• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Spokane: Liever fluisteren dan schreeuwen tegen een dove massa

Als de sneeuw zachtjes naar beneden dwarrelt tegen de gitzwarte winterhemel en de verwarming de kamer vult, dan is een goed moment aangebroken om eens te luisteren naar Measurement, het vierde album van de Amerikaanse fluisterband Spokane. Intieme, ingetogen lo-fi met een minimaal karakter. De leegte als ultieme emotie. De gekrenkte ziel die elk liedje zo ongelooflijk persoonlijk kan laten klinken heet Rick Alverson. KindaMuzik zocht contact en met een snik en een lach beantwoordde hij onze vragen.

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 03 februari 2004

Spokane betekent letterlijk Children of the Sun. De stad in het noordwesten van Amerika wil ons doen geloven dat ze die naam eer aan doet. Vele Amerikanen zien Spokane echter als een troosteloos oord, inspiratieloos en somber. Rick Alverson, de grote man in en achter de band Spokane kan dat niet veel schelen: "Ik heb mijn band Spokane genoemd omdat drie generaties Alversons daar geboren zijn. Mijn grootvader, mijn vader en ikzelf. Het heeft meer met mijn roots te maken dan met de sfeer van de stad." Toch gaat de vergelijking treurig en somber beter op voor Spokane dan kinderen van de zon of iets anders optimistisch. Spokane's geluid past beter tegen een achtergrond van herfstkleuren en mistige weilanden dan op een zomerse kermis met suikerspinnen en vrolijke kindertjes. Spokane bezoekt je diepste emoties met minimale middelen.

Dat Alverson een begenadigd songschrijver is bewees hij reeds met Drunk. Sparklehorse-melancholie gecombineerd met tekstuele vaardigheid, duidelijk geïnspireerd door Leonard Cohen en Nick Cave. De drang om zijn liedjes een persoonlijkere lading te geven gaf de aanzet tot zijn soloproject Spokane. In 1999 zag Spokane's debuut Leisure & Other Songs het dimlicht. Zangeres Courtney Bowles en violist Karl Runge versterkten Spokane tijdens de opnames van The Proud Graduates, een intiem werk met een delicate sfeer. Labradfords bassist Bobby Donne is de laatste aangename toevoeging en met dit gezelschap werd Spokane's laatste album, Measurement, opgenomen.

Measurement ademt intimiteit, lijkt tijdloos en zweeft vlak boven de troosteloosheid van de dagelijkse sleur. Die intimiteit is iets waar Alverson waarde aan hecht. "Sommige liedjes op Measurement zijn opgenomen in onze slaapkamers, dat heeft onder andere bijgedragen aan de intieme sfeer van het album. Ook proberen we nadruk te leggen op subtiliteit. Veel van mijn teksten zitten vol met boosheid en radeloosheid. Ik denk dat die boodschap net zo goed op een artistieke manier, door middel van een soort zinsdoding, kan worden doorgegeven als op een minder intieme en meer gewelddadige manier." Alversons frustratie jegens het gehele Amerikaanse beleid onder George W. Bush ruilt hij liever in voor een focus op gelijkgestemden en zielen die meer in zijn straatje passen. "Als ik zie hoeveel mensen nog steeds blindelings achter Bush aanlopen dan wordt ik daar pisnijdig van. Maar in plaats van te schreeuwen en tieren naar die dove massa, focus ik me liever op mijn omgeving. Mensen waar ik wel een binding mee heb. De frustratie zet ik om naar een vorm van zinsdoding, noem het onverschilligheid."

Met Spokane houdt hij zich liever op de onbelichte achtergrond. Alhoewel de muziek een spaarzame, ingetogen impressie geeft, is hij zich wel bewust van een eventuele invloed op de luisteraar. "Als het zo is dat over een tijdje onze muziek overbodig wordt en voor de luisteraar niet meer bruikbaar is om alledaagse, confronterende situaties het hoofd te bieden, dan is het tijd om er een punt achter te zetten."
Die tijd is nog niet aangebroken, de teksten zijn cryptisch en minimaal en dus breed te interpreteren. De zangpartijen van Courtney Bowles en Alverson fluisteren zachtjes tegen een achtergrond van sfeervolle, minieme orkestratie. "Vooral Bobby Donne heeft invloed gehad op die spaarzame orkestratie, hij bezit een fijn oor voor ruimte en ritme, dat heeft me geïnspireerd tot een minimaler geluid voor het laatste album," aldus Alverson.

De muziek op het laatste maar ook op vorige albums is dan ook allerminst bombastisch, laat staan theatraal te noemen. De reden daarvan wordt wel doordacht gegeven: "Op dit laatste album spreken de songs voor zichzelf, meer dan ooit. We zijn niet zozeer geïnteresseerd in hoe een song moet klinken om een snaar te raken of wat aantrekkelijk is als melodielijn of ritme. We houden van melodie maar we spelen er mee."

Measurement gaat dieper de ruimtes in, spaarzame gitaarklanken vergezellen de sfeervolle zang. Als ik naar de hele lichte raakvlakken met shoegazende vrouwen als Belinda Butcher (My Bloody Valentine) link, dan krijgen we een persoonlijk geheimpje te horen: "Ik was vroeger smoorverliefd op Belinda Butcher, maar de link met shoegaze en onze muziek die zie ik eigenlijk niet."
Het zit hem dan ook niet in de muziek, het is meer de subtiele zweverigheid van Bowles' vocalen.
De Spokane-sound toont meer overeenkomsten met mede-treurders Low en Rivulets. "Tsja, dat zijn bands die net als Spokane in het tranengebied opereren," zegt hij "dus die vergelijking klopt wel. Ik heb zelf veel bewondering voor singer-songwriters als Simon and Garfunkel, Burt Bacharach en vooral Donovan. Ik groeide op met de muziek van Bing Crosby en Perry Como, en hoewe ik me ervan bewust ben dat ik in de verste verte niet klink als zij, hebben ze me wel beïnvloed."

Het album is kort, de songs zijn compact en teer, Alverson hecht daar veel waarde aan. Een stap in de richting van langere nummers, haast uitwaaierend op de postrock-manier, vermijdt hij liever. "Ik wil de songs en de albums juist nog compacter en fragieler maken. Al vind ik bands als A Silver Mt. Zion, Rachel's, Dirty Three en Boxhead Ensemble fantastisch. Spokane is anders, je moet in principe nergens bij willen horen." Alverson denkt na en schrijdt voort op de minimalistische lo-fi-paden. We hoeven geen overweldigende veranderingen te verwachten. Spokane doet zijn eigen ding en zal dat hopelijk nog wel even doen. "We vermijden de spotlights zoveel mogelijk, populariteit maakt in een vroeg stadium gehakt van een artiest. Zolang we overdreven publiciteit vermijden zie ik ons nog wel een jaar of tien doorgaan."

http://www.kindamuzik.net/interview/spokane/spokane-liever-fluisteren-dan-schreeuwen-tegen-een-dove-massa/5100/
Meer Spokane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spokane