• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Snarky Puppy: niet alleen voor muzieknerds

Instrumentale jazz saai? Niet in de handen van bassist Michael League en zijn band Snarky Puppy. Met de mix van jazz, funk, rock en pop bereikt het meer dan dertig man sterke Amerikaanse collectief, dat virtuositeit koppelt aan toegankelijkheid, al lang niet meer alleen medemuzikanten. Ook Europa staat op de radar en League reisde zelfs af naar Rotterdam om daar het volgende album te schrijven.

Tekst: Iddo Havinga

Publicatiedatum: 01 maart 2013

In een donker Rotterdams café legt League de keuze voor de Nederlandse havenstad uit. "Nederland was mijn favoriet tijdens onze Europese toer, de sfeer is hier goed. Daarnaast stelde een journalist van het blad De Bassist zijn appartement ter beschikking, zodat ik hier negen dagen in alle rust kan schrijven." Rust is welkom voor League, want als drukke bandleider komt hij vaak nauwelijks aan schrijven toe. "Gisteravond zat ik nog namen van radiodeejays in een Excelsheet te ordenen." Toch zit uitbesteden er niet in. "Het is ontzettend moeilijk om iemand te vinden die er net zo veel werk in wil steken als ikzelf." Ook op muzikaal vlak valt de persoonlijke en betrokken benadering van Snarky Puppy op. Op tournee bezoeken de bandleden lokale jamsessies, conservatoria en jazzclubs. Logisch, vindt League:"Wij doen dit niet om geld te verdienen, ik geef mijn geld hier aan uit. Als we in een vreemde stad zijn wil ik jammen en mensen ontmoeten, anders gaan alle plekken op elkaar lijken." De indrukwekkende omvang van de band komt hierbij van pas. "Als je met z'n negenen ergens binnen komt is het altijd meteen feest."

Muzikale speeltuin
En die negen man is dan dus een uitgeklede toerversie van de groep. Een van de meest in het oog springende kenmerken van Snarky Puppy is dat de band in zijn volledige vorm uit een muzikantenbestand van ongeveer dertig man bestaat, die elkaar steeds afwisselen en zo de livebezetting vormen. De band had niet altijd die vorm. "Ik begon de band met zeven vrienden op de universiteit," herinnert League. "Drie jaar lang was dat Snarky Puppy." De vriendenclub werd langzaam maar zeker aangevuld met andere muzikanten, waarvan sommigen al bekendheid genoten in de jazz- en gospelwereld. "Deze bekendere muzikanten hadden vaak andere verplichtingen en konden dan niet met Snarky Puppy spelen. Maar ze waren veel te waardevol om te ontslaan, dus regelde ik vervanging. Uiteindelijk paste ik die praktijk toe op alle bandleden."

Het afwisselprincipe bleek inspirerend. "Het maakt de band scherper en de ervaring die onze muzikanten elders opdoen geeft inspiratie voor Snarky Puppy. Komend jaar wil ik zelfs de regel toepassen dat niemand elk optreden mee mag spelen. Iedereen mag vier van de zeven geplande tournees kiezen!" De kerngroep van universiteitsvrienden krijgt daarbij voorrang. "Die geschiedenis respecteer ik. We kennen elkaar al zo lang, we hebben zelfs samen op de vloer geslapen."

De combinatie van losheid en uitzonderlijke muzikanten maakt van Snarky Puppy een soort muzikale speeltuin. Juist die vrijheid blijkt de aantrekkingskracht voor de instrumentalisten die ook in bands van andere, vaak bekende artiesten (Snoop Dogg, Justin Timberlake en gospelartiesten als Kirk Franklin) spelen. "Bezoeker van Snarky Puppy-optredens hebben vaak meer aandacht voor muzikale details, terwijl het bij gospel meer om de spirituele ervaring gaat. Voor onze bandleden is het leuk om te merken dat mensen dingen oppikken waar zij jaren op hebben geoefend."

'Minder noten!'
Met dit laatste aspect stipt League iets aan wat voor menig popliefhebber reden is om een instrumentale band als Snarky Puppy te wantrouwen. Zijn dit soort bands niet enkel interessant voor collega-muzikanten en kille technieknerds, die vooral op de noten letten in plaats van op de muziek? Snarky Puppy is weliswaar bovengemiddeld populair onder muzikanten, maar de band biedt veel meer dan alleen indrukwekkend spel. "De verhouding tussen muzieknerds en gewone liefhebbers wordt steeds beter", meldt League opgelucht. "In Europa is het al minder erg dan in Amerika. Maar het komt inderdaad voor dat je wéét dat sommige mensen helemaal wild worden als je een ingewikkeld loopje speelt, zonder dat ze per se voelen wat je echt wilt zeggen met je muziek. Maar dat is niet waarom we muziek maken, we spelen niet om mensen te imponeren met techniek."

