Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Schapenvachttrui
In een wazige toestand die het midden houdt tussen ontspanning en vermoeidheid schuift de band aan. Alleen de lange, slungelige Trayer Tryon, gitarist en knopjesman, blijft staan. Hij blijkt de enigszins verwaaide spreekbuis van de groep te zijn. Meer dan eens blijven de woorden in zijn haar hangen en dat is dan het punt waarop Nicole Miglis het stokje overneemt. Miglis, de frêle songschrijfster in een schapenvachttrui met de moeilijk af te wassen dromerige glimlach. Paul Giese en de ietwat nukkige Zach Tetreault lijken het allemaal prima te vinden en laten het gepraat van Tryon en Miglis gemoedelijk over zich heen komen. Een ontspannen sfeer. De ideale setting voor een gemoedelijk gesprek.
Basis en vorm
Op de vraag of de band het al beu is om over het album te praten, antwoordt Giese: "Nee, niet echt. Nou ja, het is natuurlijk zo dat er iets gebeurt als je er veel over praat. Maar bij deze plaat is het iedere keer weer anders." Tryon springt in: "We zijn nu de bruiloft voorbij en we kijken er met een goed gevoel op terug. De plaat is de basis en die blijft hetzelfde, het is net op welke manier je erover praat. Je hebt een verhaal, een basisidee, en dat verhaal is afhankelijk van de manier waarop je het vertelt. Onze herinneringen en ideeën zijn van invloed op de nummers. Die veranderen voortdurend, en de nummers dus ook. Het is niet zo dat we voortdurend nadenken over wat we doen."
Een uitspraak die exemplarisch is voor het tweede album van het viertal, The Moon Rang Like a Bell, een plaat die opgebouwd lijkt te zijn uit water en nevel. Moeilijk te plaatsen en niet minder complex om uit te leggen. Tryon vat het ontstaan van de cd kernachtig samen: "We weten niet hoe het gebeurde. Het ging vanzelf." Miglis vult aan: "Het komt ergens uit het onderbewuste en dan ontstaat er vanuit de groep spontaan muziek. Een nummer."
Geen methode, geen formule
"Nicole levert een hoop materiaal," vervolgt Tryon, "geluiden, woordloze muziek, samples . De rest levert zijn eigen bijdrage en dan vormt zich vanzelf een nummer. We hebben inmiddels een begraafplaats vol geluiden en materiaal waar we op dit moment niets mee doen, geluiden die waarschijnlijk niemand ooit te horen zal krijgen."
Het ontstaan van de plaat was dan ook niet zo'n probleem als het afmaken ervan. Giese vertelt : "Het is inderdaad frustrerend als je niet kunt beslissen wanneer een song klaar is. Als er geen methode is, bereik je op gegeven moment een punt waarop je beslist: en nu is het af." Tryon: "Het is net als een verhaal proberen uit te leggen: het gaat hierover en, oh ja, dit is ook nog belangrijk. Het is voltooid als je dit in één zin kunt uitleggen. Maar er is geen formule die bepaalt wanneer dit het geval is ."
Waar 'het' over gaat blijft, net als de plaat, overigens keurig in nevelen verpakt. Tryon vervolgt : "Ik kan niet zeggen waar de nummers over gaan zonder dat ik daarbij de betekenis aantast die een liedje voor iemand anders heeft, dus dat doe ik niet." Aan het eind levert Tetreault welgeteld zijn tweede bijdrage aan het gesprek: "Nou, ja, we zitten midden in de tour, we zijn moe."
Daarna begeeft de band zich naar de maaltijd, want die moet nog plaatsvinden. Er zullen nog verschillende tussenstops volgen op het Europese continent en daarna keert de band op 7 november 2014 terug naar de Verenigde Staten, waar de tour wordt voortgezet.
http://www.kindamuzik.net/interview/hundred-waters/hundred-waters-geen-methodes-geen-formules/25353/
Meer Hundred Waters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hundred-waters
Deel dit artikel: