• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

"Je moet de duisternis eerst kennen alvorens je er kan uitgeraken”.

Rhythm & Sound oftewel Basic Channel en Maurizio treedt na vele jaren stilte uit de schaduw. KindaMuzik was erbij en praatte met hen in de Brusselse AB. Wij kunnen u alvast geruststellen: het zijn mensen zoals u en ik.

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 08 mei 2005

Moritz von Oswald en Mark Ernestus zijn mee van de invloedrijkste producers van de laatste vijftien jaar. Als 3MB en Basic Channel bouwden ze aan de fundamenten van de techno, als Maurizio waren ze voortrekkers voor de minimal sound en sinds enkele jaren maken ze ook elektronische dub als Rhythm & Sound. Paul St. Hilaire (vroeger bekend als Tikiman) is voor dat project hun meest bekende zanger. Na vele jaren in de schaduw staan ze nu eindelijk interviews toe en KindaMuzik was uitverkoren om een praatje met hen te slaan.

Hoewel hun naam al jaren synoniem staat voor vernieuwing en kwaliteit zijn de mannen van Rhythm & Sound altijd een beetje een mysterie gebleven. Interviews en foto’s zal je van hen zelden of nooit tegengekomen zijn. Altijd stond de muziek voorop en die lieten ze liever spreken dan zelf het woord te voeren. Daar komt nu enigszins verandering in. Al jaren brengen ze geen techno of house meer uit maar concentreren ze zich op hun versie van reggae en dub. Dat resulteerde onlangs nog in See Mi Yah, een plaat waarop ze, naast hun vaste zanger Paul St. Hilaire, onder andere samenwerkten met grootheden als Willi Washington en Sugar Minott. Hun succes wordt alsmaar groter en dus is er nauwelijks nog ontsnappen aan: ze geven interviews. Maar niet zomaar interviews: nog steeds geldt ‘geen opnames’, ‘geen foto’s’ en ‘geen rechtstreekse citaten’. Maar kom, als we met zulke namen kunnen spreken gaan we daar geen probleem van maken.

Home sweet home
Als technoliefhebber is mijn eerste vraag hoe ze ertoe gekomen zijn om als technorevolutionairen zich zo op de reggae te storten. Blijkt dat het duo zich al lang voor er nog maar sprake was van Basic Channel of Maurizio voor reggae interesseerde, zeg zelfs maar gerust eraan verslaafd was. Vandaar ook dat ze sinds enkele jaren de heruitgave van het New Yorkse Wackies-label op zich hebben genomen. Berlijn heeft een rijke reggae-scene en doordat ze mensen kenden die de kring rond Lloyd Barnes kenden kwam van het een het ander. Uiteindelijk zijn ze naar New York afgereisd om de deal met te sluiten en sindsdien verschijnen alle oude Wackies-platen onder de Basic Channel-vlag.

Zijn ze dan niet geneigd om zich ook eens in de reggae-scene van Jamaica zelf te gaan storten? Nee, blijkt. Daar zijn ze misschien iets te nuchter voor. Een keer zijn ze er wel geweest maar de sfeer waarin er daar gewerkt wordt was voor hen iets te wild. Tiki gaat nog wel regelmatig op vakantie in de Caraïben, hij is immers afkomstig van de Dominicaanse Eilanden. Bovendien zijn ze gewoon veel te veel gehecht aan het werken in hun thuisbasis. Ze nemen hun tijd om iets op te nemen en dat gaat gewoonweg veel beter in Berlijn zelf. Maar ook daar houden ze zich verre van andere reggae-artiesten en –scenes. Berlijn heeft meerdere reggae-scenes maar die interageren zo goed als niet met elkaar. Met die andere scene, rond Daniel W. Best van het Best Seven-label, hebben ze dan ook volledig geen uitstaans.

