• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Idlewild: “Televisie heeft conversatie de nek omgedraaid”

Vanaf de allereerste regel op de nieuwe Idlewildplaat onderstreept zanger Roddy Woomble dat hij een denker is. Een cynicus ook, zoals veel Schotten in hun bloed hebben meegekregen. Knallend begint Make Another World met “In competition for the worst first line I could use”. “Iedere plaat is weer een soort comeback en ik vond het een leuk idee om onszelf opnieuw voor te stellen.”

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: MAKI ontwerp en illustratie

Publicatiedatum: 02 mei 2007

Wat die comeback betreft, pakt Woomble het stevig aan. Vorig jaar was er al een folky soloplaat waarop hij de Highlands bezingt. Dit jaar volgde een sterk nieuw album van Idlewild, en Ballads of the Book, een fusie tussen teksten van bekende Schotse literatoren en muziek die hij opzette. Woomble: “Dat album brengt zonder pretentieus te willen zijn mooie woorden in mooie liedjes.”

Ballads of the Book
Enthousiast vertelt de kleine Schot aan de boorden van de Amsterdamse grachten over de kiem van dat laatste project. Die werd al enkele jaren geleden gelegd door brieven tussen Woomble en de nationale dichter Edwin Morgan. Hieruit ontstond op The Remote Part van Idlewild al de prachtige afsluiter ‘Scottish Fiction’, een door Morgan ingesproken gedicht over wat het is om Schots te zijn.

Morgan zond een stapel gedichten, waarmee Woomble vervolgens naar vrienden stapte. Het idee groeide gaandeweg verder. Idlewild zorgt zelf met een ingetogen nummer van Morgan voor het slotakkoord van de plaat. “’The Weight of Years’ betekent al zoveel op zichzelf, maar ik denk dat wij daar iets aan toevoegen en er een liedje van maken dat nog iets anders betekent.”

Die verhandeling over het gewicht der jaren is gezien de levensfase van de dichter geen toeval. “Nu zijn Morgans gedichten erg donker, want hij is achterin de tachtig en sterft aan kanker. Voor mij is hij een bron van kennis en wijsheid, en ik ben enorm dankbaar dat ik hem heb mogen leren kennen.”

Songteksten versus poëzie
“Mijn songteksten zijn geen poëzie”, meent Woomble. Dat wil niet zeggen dat teksten hem niet interesseren. “Er zijn wel regels en refreinen waar ik trots op ben. Songteksten zijn over het algemeen niet dichterlijk. Sommige liedjes van Dylan, Cohen, Morrissey en Patti Smith zijn wel poëtisch. Maar bij de meeste teksten is het juist de muziek die de betekenis meegeeft.”

Over moderne muziek is de vocalist – gehuld in een shirtje van The Smiths – niet bijster positief. Maar er zijn uitzonderingen. Zo mag hij de absurdistische inslag van Beck en de bij vlagen briljante kwinkslagen van Isaac Brock (Modest Mouse) wel. “Vijftig procent van de bands maakt zich echter amper druk om de kwaliteit van hun teksten.”

Stadsleven
Elke Idlewildplaat klinkt weer anders. Zo begon de band twaalf jaar geleden met een vrij robuust indiepunkgeluid, om stilaan op te schuiven naar een folky rockkant die tegen het oude R.E.M. aanschurkt. Op hun vijfde plaat, Make Another World, viert het vijftal uit Glasgow een terugkeer naar het krachtige geluid van 100 Broken Windows.

Toch denkt Woomble niet dat een volgend album weer zo luid wordt. “Dan zouden we onszelf blijven herhalen. Nu hebben we de songs snel geschreven en rap opgenomen om het vuur brandend te houden. Ik denk dat we in de toekomst meer tijd aan een nieuw album gaan besteden, om een ambitieuzer en breder geluid te maken.”

De nieuwe plaat handelt over de snelheid van het stadsleven, ook als reflectie over de periode waarin Woomble in New York woonde. Geen wonder dus dat de plaat krap over het half uur heengaat. “Het intrigeert me hoe een miljoen mensen op enkele vierkante kilometer bestaan en elkaar toch grotendeels negeren. Wat mij betreft, is dat de schuld van televisie. Televisie heeft conversatie de nek omgedraaid.”

Zijn huwelijk met Ailidh Lennon, de bassiste van Sons and Daughters, deed hem uiteindelijk terugkeren naar Glasgow. “New York is een prima plek om te leven, maar iedereen wil zichzelf bewijzen. Iedereen leeft een hogesnelheidsleven. Op een gegeven moment moet je van die trein afspringen. En Schotland is toch de plek waar mijn vrouw en ik geboren zijn.”

Doorbraak
Ten tijde van de intrigerende melodische melancholiek van The Remote Part lijkt het even alsof Idlewild richting een groter publiek gaat doorbreken. Ondanks tours met R.E.M., The Rolling Stones en Pearl Jam gebeurt dat niet. “We hebben door de jaren heen goede nummers geschreven die voor iedereen bedoeld waren. Maar niet iedereen hoorde ze.”

Dat Idlewild nooit die sprong heeft kunnen maken naar een groot publiek, zit Woomble niet dwars. “Muziek is geen wedstrijd, dus waarom zou ik jaloers zijn op wat anderen bereiken? We zijn een goede liveband, en ik denk dat het publiek zich echt kan identificeren met wat we doen. Dat betekent voor mij veel meer dan wat dan ook.”

http://www.kindamuzik.net/interview/idlewild/idlewild-televisie-heeft-conversatie-de-nek-omgedraaid/15351/
Meer Idlewild op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/idlewild