• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

DE GESTRUCTUREERDE GEKTE VAN STUURBAARD BAKKEBAARD

Terug van nooit weggeweest en nog wel in een kakelverse opstelling. Met de komst van draaitafelaar DJ DNA varen de rammelrockers van Stuurbaard Bakkebaard een nieuwe, meer gestructureerde koers. Het resultaat is L'Amour, misschien wel het beste - en zeker muzikaal het meest gevarieerde - album van de band tot nu toe. Eén ding blijft in het werk van het vanuit Eindhoven opererende viertal voorop staan: "Het moet een zekere gekte hebben."

Tekst: Peter Bartlema

Publicatiedatum: 17 maart 2009

"De vriendschap is absoluut het vertrekpunt", zegt drummer Marc Koppen tijdens het rondje voor de pers in een Amsterdamse horecagelegenheid wanneer de bandgeschiedenis ter sprake komt. "Daarom was het best maf om de groep uit te breiden. Maar het moest gewoon gebeuren. Je kunt zoiets niet bedenken, dat moet je echt overkomen."

Hotsebotse zijproject
De naam van Arjen de Vreede ofwel DJ DNA stond, vertelt de Stuurbaard Bakkebaard-drummer, net als die van diens voormalige Urban Dance Squad-collega René van Barneveld op een lijstje met kandidaten voor Beukorkest, het hotsebotse zijproject met beeldend kunstenaar Rik van Iersel. "We kenden elkaar niet persoonlijk, alleen van de muziek. Zoals iedere keer hebben we voor Beukorkest een soort longlist gemaakt. Na rondbellen, vragen en mailen kwam René. En ook Arjen kwam. Eigenlijk zijn we aan elkaar blijven plakken. We hebben er niet eens zoveel over gesproken. Het was meer van: 'we gaan een nieuwe plaat maken, heb je zin om wat dingen te doen?'"

Chemie
"Het was nog helemaal niet duidelijk of ik ook een tour mee zou doen of dat ik bandlid zou worden", gaat De Vreede verder. "Dat kwam pas in tweede instantie ter sprake. In het begin heb ik me op de vlakte gehouden. Best zakelijk wel. Ik wilde gewoon weten wat de chemie is. Voor mij is dat het enige dat telt. Je kunt uren tegen me lullen, maar ik wil weten wat er bij het samenspelen gebeurt. Toen we dat eenmaal deden, was het na twee keer repeteren duidelijk dat het gewoon helemaal klopte."

Eigen plek
Het inpassen van een nieuw bandlid in Stuurbaard Bakkebaard had niets te maken met een creatieve impasse, antwoordt Koppen desgevraagd. Daar had het drietal, dat na een Duitse release van het album Whistle Dixie uit 2005 geregeld voor optredens de grens overtrok, eenvoudig de tijd niet voor. "We waren klaar met spelen en gingen meteen over naar Beukorkest. In de tussentijd hebben we in Eindhoven nog een eigen studio gebouwd. We hadden drie platen op verschillende locaties opgenomen en wilden nu wel eens een eigen plek hebben."

Manier van werken
"Van platen gebruik ik vaak alleen een bepaald instrument", licht De Vreede de manier toe waarop hij samen met Koppen, bassist Onno Kortland en zanger/gitarist Timo van Veen te werk gaat. "Ik zoek nummers die in dezelfde toonsoort staan als wat zij spelen. Wanneer het harmonisch klopt haal ik er frases uit en breng ritmes aan totdat ik denk 'nu is het oké'. Dan pas zet ik de schuif open." "Wij reageren daar dan weer op", vult Koppen aan. "Ineens hoor je dat hij bijvoorbeeld een strijkbas gevonden heeft. Dat geeft Onno ruimte om compleet anders te bassen."

De komst van de draaitafelaar heeft ook gevolgen voor de liveoptredens. Zo lijkt Stuurbaard Bakkebaard de losse aanpak, waarbij men de speelwijze van de nummers nogal liet afhangen van het moment, overboord gekieperd te hebben. Koppen: "Er zit nu wel iets meer richting in het verhaal omdat Arjen met een beat of een sample die richting ook vaak bepaalt."

Gekte
"Het moet karakter hebben, een zekere gekte", zegt De Vreede over die meer gestructureerde richting van L'Amour die, met omwegen langs Nederlandse inspiratiebronnen als De Kift en André Manuel, vooral zuidwaarts voert, naar Belgische tegenhangers als dEUS en Zita Swoon. "Wat het precies wordt weet je toch nooit. Je moet ook geluk hebben bij het pakken van een plaat."

Ondanks zijn status als pionier en alleskunner op het gebied van scratchen en dj'en, die onder meer geleid heeft tot een aanstelling als docent muziekproductie en klankontwerp aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, levert het oude repertoire van Stuurbaard Bakkebaard De Vreede de nodige hoofdbrekens op. Neem de publieksfavoriet 'Lied van de Meeuwen'. Een 'prachtnummer' noemt De Vreede de zeemansblues met een twist. "Wanneer ze dat spelen weet ik even niet wat ik moet doen. Je gaat daar niet zomaar doorheen scratchen."

Mooie liedjes
Of de bandleden ambities koesteren om met mooie liedjes hun publieksbereik en kansen op airplay te vergroten? Koppen: "Daar hebben we nooit erg over nagedacht. Maar na tien, twaalf jaar samenspelen wordt het wel duidelijk waar de kracht zit, wat we leuk vinden om te doen. Daar moet je toch continu op zien af te koersen. Dat betekent dat er bij elke plaat een nieuwe uitdaging moet zijn. Je kunt blind een plaat van iemand als Nick Cave kopen en altijd staan daar wel een paar mooie liedjes op. Bij zo'n plaat zeggen mensen nooit: 'doe eens wat anders'. Terwijl dat 'anders zijn' juist het handelsmerk is van Stuurbaard."

Maar die Top 2000-klassieker, als 'Lied van de Meeuwen' daar niet al een geschikte kandidaat voor is, valt die nog te verwachten? Koppen moet lachen. "Daarom is Arjen er ook bij. Die gaat dat nummer schrijven."

Foto geheel boven en onder: Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/interview/stuurbaard-bakkebaard/de-gestructureerde-gekte-van-stuurbaard-bakkebaard/18252/
Meer Stuurbaard Bakkebaard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stuurbaard-bakkebaard