League houdt zijn band daarom bewust weg van een te technische benadering. "Ik probeer altijd compositioneel te denken, in het schrijven, in solo's en zelfs bij het opstellen van de setlist. Er zijn momenten geweest dat ik de band een bepaalde, simpelere richting in moest sturen: 'Minder noten, jongens!' Maar de laatste twee jaar heb ik dit niet meer hoeven zeggen. De bandleden merken dat de Snarky Puppy-benadering werkt en nemen dat op in hun systeem."

Snarky Puppy blijft een van de weinige instrumentale bands die het voor elkaar krijgt virtuositeit, groove en toegankelijkheid te combineren. Hoe komt het dat Snarky Puppy wel lukt wat veel genregenoten lijkt te ontglippen? "Ik denk dat dit komt doordat het moeite kost om iets te maken wat echt vooruitstrevend is. Ik kan best een melodie bedenken die klinkt als The Meters of Parliament, maar ik werk juist heel hard om iets te maken dat klinkt als mijzelf. Ik denk ook dat sommige muzikanten gewoon te lui of te bezorgd zijn om echt iets nieuws te doen."

Het duurde dan ook even voordat de band zijn definitieve vorm vond en daarmee een groter publiek bereikte. "Dat punt kwam ten tijde van het vorige album, Tell Your Friends, uit 2010. Onze stijl nam eindelijk een vaste vorm aan. Maar ons besluit om de albumopnames op dvd uit te brengen was ook belangrijk. Delen van die opnames zetten we op YouTube, zodat mensen het makkelijker konden delen. Mensen van onze generatie kíjken naar muziek. Op die beelden zie je de speelsheid en voel je onze onderlinge chemie beter. Die dingen kunnen je ontgaan als je alleen naar onze muziek luistert."

Kijken naar Snarky Puppy vormt inderdaad de helft van het plezier. Iedereen speelt met zichtbaar genoegen en kijkt af en toe naar League, die als spin in het web met hoofdknikjes, gezichtsuitdrukkingen en handgebaren de band dirigeert. Volgens League is het niet moeilijk om richting te bepalen met zoveel muzikanten. "Wat Snarky Puppy maakt tot wat het is, is uiteindelijk een bepaald gevoel, de overtuiging en het plezier waarmee de muzikanten de muziek benaderen. Als ik tijdens een optreden achter de merchandisetafel zou staan, zou het nog steeds klinken als Snarky Puppy."

Schrijven voor een instrumentale band
Naast bandleider en bassist is League ook de belangrijkste songschrijver voor de band, wat nog niet zo eenvoudig blijkt. "Schrijven voor een instrumentale band is een van de lastigste dingen die er zijn. Nu ook, ik produceer gegarandeerd niets waardevols tot de laatste achtenveertig uur. Hopelijk wordt er dan iets geopend in mijn hoofd. Dat gebeurt meestal midden in de nacht, als mijn lichaam net op het punt van uitputting is."

"'Thing of Gold' is het enige nummer dat ik de afgelopen zes maanden schreef, maar dat deed ik dan wel weer in tien minuten in het appartement van toetsenist Bill Laurance, terwijl hij aan het koken was. Dat ging zo snel omdat de tekst oorspronkelijk de leidraad voor dit nummer was. Bij schrijven geldt een paradox: hoe meer grenzen je jezelf oplegt, hoe meer vrijheid je hebt. Daarom zoek ik altijd een bepaalde focus. Zo logeer ik nu in Rotterdam boven het Japans cultureel centrum, dus dan beeld ik me een Japanse tuin in. Daar komt vervolgens een muzikaal motief uit dat vaag aan iets Aziatisch doet denken. Elk nummer gaat ergens over, ook al is het niet direct een groot thema als liefde of melancholie.

Voor het volgende album noemt League het voor Snarky Puppy-begrippen opvallend melodiegerichte 'Thing of Gold' als leidraad. "Mijn doel is om alles zo melodisch mogelijk te laten klinken. Een coole akkoordenprogressie of vette groove verzinnen is voor mij niet zo lastig, dat is mijn taak als bassist. Wat dat betreft heb ik genoeg materiaal voor vijf albums, maar een toffe melodie verzinnen, dát is moeilijk. Het is als het baren van een kind."

Snarky Puppy speelt op 14 maart in de North Sea Jazz Club in Amsterdam.

http://www.kindamuzik.net/interview/snarky-puppy/snarky-puppy-niet-alleen-voor-muzieknerds/23756/
Meer Snarky Puppy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/snarky-puppy