• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Peeping Tom: de wereld gezien door Mike Pattons ogen.

Mike Patton is niet enkel een geniaal zanger en een inventieve platenbaas; hij is ook een multi-creatieve weirdo die niet voor één gat te vangen is. De afgelopen zomer verschenen cd van Peeping Tom is een uitbundig popalbum met een hoop gastmuzikanten: van Massive Attack tot Kool Keith en van Kid Koala tot Norah Jones.

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 02 november 2006

Momenteel werkt Patton aan een plaat met jazzcreatuur John Zorn, maar hij vindt toch nog een gaatje voor een babbel. Binnenkort gaat hij waarschijnlijk iets opnemen met het Belgische Flat Earth Society. Wanneer slaapt die man eigenlijk?

Voor Peeping Tom gebruik je The Dub Trio als backing band en ook beatboxer Rahzel, maar verder gaat er niemand die op de plaat speelde mee op tour. Voelen mensen zich soms bekocht?
“Al die gaststerren hebben hun eigen bezigheden en kunnen uiteraard niet mee op tour. Hun bijdrages en performances zijn natuurlijk fantastisch, maar dat is niet écht waar deze plaat over gaat. Die draait enkel om de muziek. Ik vind het ook een uitdaging om muziek die ik in de studio gecreëerd heb te vertalen naar een podium en alles te herschrijven voor een achtkoppige band. Het is ook een zeer toffe en energieke liveshow, want ik heb nog nooit met een band gespeeld die zo entertainend is als deze. Mijn andere projecten draaien meer om het presenteren van de muziek, terwijl dit een echte partyband is. Als iemand die gaststerren mist, kan ik me dat dus niet echt aantrekken.”

Jullie hebben het voorprogramma verzorgd van The Who. Hoe ging dat?
“Dat was verdomd bizar. Toen ze ons vroegen vond ik dat uiteraard vreemd, maar wanneer krijg je ooit nog eens zo’n kans? Ik heb me goed geamuseerd, maar het publiek was niet onder de indruk. We werden voornamelijk genegeerd en af en toe uitgejouwd. We hadden te kampen met een enorme generatiekloof, want het publiek van The Who bestaat voornamelijk uit mensen die mijn ouders zouden kunnen zijn. Om hun huwelijksverjaardag te vieren gaan ze eerst uit eten en dan willen ze nog wat liedjes uit hun jeugd horen om nostalgisch te doen. Die mensen willen echt geen bende freaks die een hoop lawaai maakt op het podium zien staan.”

Geen nieuwe zieltjes geronseld?
“Toen we terug thuis kwamen, kon ik het niet laten om onze verkoopscijfers te checken. In de plaatsen waar we gespeeld hadden, bleken we in die periode meer platen verkocht te hebben. Blijkbaar hebben we dus toch een impact gemaakt. Het is natuurlijk mogelijk dat die cd’s ondertussen in tweedehandszaken liggen weg te kwijnen.”

De Peeping Tom cd klinkt toch behoorlijk ‘pop’ en radiovriendelijk.
“Ik ben niet goed in het feestelijk verpakken en verkopen van mijn muziek, maar het is in ieder geval een meer op liedjes georiënteerde plaat dan pakweg Fantômas. Er staan veel verschillende genres op: van rock tot hiphop en van r&b tot wereldmuziek. Hoe omschrijf je zoiets? Als een rommeltje? Het komt natuurlijk allemaal uit mijn hoofd, dus is het een hybride freak – en zo heb ik het graag.”

Je kijkt de verkoopscijfers na. Je bent dus benieuwd naar het commercieel potentieel.
“Ik heb natuurlijk een nieuwe groep, die het niet gewend is om elke avond voor een vijandig publiek te staan; die cijfers zijn dus goed voor het moreel. Zelf heb ik daar niet zo heel veel last van. Het is wij tegen hen. Fuck ‘em. Let’s go!”

Je bent ook bijna met een majorlabel in zee gegaan voor dit project.
“Ik had nog nooit een plaat zoals deze gemaakt en vroeg me af wat zo’n label mij aan voordelen zou opleveren. Toen ik echter enkele voorstellen op papier zag staan, realiseerde ik me mijn vergissing. Ik heb mijn eigen label, Ipecac, waar mijn creaties thuis zijn en hun eigen regels volgen. Elke plaat die ik uitbreng is van begin tot einde honderd procent van mij. Als ik die controle moet opgeven, voorzie ik een enorme explosie en verschijnt mijn plaat gewoon niet. Sommigen vroegen zelfs volledige exclusiviteit: ik zou niet meer mogen werken met andere labels, inclusief dat van mezelf. Een major sluit geen contracten af met een project, maar bezit je als persoon volledig.”

Nu zouden er drie Peeping Tom platen gaan verschijnen. Een cinefiele trilogie, gebaseerd op Michael Powells film Peeping Tom?
“Er komen er minstens drie uit, maar ze hebben eigenlijk niets met die film te maken. Dat is er opgeplakt door mensen die overal diepe betekenissen achter zoeken die er niet zijn. Ik ben een fan van die film en wilde al lang een band oprichten met die naam. Het klinkt mysterieus en speels en een beetje pervers. Perfect voor deze band dus.”

Nooit bang geweest dat met jou hetzelfde kan gebeuren als met Powell? In 1960 was men zo geschokt door Peeping Tom dat hij nooit meer een andere film mocht maken in Engeland. Wat als jouw gemeenschap je ook uitspuwt vanwege deze plaat?
“Dat is een goede. Wel, als ik iets zou kunnen maken dat even ongelooflijk is als wat hij met die film deed, dan volg ik graag in zijn voetsporen. Ik vind het niet erg om mijn carrière te ruïneren om iets moois te creëren, iets waardevols, een absoluut meesterwerk! Daar offer ik graag alles voor op.”

Naast de concerten van Peeping Tom (zie data onderaan), is Mike Patton ook te zien en horen op 28 november in Ancienne Belgique (Brussel), samen met John Zorn onder de naam Moonchild.

http://www.kindamuzik.net/interview/peeping-tom/peeping-tom-de-wereld-gezien-door-mike-pattons-ogen/14306/
Meer Peeping Tom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peeping-tom