• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wij zijn I Am Kloot; we kunnen alles doen wat we willen.

‘Als een nieuw begin’, zo voelt Gods and Monsters voor de drie clair-obscurmagiërs uit Manchester. “Als Natural History inspecteur Columbo is, dan is Gods and Monsters de verdorven gek Richard III.”

Tekst: John Min

Publicatiedatum: 08 mei 2005

We spreken zanger en songwriter John Bramwell in Studio Desmet. Vanavond staat hij met Pete en Andy in Club Lek. Weinig slaap, veel optredens, nog meer interviews en, niet het minst, drank en sigaretten laten hun sporen na op Bramwells bleke gezicht. Hij was even genokt met roken, maar sinds kort is hij weer begonnen. John ziet er uit als een kleine geest, maar wel als eentje die nog drie eeuwen door kan dolen in dit ondermaanse. Sigaretje, wodka-jus en kom maar op met je vragen, kid!

Op de website van de band zegt Bramwell dat Gods and Monsters voelt als een nieuw begin. “We zijn heel opgewonden over de kwaliteit van deze plaat. Men vergeet dat Natural History is opgenomen, toen we pas een halfjaartje bij elkaar waren. We hadden nog niet volledig ontdekt wat we konden. Het was een ongepolijste, eerlijke, en charmant rommelige cd,” legt Bramwell uit. “Maar zwaar lofi, want het is allemaal getapet met een 8-sporenrecordertje.”

Natural History is opgenomen op twaalf locaties: in oude kerken en verschillende huizen. Dit alleen omdat de Mancunians op zoek waren naar sferen waarbij ze zich goed voelden. “De tweede cd, I Am Kloot, was een grote productie: grote studio, grote producer. De cd was goed, maar de productie was een hel voor ons en we waren toch niet helemaal tevreden. We nemen namelijk liever in één take een track op die technisch niet helemaal goed is, dan dat we een track opnemen die technisch wel perfect is, maar vlak wordt.”

Spontaan en open geluid
I Am kloot heeft een broertje dood aan schaven aan songs. Gods and Monsters is in drie weken opgenomen: langer wilden de heren er ook niet mee bezig zijn. “De spontaniteit is erg belangrijk voor de band. Toch hebben we op deze cd wel een kleurrijker geluid proberen te creëren door andere instrumenten te gebruiken. Maar we wilden het wel open houden en geen geluiden gaan stapelen. De afspraak was dat als er een instrument bij kwam, er een ander instrument weg moest. Dat is namelijk de enige manier om het open te houden. We hadden de liedjes en hebben toen vocalen, drums en bas opgenomen. Daarna hebben we er alledrie, op alle songs, met een oud, vervallen Wurlitzer-orgel bij gepingeld wat in ons opkwam. Het orgel komt uit een bejaardentehuis.”

Bramwell is zeer te spreken over de producer. “Onze producer Joe Robinson is zelf muzikant. Hij speelde in Mum And Dad. We hebben zo direct mogelijk opgenomen. Joe is heel professioneel. Hij luistert naar verwarmingsradiatoren om te horen of daar geen resonantie vandaan komt, om maar iets te noemen. Daardoor klinkt de cd hifi, maar heeft hij de spontaniteit en directheid van een lofi-plaat.

Columbo en Richard III
Bramwell is samen met stadsgenoot Morrisey van The Smiths wel de beste songwriter van Engeland genoemd. Hij is vermaard om zijn donkere, surrealistische, persoonlijke verhalen over spijt, schuld en wraak, eenzaamheid en menselijk tekort. Vaak doorspekt hij zijn verhalen met wrange humor. De eerste zinnen van bijna iedere Bramwell-song grijpen je direct bij de strot. Zoals de eerste twee regels uit het veel geciteerde ‘Twist’, van de tweede cd: “Twisted on destiny, fate and three wishes / We fuck and we fight, someone else does the dishes.”

“Ik heb geen regels om liedjes te schrijven. Dat werkt niet. Het kan gebeuren dat ik op straat loop en zing en daarna denk: wow. Het is een soort flow eigenlijk. Als ik schrijf, schrijf ik overal. Ik raak niet in paniek als ik even niet schrijf. Oké, dan schrijf ik niet, dan focus ik me meer op het spelen. Alles op zijn tijd.”

