• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hayden: Een dure microfoon doet wonderen

"De plaat die Neil Young zou willen, maar niet meer kan maken", jubelde een recensent. Uncut gaf hem vier sterren. De pers vindt Elk-Lake Serenade unaniem subliem. Na zijn comeback-cd Skyscraper National Park duurde het drie jaar voordat de melancholieke four tracker uit Toronto een cd opnam. Over liedjes met een wending, spookverhalen en waarom dit album anders is dan alle andere cd's die Hayden ooit heeft gemaakt.

Tekst: John Min

Publicatiedatum: 30 november 2004

Wat direct opvalt bij het beluisteren van Elk-Lake Serenade is dat de songs meer doordacht klinken dan op andere platen. De cd is meer in balans en aan de productie lijkt veel meer aandacht besteed. Vooral de zang is scherper en zelfbewuster. De teksten dringen direct door in het hart en de ziel van de luisteraar, waar Hayden Desser voorheen te vaak klonk als een naar de juiste woorden zoekende Will Oldham.

"Een dure microfoon doet wonderen", zegt Desser en grijnst. Hij is kleiner dan ik dacht en heeft een baardje en zwarte krullen met een hier een daar een pluk aarzelend grijs. Hij oogt vermoeid. Desser is pas gisteravond uit Toronto in Amsterdam aangekomen voor een concert in de Melkweg. "Het grote verschil met de vorige cd's is dat ik de liedjes veel en veel beter kon spelen. De meeste songs waren al af voordat ik de studio in ging. Ik had ze ook al meerdere keren gespeeld. Op Skyscraper National Park staan nummers die ik misschien maar een of twee keer geoefend had. Dat zijn de voornaamste redenen voor het andere geluid. Dat, en een dure microfoon natuurlijk…", grijnst hij weer.

Gemoedstoestand
"Het werken in een studio was nieuw voor mij en lastig. Er lopen zoveel mensen rond, er wordt aan knoppen gedraaid, iemand haalt koffie. Voor mij is het belangrijk dat ik in de goed gemoedstoestand kom en die vast weet te houden", legt de Canadees uit. "In ben nogal gevoelig voor sfeer. Toen ik nog thuis op vier sporen opnam, had ik alles zelf in de hand: de sfeer, het geluid van mijn kamer, noem maar op. Maar ik zie het toch wel als een vooruitgang. Ik heb betere apparatuur en ik word langzaam maar zeker ook een betere technicus en producer."

Hayden heeft voor Elk-Lake Serenade zelf de productie en de techniek gedaan. "Howie Beck is daarbij ook betrokken. Hij woont bij mij om de hoek en we praten veel over muziek. Howie heeft één nummer geproduceerd. Ik vind het erg tof om verschillende dingen te doen: de productie, de techniek. Ik bemoei me ook graag met het ontwerp van de hoes en maak video's. Als ik geen muzikant zou zijn, zou ik wellicht met vormgeving of film bezig zijn geweest."

Geen afstand
Desser was vanaf 1996 enigszins uit beeld geraakt in de muziekwereld. In 2001 kwam hij terug met Skyscraper National Park. Deze cd klinkt veel meer lo-fi dan Elk-Lake Serenade. Hij bracht het album eerst zelf in een mini-oplage uit. Pas toen er meer vraag naar kwam, is hij nog een keer geperst.

"Ik vind Skyscraper National Park nog steeds het beste dat ik ooit gemaakt heb. Ik weet eerlijk gezegd niet goed meer hoe Elk-Lake Serenade klinkt. Je bent er zolang zo intensief mee bezig. Het is moeilijk om afstand te nemen. Ik wil de plaat ook even niet meer horen. Bovendien speel ik de liedjes ook tijdens de tournee. Misschien moet je me de vraag over een half jaar nog een keer stellen."

Elk-Lake Serenades Marching Band
"Elk-Lake Serenades is de tekst op de drums van een harmonieband uit 1920. Ik heb die gekocht in een antiekwinkel. De drum was mijn vriend toen ik het album schreef, het hing aan mijn muur. In Canada barst het van de Elk Lakes. De titel is een verwijzing naar heel Canada. En dan is er de titelsong. Daarin komt een passage voor die je zou kunnen zien als een belangrijk thema van de plaat."

De platen van Hayden zijn altijd introspectief en autobiografisch. Deze cd gaat over alles wat er met hem gebeurd is in de periode tussen Skyscraper en het einde van de opname van Elk-Lake Serenade. "Dus alles wat ik denk, zie en daarbij voel. Maar dat is wel heel algemeen misschien." Hij zakt een klein stukje weg in het kussen van de stoel en wacht op een specifiekere vraag.

