• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Stephen Malkmus: opnemen in de Ardennen

Wig Out at Jagbags is het zesde album van Stephen Malkmus & The Jicks, en daarmee raakt het Pavementhoofdstuk van de Amerikaanse zanger steeds verder uit het zicht. We spreken Malkmus over zijn nieuwe plaat tijdens een heuse sneeuwstorm.

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 26 januari 2014

De 47-jarige Stephen Malkmus uit Portland, Oregon: nonchalant indie-icoon, Pavementfrontman, liedjessmid, maar ook trotse vader en liefhebbend echtgenoot. Omdat zijn vrouw in Berlijn kansen zag voor haar kunstenaarscarrière, verhuisde Malkmus direct met heel zijn hebben en houden naar de Duitse hoofdstad en liet hij Portland en ook zijn bandleden achter. Maar geen reden voor hem om minder productief te zijn met The Jicks, de band die hij in 2000 vormde toen de bezigheden rond Pavement op een lager pitje kwamen (foto boven). Het nieuwe album Wig Out at Jagbags werd dicht bij huis opgenomen, in een huisje in de Ardennen, ver van de bewoonde wereld. Als we Malkmus aan de lijn krijgen, staat hij vast in het verkeer.

"Er is een sneeuwstorm geweest en ik doe al twee uur over een ritje van tien minuten. Ik had de andere straat kunnen kiezen, maar die heeft meer stoplichten. Dus koos ik voor deze, en nu sta ik in de file. Ik had de andere straat moeten kiezen." De eerste indruk van de praatgrage man: chaotisch, verstrooid, burgerlijk? "Mijn kinderen zitten alleen thuis omdat mijn vrouw twee weken het land uit is. Het vraagt veel van me. Ik word snel chagrijnig, als de kinderen niet naar me luisteren. Als ik drie keer moet vragen "poets je tanden" en ze luisteren niet, dan ga ik schreeuwen. Maar er is geen excuus om te schreeuwen tegen iemand. Alleen als je op de Titanic staat en hij zinkt, dan mag je schreeuwen "we zinken!", dan is het geen probleem."

Jagbag
De beste man, brein achter culthits 'Cut Your Hair' en 'Gold Soundz', zou urenlang over zijn familiesituatie kunnen doorpraten als daar geen stokje voor wordt gestoken. Het onderwerp wordt veranderd naar zijn nieuwste studioplaat Wig Out at Jagbags Wat is een jagbag? De vraag verbaast hem niet. "Het is een term die vooral veel in Chicago wordt gebruikt. Er zijn verschillende Nederlandse woorden voor, maar in het Engels is er niet echt een synoniem. Het is eigenlijk een publiek figuur, die zich arrogant gedraagt en onzin uitkraamt. Ik vond het een goed woord om in de titel te gebruiken, omdat het juist deze vraag oproept, en omdat het dan grappig is om de titel uit te spreken. Probeer het maar eens," lacht Malkmus.

Malkmus lijkt zijn zinnen voor het album te hebben gezet op Europa: een nieuw leven in Duitsland, een huisje in de Ardennen om te schrijven en op te nemen, hulp van lokale muzikanten (waaronder Berlijnse buurman Fran Healy) én een Nederlandse producer. De Amsterdammer Remko Schouten werkt al vanaf de begindagen van Pavement samen met Malkmus en is daarnaast onder meer bekend van zijn werk als geluidsman en engineer voor grote internationale en nationale acts als Caesar, Bettie Serveert, Coparck, And You Will Know Us by the Trail of Dead en Palace Brothers. Enerzijds een logische keuze om Remko er opnieuw bij te betrekken, maar is dat een teken dat de voorgaande samenwerking met producer Beck niet beviel? Volgens Malkmus niet.

Studio
"Beck is cool. Het was fijn om met hem te werken op het album Mirror Traffic. Maar dit keer kwam Remko naar mij toe en zei: Stephen, je woont in Berlijn, ik weet precies hoe jouw livegeluid klinkt, ik ken je door en door, en je wil het album níét door mij laten produceren? Ik had geen excuus meer over", lacht Malkmus. "Het studioproces verliep vlekkeloos. Remko wist goed wat voor iets ik wilde maken, we zaten op één lijn. Nee, ik kan niet zeggen dat er catastrofes hebben plaatsgevonden in de studio. En het huisje in de Ardennen was prachtig. We hebben iedere avond samen gegeten, keken films, genoten van de natuur. Geen verkeer, drukte, trams of lawaai. Ik kwam helemaal tot rust."

In de droge, directe teksten van Malkmus op Wig Out at Jagbags wordt veel gerefereerd aan muziekstijlen, genres en bands. Maar voor hem is het geen kwestie van luisteraars opvoeden. Het is simpelweg onvermijdelijk. Hij legt uit: "Iedereen die muziek maakt, laat horen waar hij of zij naar heeft geluisterd. Het verschil is alleen dat ik het letterlijk benoem in mijn teksten. Kijk, rappers zullen niet gaan zingen: ik heb het afgelopen jaar veel naar Wu Tang geluisterd. Maar ik zou dat zinnetje dus zomaar in een nummer kunnen gebruiken." Zelfs Slim Shady komt langs in een van de nummers op het album. Hij lacht: "Dat komt omdat het rijmt op Lady. En omdat ik zo gefascineerd was door de video van Eminem, met al die klonen van hemzelf. Daar kon ik wel een leuk liedje omheen schrijven."

Pavement
In navolging van het album dat op 7 januari wordt uitgebracht, komt er een tournee aan die uiteraard ook Nederland niet overslaat. Zijn er, na zes albums met The Jicks te hebben uitgebracht, nog steeds mensen die alleen voor het Pavementmateriaal komen? Malkmus: "In Amerika zijn die er zeker, in Europa valt het mee. Daar is Pavement niet zo groot geworden, maar de fans zijn des te trouwer. Ze komen naar de shows, maar vragen het niet meer van me." Malkmus heeft zo zijn eigen theorie over het succes van Pavement in Nederland: "In Nederland is de bluesrock altijd een groot genre geweest. Kijk maar naar Cuby & The Blizzards, dat soort dingen werken hier. Lambchop, iets meer country, werkt hier ook. Indiemuziek, rammelige gitaarmuziek, is een kunst op zich. Het staat niet in het midden, het kleurt niet binnen de lijnen. Maar het biedt mij de uitdaging die ik nodig heb."

Bovenste foto van Leah Nash: Stephen Malkmus met the Jicks

http://www.kindamuzik.net/interview/stephen-malkmus/stephen-malkmus-opnemen-in-de-ardennen/24655/
Meer Stephen Malkmus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stephen-malkmus