Meesterschap
Op Gods and Monsters kunnen we volop genieten van Bramwells meesterschap. De thema’s lijken misschien min of meer hetzelfde op alle drie de cd’s. Maar er zijn ook wel verschillen. John heeft de eerste cd met Columbo en de laatste met Richard III vergeleken. “Columbo en Richard III hebben meer met elkaar gemeen dan je denkt. Het zijn allebei buitenstaanders. Onze eerste cd was als de gespeeld verstrooide inspecteur Columbo. Charmant, een beetje vreemd en het is niet precies duidelijk wat je aan hem hebt. Columbo leeft ook een beetje buiten de realiteit: zijn vrouw bijvoorbeeld, bestaat helemaal niet.”

De tegenstrijdigheden in mensen, daar draait het volgens Bramwell om. “We zijn hard en zacht, romantisch en gemeen. Gods and Monsters gaat wat dieper in op volslagen donker, vreemd, psychotisch en melomaan gedrag.” Kortom: Richard III. “In ‘Ordinary girl’ (Bramwells favoriet) komen we een meisje tegen dat denkt dat ze een vampier is. Vervolgens rijst de vraag of mensen in staat zijn hun eigen natuur te verslaan of dat we gedoemd zijn een slaaf van onze natuur te zijn. Van je eigen Gods and Monsters.”

Bramwell heeft ook wel last gehad van zijn eigen natuur. Hij staat bekend als lastig en heeft in de loop der jaren wel eens wat gesneerd en geschreeuwd naar journalisten en mensen van platenmaatschappijen. “Ik heb in het verleden wel rare dingen gedaan, ja. Vooral als je onder veel druk staat. Maar ik heb mezelf wel meer onder controle dan vroeger.”

Licht en zwaar
Het is niet alleen maar zware kost op Gods and Monsters. Er wordt ook nu weer gestreefd naar afwisseling tussen zwaardere en lichtere songs. Bramwell: “We schakelen graag van de ene sfeer naar een andere. Sommige bands zetten graag één sfeer neer. Niets voor ons.” Daarom is er ook een nummer als ‘Hong Kong Lullaby’. Het is een nummer dat Bramwell in een moment van verveling heeft gecomponeerd, door alleen zwarte toetsen van de piano te bespelen. “Ik heb honderden van die soort stukken overigens. Ik speel helemaal geen piano. Mijn vriendin was in Hong Kong. Het past misschien niet echt op de cd. Maar hé, we zijn I Am Kloot; we kunnen alles doen wat we willen.”

Of een song als ‘Over My Shoulder’ een poppy song met de hoofdrol voor de melodische baspartij. Van dit nummer komt ook binnenkort een videoclip uit. De Kloots blijken al de hele middag erg keen op het resultaat van de opnamen van de clip. “De bas is altijd al belangrijk. We zijn met zijn drieën, dus die bas moet melodisch altijd wat meer doen. Maar hier is het wel heel extreem. Het is beslist geen typische I Am Kloot-song.”

‘Dead Men Cigarettes’, is dat misschien wat meer een typische Kloot-song? Hier balanceert de band op het randje van parodie. Bramwell erkent het, buldert, maar zingt dan snel het refrein: “And we smoke, dead men cigarettes… And we choke...The bitter black regrets of ourselves. Bramwell: “Op de achtergrond hoor je mij zingen: ‘Fuck her, fuck her.’ Ik moest iets zingen, en zong dat. We hebben het maar zo gelaten.” Ook dat is I Am Kloot.

Toch naar de States
Het is niet echt een verrassing dat de band ook in Amerika gaat optreden. Hoewel de berichten hierover tot voor een maand geleden nogal tegenstrijdig waren. Bramwell heeft ooit, voordat de band bestond, in LA gespeeld, in de Whisky a Go-Go. “We zijn wel benieuwd hoe het is. Omdat we niet weten wat we moeten verwachten, zijn we benieuwd.” Laconiek voegt hij eraan toe: “Het South By South West is geloof ik wel een groot iets. Maar ik weet er eigenlijk verder niets van. We zien het wel. We zijn gelukkig met hoe dingen nu gaan. Elke dag spelen en schrijven is nog steeds geweldig. Ik voel me nog elke dag opgetogen als een klein kind.”

Tok, er wordt op de deur geklopt. De video van ‘Over My Shoulder’ is te bewonderen. Weg is de kleine grote man. Er liggen drie peuken in de asbak.

I Am Kloot staat 14 mei in de Melkweg te Amsterdam en 15 mei in Nighttown, Rotterdam

http://www.kindamuzik.net/interview/i-am-kloot/wij-zijn-i-am-kloot-we-kunnen-alles-doen-wat-we-willen/9476/
Meer I Am Kloot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-am-kloot