• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nathan Fake hoort fans graag luisteren

Eén van de grootste sensaties in het elektronische landschap van de afgelopen jaren is Nathan Fake. Niet alleen wist de Brit samen met Border Community-labelbaas James Holden het genre neoprog op de kaart te zetten, ook verraste hij fan en media begin 2006 met zijn luistergerichte debuutalbum Drowning in a Sea of Love. KindaMuzik ging een pittig gesprek aan: moet er gedanst of geluisterd worden?

Tekst: Inge Janse

Publicatiedatum: 03 juli 2006

To dance or not to dance, that`s the question, stelde collega Mathias Vermeulen in zijn bespreking van Nathan Fakes debuutalbum en At The Controls van James Holden. Die vraag moeten zich ook de talloze bezoekers hebben gesteld die de afgelopen maanden het tweetal individueel of samen live zagen optreden.

Eén ding is wel duidelijk geworden met de opkomst van neoprog en dat is dat melodie op en naast de dansvloer opeens weer mag. Nathan Fake zelf ervaart dit niet als opmerkelijk. "Ik heb me nooit gerealiseerd dat melodiegerichte elektronica ooit een probleem was voor de danceliefhebbers. Het ontgaat me ook waarom er verwacht werd dat Drowning in a Sea of Love een dancealbum zou worden. Zo was ‘The Sky Was Pink’ al geen dancetrack en geen enkele andere release van mij was ooit puur gericht op de dansvloer. Het lijkt mij niets meer dan natuurlijk voor een artiest om veel dingen uit te proberen. Mensen die een album met alleen dance verwachten zijn echt idioot."

Geluk of gepland succes?
Het succes van de releases van Extrawelt, Fairmont, The DFA en Nathan Fake lijkt een signaal dat na jaren van minimal- en technokilte en totale afkeer van alles wat naar trance en progressive neigde, er nu weer ruimte is voor warme synthesizergeluiden en melodieën die langer dan één maat uitgebouwd worden.

Had James Holden gewoon geluk met het succes van Border Community, of wist hij heel goed wanneer hij welke muziek van producers als Nathan Fake naar voren moest duwen? "Als ik muziek aan het maken ben, heb ik echt geen idee of het de luisteraars op een bepaalde manier zal raken. Ik schrijf gewoon muziek zoals ik denk dat het zou moeten klinken. Niemand zou op een berekenende manier muziek moeten maken om zo succes te boeken."

Ondanks de verbreding van het muzikale spectrum dat de eclectische elektronicaliefhebber in huis haalt, stuit de Border Community-sound nog altijd op veel kritiek van mensen die het allemaal te veel trance vinden. Fake bevindt zich dus op gevaarlijk terrein – purisme is niet bepaald van de lucht in de dancescene. "I don’t care! Ik maak gewoon muziek, en het interesseert me echt geen fuck wat mensen van me verwachten. Ik maak geen muziek voor de mensen, want ik ben niemand iets verschuldigd. Ik lees bijna geen recensies over mijn werk, aangezien ik wel belangrijkere dingen aan mijn hoofd heb. Wat de pers over mij zegt, ontgaat mij dus grotendeels."

Nog even en dan is Nathan Fake weer in de Lage Landen te aanschouwen. Tijdens 10 Days Off staat hij onder meer samen met techno-zwaargewichten Johannes Heil, Adam Beyer en Alexander Kowalski geprogrammeerd voor een avond dansplezier. Of toch luisterplezier? "Ik ga een liveshow doen met mijn vriend Vincent Oliver (de gitarist op de track ‘Long Sunny’ – IJ), die de live visuals gaat verzorgen tijdens het optreden. Dat wordt in ieder geval leuk, want het audiosignaal van mijn laptop gaat zijn computer in om direct de beelden te manipuleren.

http://www.kindamuzik.net/interview/nathan-fake/nathan-fake-hoort-fans-graag-luisteren
Meer Nathan Fake op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nathan-fake