• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

HOSPITAL BOMBERS: "GOED RAMMELEN IS BEST MOEILIJK"

Met een heuse 'Protestavond tegen Liefdesverdriet' en zelfs de cover van NRC Next belooft Valentijnsdag 2012 vooral de dag van de Hospital Bombers te worden. Maar waag het niet de sympathieke Excelsiorband als een lolletje of een gimmick te zien. "We nemen onszelf bloedserieus."

Tekst: Peter Boerman

Publicatiedatum: 12 februari 2012

Ja, om de titel van hun tweede album, At Budokan, mag best gelachen worden. De concertzaal in Tokyo zagen de Amsterdamse bandleden immers nooit van binnen. Noch hebben ze de serieuze droom er binnenkort een keer voor een uitzinnige menigte Japanners te mogen optreden, zoals bijvoorbeeld Dylan en Cheap Trick ooit deden. Daarmee is nog niet gezegd dat ze geen ambitie hebben. "We zijn niet meer zo naïef als toen we twintig waren", verzekert zangeres en violiste Susanne Linssen, die samen met Marc van der Holst en Jan Schenk de spil van de band vormt. "Maar we hebben nog wel de intentie om eruit te halen wat erin zit, ook in het buitenland."

En ja, dat van die Protestavond tegen Liefdesverdriet, waarop niet alleen de band zelf, maar bijvoorbeeld ook Spinvis en zelfs good old Roel van Duijn optreden? Toen er een releasedatum gezocht werd, kwamen snel de plannen om er 'een beetje een happening' van te maken, zegt ze. "Dat is ook wel des Hospital Bombers." En met grafisch vormgever en striptekenaar Marc van der Holst in de gelederen, "een goudmijn aan ideeën", lukt zoiets dan ook nog, net als een zelf opgenomen videoclipje. "Maar denk daarmee dus niet dat de muziek er nauwelijks toe doet. "Anders doe je er ook geen anderhalf jaar over om die op te nemen", aldus Linssen, die ervaring opdeed in bands als Seedling en in het dagelijks leven wetenschapsjournaliste is bij het VPRO-programma Labyrint.

Luxe en valkuil
"Best lang", vindt ze die anderhalf jaar ook zelf. Dat heeft onder meer te maken met het vertrek van bassist Remco Mooijekind in 2009 en met allerlei andere projecten die de bandleden onder handen hebben, excuseert ze zich. Maar ook met het perfectionisme van geluidstechnicus en zanger/gitarist Jan Schenk. "In de zomer van 2010 zijn we voor het eerst de studio ingegaan. Toen hebben we de basis van de plaat, een stuk of vijftien nummers opgenomen. We dachten: er vallen er nog wel een paar af en dan zijn we klaar. Maar het bleek toch moeilijk het hele proces daarna af te ronden. De hele plaat staat eigenlijk gelijk aan Jans zoektocht naar een goede studioruimte. We hebben een paar nummers bij hem thuis opgenomen, een paar op Vlieland, een paar in een antikraakpand in Westpoort in Amsterdam. En nu heeft hij eindelijk een eigen studio. Dat proces tekent de plaat wel."

Linssen noemt dat langdurige schaafproces "een luxe en tegelijk een grote valkuil". Want: je kunt blijven schaven en kneden, op zoek naar het perfecte geluid. Maar anderszins: je kunt ook blijven schaven en kneden, zonder dat je ooit tevreden bent. Dat dubbele gevoel zit sterk in de band, aldus de violiste. "De spanning tussen losheid en perfectionisme, dat is wel iets wat bij ons altijd terugkomt. We wilden eigenlijk een liveplaat maken. Maar door dat perfectionisme van Jan en mij is het toch weer heel anders geworden. Al heeft het nog wel een echte live-intentie."

Durf de muziek van de Hospital Bombers dan ook vooral geen "rammelpop" te noemen. "Daar word ik zo moe van", zucht Linssen. "Het is echt niet zo dat we het op de plaat hebben geknald en dat het ons niet uitmaakt. Er zitten best veel lagen in onze muziek, ook best veel verrassende geluiden. Kennelijk hebben we die uitstraling. Maar laat ik het zo zeggen: goed rammelen is best moeilijk."

Formule die werkt
Zoals de grote filosoof Johan Cruijff al ooit zei: "Simpel spelen is het moeilijkste wat er is." Zo is het ook met de Hospital Bombers, stelt Linssen, die haar eigen rol omschrijft als "de sfeermaker" van de band. "Marc zorgt voor de skeletten van de liedjes, dan gaat Jan erop studeren en gaan we met z'n allen kijken wat er moet gebeuren. Ik probeer dan vooral te letten op de aankleding van de liedjes. Dat is een formule die werkt."

Het levert een collectie liedjes op die Linssen niet alleen omschrijft als "protestsongs tegen liefdesverdriet", maar ook als "kleine filmpjes van situaties, intermenselijke dingen, met het eerste en laatste nummer als soort boekensteun aan beide kanten om het geheel aan elkaar te zetten." In het ene nummer laat iemand die net door zijn lief in de steek is gelaten zich afleiden door klusjes, in het volgende nummer komt iemand zijn ex weer bij de bloedbank tegen, en zo voort. Altijd met een punchline, aldus Linssen. "Niet per se grappig. Dat lijkt zo flauw. Noem het eerder wrang, dat we de pijn proberen te verzachten." De plaat is, zegt ze, "eigenlijk een verering geworden van de liefde in al haar stadia en al zijn facetten."

Die cd-presentatie op 14 februari, tijdens de door henzelf georganiseerde Protestavond tegen Ludduvuddu, is daarmee meteen zo gek niet meer.

Zie de Hospital Bombers bij De Wereld Draait Door

http://www.kindamuzik.net/interview/hospital-bombers/hospital-bombers-goed-rammelen-is-best-moeilijk/22537/
Meer Hospital Bombers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hospital-bombers