• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sepultura: de hel, het vagevuur én het paradijs van Derrick Green.

Sepultura is terug. Met een nieuw album op zak proberen Andreas Kisser, Paulo Jr., Igor Cavalera en Derrick Green alle ongelovigen die ze tegenkwamen sinds de split met Max Cavalera andermaal terecht te wijzen en daar slagen ze nog in ook.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 14 april 2006

Het berust op louter toeval, maar beter had het niet uit kunnen pakken. Het nieuwe Sepultura-album Dante XXI verscheen middenin De Nationale Boekenweek en dat is toch wel erg sterk als je je bedenkt dat de Braziliaanse metaltitanen hun jongste telg baseerden op één van de meest invloedrijke dichtwerken uit de geschiedenis van de literatuur: De Goddelijke Komedie, oftewel Divina Comedia van Dante Alighieri uit de veertiende eeuw. Kindamuzik besteedde een Dossier aan de Boekenweek (zie » hier) en daarin werd Dante XXI al uitvoerig besproken (zie » hier).

Een nieuw hoofdstuk
Er valt echter veel meer te vertellen. Zo praatte frontman Derrick Green ook over zijn houding tot zijn voorganger in de band, de charismatische Max Cavalera, in wiens schaduw Green tot op heden altijd heeft moeten staan. Iets wat nauwelijks aan de sympathieke Green heeft gelegen, aangezien hij zowel op plaat (ondermeer op het vorige album Roorback uit 2003) als live inmiddels wel bewezen heeft zijn mannetje te kunnen staan. En met de eind vorig jaar verschenen DVD Live in São Paulo leek hij definitief het Cavalera-juk van zich afgegooid te hebben. “Ik heb dat eigenlijk al heel lang geleden gedaan”, legt Green op rustige toon uit, terwijl hij nog een Belgisch biertje bestelt. Hij is voor één dag in Brussel ter promotie van het nieuwe album, en vliegt daarna direct weer door naar Milaan.

“We wilden al heel lang laten zien dat dat hoofdstuk afgesloten was vanaf het moment dat Max de band verliet. Het nieuwe hoofdstuk begon feitelijk weer met niets. Je moet het als volgt zien: toen Max vertrok – en dat geldt voor elke band waarvan de zanger vertrekt – verloren ze een heel belangrijk deel van de band. Vooral omdat hij zo’n persoonlijkheid was en ze zoveel jaren hebben samengewerkt. Ze wisten dat het met een nieuwe zanger nooit meer hetzelfde zou worden. Natuurlijk. Dat is nogal wiedes. Het zijn geen idioten. Op een gegeven moment was alles weg: de manager die alle contacten had (Max’ vrouw) en vervolgens het platenlabel (Roadrunner). Ze stonden onder contract voor nog meer albums, maar het label was niet meer geïnteresseerd; ze vonden de line-upwisseling niet goed. Ze wilden liever iemand die meer op Max leek. Ze bekeken het puur van de zakelijke kant. Ze wilden het liefst nog een Roots uitbrengen en daarom stopten ze al hun vertrouwen in Max. Weet je, het enige dat gewijzigd was op het eerste Soulfly-album ten opzichte van Roots, was de gitarist, de bassist en de drummer. Het was immers dezelfde producer, dezelfde studio, dezelfde mixer. Exact zoals Roots. Maar ze realiseerden zich vrij snel dat het zo niet meer zou worden. Het zijn immers andere mensen, het is een andere periode; het was niet realistisch om dat te denken. Ze waren bang om een risico te nemen.”

“Met dat in het achterhoofd, was het voor ons vrij duidelijk dat we er aan moesten werken om elkaar te leren kennen en op tour te gaan en hoe kan dat beter dan met een eerste tour met Slayer?”, vervolgt Green. “Het was een ontzettende uitdaging om te openen voor hen, want ze hebben heel veel fans. Veel Sepultura-fans wilden de verandering graag zien. Ze hadden er nog vertrouwen in, want er was maar één persoon gewisseld en de band is meer dan slechts één persoon. De drummer was nog steeds één van de beste ter wereld. Het was een kwestie van bewijzen dat we het kunnen. In die periode toerden we veel, ook met Metallica, en ik verhuisde naar Brazilië. Zo kregen we onze basis weer terug. En een label – SPV – dat in ons gelooft. We gingen er voor. We konden weer een videoclip opnemen, want dat konden we met Roadrunner nauwelijks nog doen. We konden een DVD maken. Dat soort dingen konden we opeens weer doen. Je kunt naar verkopen kijken: we zijn altijd vooruitgegaan vanaf het moment dat ik er bij kwam. Als je luistert naar Against dan hoor je de evolutie. Mensen moeten luisteren naar de muziek en ophouden over Max.”