Liedjes en loops
Door hun legendarische perssschuwheid ontstaan er natuurlijk veel geruchten en verhalen rond het duo maar dat trekken ze zich allerminst aan. Er is ook geen groot masterplan rond de muziek geweven. De overgang van techno en house naar reggae werd niet door bepaalde gebeurtenissen veroorzaakt, het gebeurde gewoon. Zelfs achter de twee verschillende labels, Burial Mix en Rhythm & Sound zit geen echt plan. Ze nemen die platen gewoon op, de meer instrumentale en elektronische komen op het tweede label terecht, de platen waar ze met zangers werken op het eerste. Ook over de al een tijdje de ronde doende geruchten dat er een tiende Basic Channel zou komen kunnen ze geen uitsluitsel geven. Ze begrijpen wel dat het publiek van alles begint te verwachten maar of ze vanaf nu alleen dub en reggae gaan maken of binnenkort nog eens een technoplaat gaan uitbrengen ligt lang niet vast.

Het opnameproces van hun platen verloopt echter nog wel altijd eerst vanuit een electronisch standpunt. Steeds beginnen ze met een loop, vandaar ook dat hun laatste platen gemaakt worden via het one riddim-principe. De zangers komen in de studio en doen hun ding, dat kan een zanglijn zijn of een meer freestyle aanpak en pas daarna begint het duo met de muziek, indien nodig, verder in te vullen. Het is altijd wel een beetje naar elkaar toegroeien natuurlijk. Want vele reggaezangers hebben een veel meer liedjesgerichte aanpak. Sommige zangers beginnen te improviseren in de studio, anderen brengen een vooraf geschreven liedje mee. Normaal gezien verloopt dat wel vrij vlot maar aan de laatste plaat is toch meer dan een half jaar gewerkt, voor hun doen een uitzonderlijk lange periode. Voor de eerste keer werden bepaalde zangpartijen meerdere keren opgenomen en werden sommige zangers na enkele maanden opnieuw uitgenodigd om nog iets toe te voegen of iets opnieuw in te zingen. Voor een keer was het nodig om af en toe afstand te nemen van hun muziek en alles na een tijdje opnieuw te evalueren.

Roots
Met Paul St. Hilaire, door hen Tiki genoemd, verloopt de samenwerking wel een heel stuk vlotter. Ze kennen elkaar nu al meer dan tien jaar en hij is zowat de vaste zanger van Rhythm & Sound geworden. Voor hem is reggae allereerst een synoniem voor roots. Als ik opwerp dat het gemiddelde Rhythm & Sound nummer toch een stuk Europeser, zeg maar donkerder klinkt dan de zonnige Jamaicaanse vibes is hij het daar mee eens, maar ook niet mee eens. Roots is voor hem eerst en vooral een vorm van blues. Maar hoe dat ingevuld wordt? Dat kan via gewone reggae en dub maar de invloeden kunnen zelfs tot aan de fusionjazz van Chick Corea gaan. Donker, ok, maar dan in de zin dat je eerst de duisternis moet leren kennen alvorens je eruit kan geraken.

Rhythm & Sound heeft ook helemaal geen interesse om live te spelen. Zo spelen ze vanavond (het gesprek vind plaats tijdens de Warp-avond van het Domino Festival in de AB) een dj-set, platen van anderen dus. Vaak zijn ze zolang bezig geweest met het opnameproces van hun eigen muziek dat ze compleet geen zin meer hebben om die ook nog eens in een live set-up te komen herhalen. Wie wel live zijn ding doet is Tiki. Maar wat hij op het podium zingt, voordraagt en toast is compleet geïmproviseerd en heeft weinig te maken met wat hij op plaat met Rhythm & Sound uitvoert. Zijn inspiratie daarvoor haalt hij eerst en vooral uit zijn religie. Als je over het leven en de wereld wil zingen heb je immers maar één ding nodig. En dat is de Bijbel. Alles zit daarin, meer heb je niet nodig. Natuurlijk is er ook altijd een samenspel met het publiek. Als toaster moet je gewoon reageren op de omgeving en je indien nodig aanpassen. Maar het is ook niet zo dat hij enkel gaat toasten over een dub. Als mc heeft hij de taak om het publiek de juiste richting in te sturen, hij ziet zich eerder als een spiritueel begeleider op de reis.

http://www.kindamuzik.net/interview/rhythm-sound/je-moet-de-duisternis-eerst-kennen-alvorens-je-er-kan-uitgeraken/9459/
Meer Rhythm & Sound op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rhythm-sound