• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Klaxons: goed voor lichaam en geest

Wordt new rave, de ontdekking van 2006, de sensatie van 2007? Op de grens van rave en postpunk, tussen dance en indierock heeft Klaxons de wind stevig in de zeilen. Tijdens hun zegetocht door Engeland in de herfst van vorig jaar probeert Kindamuzik Klaxons spraakwaterval Jamie Reynolds bij te benen.

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Hanneke van Os

Publicatiedatum: 08 januari 2007

“Gekkenwerk is het,” zegt Klaxonsfrontman Jamie Reynolds, “halverwege de tournee gaat in elke zaal het dak er af!”. Reynolds praat als een snelstromende rivier; een onstuitbare woordenstroom komt door de telefoon. Een grote kan sterke koffie blijkt de oorzaak. Het zwarte goud pept hem op voor het concert later die avond tijdens de Club NME New Rave tournee.

Samen met Datarock, Shitdisco en Simian Mobile Disco heeft het Engelse muziekblad Klaxons uitgeroepen tot vaandeldragers van het nieuwste en hipste indiedancegenre: new rave. Van eind september tot ver in oktober is Klaxons onder de pannen en het gaat crescendo. Dat terwijl het debuutalbum Myths of the Near Future op dat moment nog in geen velden of wegen te bekennen is.

Razend tempo
“Het is bizar hoe snel het gaat. We begonnen al raar eind vorig jaar. In november kwamen we samen om te repeteren voor een concert, maar er was nog niet eens een band, laat staan dat we nummers hadden.”

Met een paar schoolvrienden wordt in alle haast Klaxons uit de grond gestampt met als enige doel: feesten. Slinks worden kort daarna – met een majorcontract al op zak – de eerste singles in gelimiteerde oplage uitgebracht op piepkleine indielabels als Angular, Kitsune en Merok. Deze op slag onvindbare uitgaven kweken een fikse buzz rond Klaxons.

Een groot deel van het Engelse indiepubliek houdt namelijk wel van een dansje en volgt, eerder al warmgemaakt door The Rapture, LCD Soundsystem en Hot Chip, met veel toewijding elke Klaxonsstap.

MySpace en YouTube zorgen voor kennismaking met de nummers, glowsticks en zelfgemaakte t-shirts worden weer een rage. De liveshows van Klaxons gelden als uitbundige feestpartijen; de band wordt de nieuwste hype.

Reynolds: “Knetterende popliedjes, daar gaat het ons om. Een streven dat we afkijken van David Bowie’s Lodger. Natuurlijk, die plaat heeft zijn duistere kanten en meer textuur en ambience, maar er staan echt heel toffe popsongs op.”

Bowie en new rave; het is niet de meest voor de hand liggende combinatie. Klaxons verwerkt bovendien literaire referenties in nummers. ‘Gravity’s Rainbow’ is de titel van Thomas Pynchons postmoderne roman; het debuutalbum is vernoemd naar een verhalenbundel van JG Ballard.

Reynolds: “Je moet een evenwichtige balans zien te vinden tussen feest en inhoud. Klaxons draait om de maffe dansstemming. Maar voor wie verder kijkt, is er meer. In elk nummer zit iets voor het lichaam en iets voor de geest. Ons streven is dan ook om subversieve en duistere dingen te verwerken tot toegankelijke pop”

Vaandeldrager tegen wil en dank
Die dubbele laag, de spagaat tussen feestmuziek en inhoud, moet ervoor zorgen dat de groep opvalt tussen tijd- en soortgenoten. À propos: “Dat hele new ravehypegedoe brengt ons nu al meer last dan lust. De new ravestroming houdt het waarschijnlijk nog geen jaar uit en zal een zeepbel blijken.”

Klaxons laat zich niet van de wijs brengen door brullende koppen in de Britse pers over de jongste muzikale revolutie. new rave – schmew rave: “Het is één ding om gevraagd te worden voor zo’n tour en aandacht te krijgen, maar wij zijn heel anders dan bijvoorbeeld Datarock en New Young Pony Club. Doordat we op een hoop gegooid worden met die bands, is het moeilijker om op te vallen en een eerlijke kans te krijgen. Klaxons heeft meteen een stigma opgeplakt gekregen.”

Niet elke NMEhype brengt dus alleen maar lachende gezichten teweeg, ondanks dat de acid house smileys tot het embleem van new rave verheven zijn. “We spelen het liefst zonder barrières, zonder security. Gisteren stonden er tegen het eind van de set dertig jonge fans op het podium een feest te bouwen. Zo hebben we het graag.”

De realist in Reynolds weet echter ook dat de opmars niet te stoppen is. “Als de band populairder wordt, zit er niets anders op dan in grotere zalen te spelen. Als we onze eigen tour kunnen plannen, willen we daarom bizarre plekken vinden om te spelen, niet de geijkte rockzalen waar het al snel het gebruikelijke aapjes-op-een-podium-kijken wordt."

"Niet meteen een dierentuin of zo," gaat Reynolds verder, "maar gewoon maffe plekken waar we met onze fans een feestje kunnen vieren. Daarom zijn we immers met Klaxons begonnen.”

Lang niet moe
Reynolds weet wat hij wil, weet wat Klaxons te bieden heeft en kijkt niet raar op van megasucces. “Over succes moet je niet nadenken. Je moet niet analyseren waar je mee bezig bent, je moet gewoon je eigen ding doen. Lopen we tegen verveling aan dan veranderen we wat we doen, hoe we nummers spelen, halen we de boel helemaal door de mangel." Reynolds meent dat ze niet snel moe van zichzelf zullen worden, zoals Radiohead met ‘Creep’ of Nirvana met ‘Smells Like Teen Spirit’: "Als de lol er vanaf is, maken we wat anders, of stoppen we.”

Debuutalbum Myths of the Near Future verschijnt op 29 januari, een week eerder voorafgegaan door de single Golden Skans.

http://www.kindamuzik.net/interview/klaxons/klaxons-goed-voor-lichaam-en-geest/14684/
Meer Klaxons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/klaxons