle tijd om te toeren. Het baart me wel zorgen dat mijn familie het nu heel zwaar heeft." Nadius en Wang kunnen gelukkig hun werk wel combineren met het tourleven. Wang gaat zelfs over haar belevenissen schrijven voor haar werkgever Buzzfeed.
Media
Het toeren bevalt de band goed: nieuwe plaatsen zien en nieuwe mensen ontmoeten prefereren ze boven contact via het internet. Nadius: "Voor mijn werk bij eMusic zit ik boven op de muziek. The Pains of Being Pure at Heart hebben er ook veel aan gehad, maar je komt al gauw in een bepaalde hoek terecht. Je moet nooit reageren op een blog. Het eindigt nooit goed!" Wang: "Ja, ik laat in het algemeen geen berichten achter op fora. Als ik het al doe, dan denk ik er heel lang over na over wat ik ga schrijven. Dat is wel raar eigenlijk, want als je sommige dingen leest doet haast niemand dat nog."
Een van de meest recente gespreksonderwerpen over The Pains of Being Pure at Heart was het optreden bij de Carson Daly Show. 'Te nerveus' luidde het heersende credo. Maar nu de ontmaagding van het spelen bij een talkshow erop zit, kan het de volgende keer alleen maar beter gaan. Waar dit zal zijn is nog de vraag. Berman doet het liefst Conan O'Brien aan, maar Nadius vindt The Colbert Report te gek. En Wang? "Colbert is geweldig maar ook best intimiderend, daarom kies ik voor Conan."
http://www.kindamuzik.net/interview/the-pains-of-being-pure-at-heart/the-pains-of-being-pure-at-heart-van-verjaardagsfeest-naar-carson-daly/18525/
Meer The Pains of Being Pure at Heart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-pains-of-being-pure-at-heart
Deel dit artikel: