• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Solo: J Perkin kickt af van de liefde en de commercie

Solo, een vreemde naam voor een duo. Typische humor van de Utrechtse singer-songwriter J Perkin, die graag mensen op het verkeerde been zet. Samen met Simon Gitsels brengt Perkin bij het Excelsior-label nu Songs ’n Sounds uit, een intieme liedjesplaat. Ze bestempelen het zelf als een sleutelalbum in hun carrière. J Perkin legt uit waarom.

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Beeld: Diederik Meijer

Publicatiedatum: 01 september 2004

Ik tref J Perkin in de Mailmen Studio aan de noordkant van Utrecht. Hij is wat binnengedwarrelde blaadjes aan het opvegen. Naast hem staat Martijn Groeneveld, die Songs ’n Sounds produceerde en ook live de geluidsman van Solo zal zijn. Het is de dag vóór het optreden op Lowlands, tevens het begin van de concerttoer van Solo. Ze hebben een drukke dag voor de boeg, er moet namelijk flink geoefend worden met Jan van Eerd, onder meer bekend als vibrafonist van Spinvis maar ditmaal drummer, en bassist Reyer Zwart. Zij zullen zanger/gitarist J Perkin en toetsenist Simon Gitsels, die samen het album opnamen, bijstaan op het podium. J Perkin (geboren als Michiel Flamman, maar bijna alleen familie noemt hem nog bij die naam) is een vroege dertiger. Een relatieve laatbloeier in muziekland, bekent hij ook zelf. In vroegere jaren was hij nog wel actief in de bandjes met illustere namen als Paragon of Virtue (“we hielden ons meer bezig met de T-shirts en het logo dan met muziek”), Hetze en Zwemles.

Pas als mid-twintiger begon Michiel Flamman, samen met net afgestudeerd student Muziektechnologie Martijn Groeneveld, serieus nummers op te nemen. Op 26-jarige leeftijd begon Perkins muzikale carrière vorm te krijgen. Onder het pseudoniem J Perkin bracht Michiel Flamman de dubbellaar Exhibit uit, het werk van een talentvolle songschrijver die gevoeligheid met luchtige gitaarpopsongs wist te combineren. Met ‘Gays in space’ scoorde hij een bescheiden hitje. De optredens op Lowlands (in 1999 op Higher Ground, in 2000 in de India-tent) vestigden de naam van J Perkin, mede door zijn overdreven homoseksuele podiumverschijning. Alhoewel het Pixies-petje op zijn hoofd anders doet vermoeden, heeft Perkin commerciële muziek nooit geschuwd. Hij schreef een liedje voor Marco Borsato en drie nummers voor Birgit Schuurman, waaronder de hit ‘I know’. Maar het meest opmerkelijke uitstapje was toch wel het voetballiedje dat Perkin met ex-Big Brother bewoonster Cyrille in 2002 opnam. Onder de naam Double D scoorden ze een grote hit in Zuid-Korea tijdens het wereldkampioenschap voetbal. Ze hadden een ontmoeting met Guus Hiddink en traden in de straten van Seoul op voor een menigte van 300.000 mensen. “Beatle-achtige praktijken”, herinnert Perkin zich.

Het heeft J Perkin geen windeieren gelegd, sinds Birgit kan hij van muziek leven. De oprichting van de band Perkin in 2003 was maar van korte duur, hoewel J nog voorspelde met deze band “over twee jaar op Pinkpop te staan”. Perkin: “Een technisch heel goede band, maar de neuzen stonden niet dezelfde kant op.” In 2003 ging hij de samenwerking met Simon Gitsels aan, die hij uit de band van Birgit kende en ook in Perkin speelde. Ze kozen voor de naam Solo, een vreemde naam voor een duo. Resultaat: Songs ’n Sounds, een popplaat die intiemer en gevoeliger was dan Perkins vorige werk.

Deze plaat is veel serieuzer en melancholieker dan luchtige nummers als ‘Gays in space’. Ben je een nieuwe muzikale weg ingeslagen?
“Na Birgit heb ik geprobeerd een tijd lang iets te maken dat een groter publiek kon bereiken. Met de band Perkin probeerden we hits te maken, maar er lagen een aantal nummers van mij die met band niet echt niet liepen. Toen Simon (Gitsels, EH) en ik een keer samen aan het schrijven waren voor de band, bleek dat we die nummers met z’n tweeën heel goed uit konden voeren. Zo kwam het idee om deze plaat op te nemen.”