Intelligente plaat
Rustig voert Green zijn pleidooi, terwijl hij slokken neemt van zijn drankje. Hij neemt de tijd, wil na jaren best nog wel eens uitleggen waarom voor hem én de rest van de band het hoofdstuk ‘Max’ al veel eerder afgesloten was dan voor de gemiddelde Sepultura-fan. Eén ding is in ieder geval zeker en dat is dat Dante XXI een waardige aanvulling is op de Sepultura-discografie. De plaat staat bol van de experimentatiedrang en dwingt daarmee respect af. Het is tegelijkertijd echter een moeilijk album; het steekt intelligent in elkaar, is gebaseerd op één van de grootste dichtwerken uit de literatuur en omvat gigantisch veel verschillende invloeden. De vraag is of de old school Sepultura-fan dáár wel tegen kan. “Dat weet ik niet. Soms moet je een risico nemen, een gokje wagen. Voor ons is het trouwens niet zo zeer een risico,” aldus Green. “We weten immers dat als wij vieren tevreden uit de studio komen, dat dat voldoende is. Ik zou het niet doen als ik zou proberen elke fan tevreden te stellen. Dat is onmogelijk. Ik zie mezelf als muzikant. Dat ben ik altijd geweest; ik deed dit al geruime tijd voordat ik bij Sepultura kwam. Ik had dus al een leven voor Sepultura, hahaha. Gelukkig, wel! Veel mensen denken er niet zo over. Misschien heb je gelijk en is het album inderdaad niet voor iedereen. Trouwens: natuurlijk niet, het kán niet voor iedereen zijn. Maar het kan wel voor veel mensen zijn. Als je je er voor open stelt en er écht naar luistert, dan is er veel leuks te vinden voor heel veel mensen, daar ben ik van overtuigd.”

De Hel
De band liet zich zoals gezegd inspireren door Dantes Goddelijke Komedie en verdeelde het album net als het boek in drie delen: hel, vagevuur en paradijs. Zelf heeft Green zijn leven ook wel eens gerelateerd aan het boek. Zijn verhuizing naar Brazilië is bijvoorbeeld een tijd lang een soort van hel voor hem geweest. “Wonen in een ander land, in een andere cultuur en om moeten gaan met alle druk die dat met zich meebrengt, dat was inderdaad een soort van hel, want ik ben daardoor veel zelfvertrouwen kwijtgeraakt. Ik moest dat opnieuw opbouwen. Het heeft mijn persoonlijkheid veranderd, ik moest daar mee om leren gaan. Ook beoordeeld of veroordeeld worden door duizenden mensen die ik nog nooit ontmoet had toen ik bij Sepultura kwam was best een hel. Het is best bizar als je er over nadenkt: dat allerlei mensen van over de hele wereld plotseling zeggen: “Ik houd van je, je bent geweldig” of juist: “Ik haat je”. Liefde en haat zijn twee heel sterke woorden en ze kunnen je hele hoofd overhoop halen. Je kunt niet van me houden als je me niet eens kent. Je kent enkel iets wat ik doe. En haat je me? Opnieuw geldt dan: je kent me niet eens!”

Het Paradijs
Momenteel zijn het voor Green echter rooskleurige tijden en in zekere zin ervaart hij zijn huidige situatie dan ook als paradijs: “Ik doe immers wat ik wil doen en eindelijk praten mensen echt over de muziek. Voor deze promotour heeft iedereen heel veel onderzoek gedaan. Dat is de eerste keer dat men dat heeft gedaan sinds ik bij de band zit. Dat is een verschil van dag en nacht met andere promotours. Toen vonden mensen het leuk, juist helemaal niet óf ze lieten het in het midden door te zeggen: “O, het is heel anders dan ouder Sepultura-werk.” Maar zich echt verdiepen in de muziek: ho, maar!”

Het Vagevuur
Ook het vagevuur kent Green als geen ander. Green: “Het reizen is een soort van vagevuur voor me. We moeten ons opofferen, want we zijn weg van familie en vrienden, maar we moeten het doen om ons doel te bereiken. Uiteindelijk wacht het licht, is er het paradijs. Kunnen we spelen. Dat is voor mij een soort paradijs. Alle andere dingen tussendoor zijn vaak saai, maar die horen er nu eenmaal bij.”

http://www.kindamuzik.net/interview/sepultura/sepultura-de-hel-het-vagevuur-n-het-paradijs-van-derrick-green/12543/
Meer Sepultura op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sepultura