Dus er ligt nog een steviger repertoire op de plank?
“Er zijn inderdaad wat meer up-tempo nummers die niet op de plaat terecht zijn gekomen. Die nummers zullen live wel gespeeld worden. Misschien komen ze ook op een volgende plaat.”

Veel nummers op Songs ’n Sounds gaan over liefde en hunkering. Ben je gevoeliger geworden?
“Ik denk het niet. Het geldt alleen voor dit deel van mijn repertoire dat op de plaat is gekomen. We noemen dit de afkickplaat, het zijn liedjes over het afkicken van liefde, het afkicken van de commercie en het afkicken van eh, ‘Vocation’ gaat over mijn drugsgebruik. De nummers zijn allemaal wat zwaarder.”

‘Hit me with a kiss’ eindigt met “he hit me with his fists”. Waar gaat dat nummer over?
“Het is een sleutelnummer op de plaat, zeker qua gevoel. Ik was in Boedapest in 1994 of 1995, toen de oorlog in Bosnië nog gaande was. In een kroeg ontmoette ik een sluipschutter van het Canadese leger. Het was een leuke man, ik vond hem interessant. De Canadees begon gaandeweg te vertellen hoe je mensen moest neerschieten, dat hij de Kroaten geweldig vond omdat ze een goed leger hadden. Kortom, hij was ontzettend rechts. Hij werd steeds agressiever en uiteindelijk wilde hij me op mijn bek slaan. Of ik echt geslagen ben toen, ik weet het echt niet meer. Ik had namelijk de hele avond palinka, een pruimenlikeur, gedronken.”

In vroegere interviews heb je altijd gezegd de commercie niet te schuwen. Dat blijkt ook wel uit je werk voor Birgit. Vind je Songs ’n Sounds een commerciële plaat?
“Nee, ik heb nu gedaan wat ik leuk vind. De afgelopen jaren heb ik zoveel geprobeerd op commercieel vlak, deze keer heb ik er niet bij nagedacht voor wie ik schrijf. Ik wil niet persé commercieel schrijven, ik ben er zeker niet vies van, maar ik ben beter in liedjes voor mezelf schrijven.”

Waar ligt je hart, bij ‘moeilijke’ of ‘makkelijke’ muziek?
“Mijn hart ligt bij liedjes schrijven. De voldoening bij muziek die dicht bij je hart ligt, is groter. Het resultaat van deze plaat vind ik prettiger dan wanneer ik commerciële songs had geschreven. Of de nummers beter zijn weet ik niet. Ik vind de nummers die ik voor Birgit heb geschreven nog steeds geweldig.”

Jullie hebben Songs ’n Sounds een “sleutelplaat in jullie carrière” genoemd. Kun je dat toelichten?
“Mijn songschrijverschap is tot volle wasdom gekomen en ik ben inmiddels op leeftijd gekomen. Sinds mijn vorige album vier jaar geleden heb ik me ontwikkeld. Ik heb in de tussentijds hits geschreven. Simon heeft ook veel ervaring opgedaan door te werken met Birgit en Mathilde Santing. Dit is het eerste product van twee muzikanten die volwassen zijn geworden.”

Hoe is de samenwerking met Excelsior tot stand gekomen?
“Niels Aalberts (A&R-man Excelsior, EH) had de plaat geluisterd en aan Ferry (Roseboom, baas Excelsior, EH) laten horen. Toen was het snel beklonken. Maar ik had nooit de ambitie gehad om bij Excelsior te komen. Tot voor kort had ik ook maar twee albums van dit label in huis, Happy Traum van Daryll-Ann en Johan. Het is een prachtig, eigenzinnig label, maar van origine kom ik niet echt uit die hoek. Veel klinkt voor mij als rammelpop en ik heb het gevoel dat veel bands eigenzinnig zijn om het eigenzinnige. Ik ken dat gevoel van afkeer van de commercie niet zo.”

De concerten zullen per hoofdtelefoon te beluisteren zijn. Waarom geven jullie hoofdtelefoonoptredens?
“Ik werkte op de Parade en daar begonnen ze met de ‘stille disco’. Dat wilde ik ook al heel lang met mijn eigen muziek. Vorig jaar heb ik al zo’n concert geven in Theater Kikker in Utrecht. Nu gaan we het met een hele band doen. Deze plaat is heel intiem, heel dichtbij. Veel liedjes heb ik bijna fluisterend ingezongen, dus live wordt dat heel mooi.”

Songs ’n Sounds is op 16 augustus verschenen op Excelsior/V2.

» Lees de recensie

http://www.kindamuzik.net/interview/solo/solo-j-perkin-kickt-af-van-de-liefde-en-de-commercie/7043/
Meer Solo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/solo