"Hoofdthema op Skyscraper National Park was eenzaamheid. Ik denk dat deze cd meer over verloren liefde en nieuwe liefde gaat en vooral het cyclische daarvan. En ook over het besef dat één klein ding alles kan veranderen."

Mensen kunnen veel aan
Verschillende thema's vallen samen in het prachtige, met gebroken stem en hart gezongen 'This Summer'. Het nummer is geschreven onder absurde omstandigheden. Hayden's grootouders lagen in het ziekenhuis, tijdens de SARS-uitbraak in Toronto. "Na een bezoek aan mijn grootvader moest ik tien dagen in quarantaine. Dat was een heel donkere periode. Mijn grootouders zijn in die periode drie weken na elkaar gestorven." Het is even stil en hij kijkt somber. "Misschien nog wel belangrijker dan de andere thema's is het idee dat mensen heel veel ellende aan kunnen. Dat is misschien niet origineel, maar het was wel een idee dat vast in mijn hoofd zat toen ik de cd maakte."

Onverwachte wendingen
De liedjes zijn vrij eenvoudige vertellingen, gedichten en losse observaties. Het lijkt zo verdraaid vanzelfsprekend en eenvoudig, maar dat is vast niet zo. "Het kost me nooit meer dan twee of drie dagen. Dan voel ik me schuldig en denk ik dat ik er langer aan moet gaan werken. Leonard Cohen werkte soms maanden aan twee regels. Maar ja, dat is een misschien ook geen vergelijking. Het hangt er natuurlijk van af hoe moeilijk het is om de woorden ook harmonisch goed te krijgen. Vooral als je een verhaal te vertellen hebt en er geen refrein is dat je telkens wilt herhalen."

"Ik houd erg van een onverwachte wending aan het einde het een lied. Iets dat de lezer op het verkeerde been zet of aan het lachen maakt. Dat is iets dat ik ook waardeer in de romans die ik lees." Het gebeurt ook in het prachtige 'Kill Bear'. Daarin vertelt de ik-persoon met oog voor gruwelijke details hoe zijn ex-lief door een grizzly wordt vermoord. Het nieuwe vriendje van zijn ex-lief is laf en vlucht. Maar de ik-persoon zegt aan het einde dat hij zijn ex wel gered zou hebben.

"Ik speel ook graag met perspectieven van de verteller. Dat doe ik in 'Kill Bear' maar ook in 'Starting Over'. In '1939' is de wending aan het einde zo duidelijk, daar valt niet veel meer over te zeggen." '1939' gaat over een prachtig meisje dat bij de schrijver op bezoek is. Aan het einde blijkt het een geest te zijn. "Ik woon in een oud huis. Het is gebouwd in 1881. Ik heb vaak het gevoel dat er interessante dingen zijn gebeurd. Mijn verbeelding is met me op de loop gegaan op een avond toen ik alleen thuis was. Twee weken daarna vertelde de buurman dat er ook een echt spookverhaal is over het huis. Ik wilde het niet horen. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar het is niet omdat ik bang ben."

Oude liefdes
In het werk van Desser spelen relationele problemen een belangrijke rol. In de songs duiken regelmatig oude liefdes op. Ook nu weer. "Ik heb er soms wel moeilijk mee. Het is iets waarmee ik vaak worstel, maar het is ook geen obsessie. Je moet ook niet direct aan een persoon denken. Het is de idee dat je denkt dat je nooit meer in staat bent om te voelen zoals je je ooit voelde bij iemand. Maar dan blijkt het plotseling toch wel te kunnen."

Canadese muziek
Hayden is begonnen in Toronto in de Hardwood club. Daar heeft hij geleerd wat optreden is en zich ook met de programmering beziggehouden. Bestaat er zoiets als een Toronto-scene of zelfs zoiets als Canadese muziek? "Bij een scene voel ik voel al heel lang niet horen. Ik word wat ouder. Ik zit zo in mijn eigen kleine wereld. Ik denk zelfs niet dat Canadese muziek wezenlijk verschilt van, zeg, Amerikaanse muziek of Europese muziek. Ik maak muziek en zou dat overal kunnen ook doen. Ook in Londen en Amsterdam. Als ik in de VS zou wonen, zouden mijn teksten misschien meer politiek zijn. In Canada voel ik me veilig. Daardoor heb ik tijd om introspectief bezig te zijn en mij van alles af te vragen over relaties en andere thema's.

Toch lukt het Hayden niet te schrijven als hij in het buitenland is. "Tja, dat is inderdaad de reden dat ik niet elk jaar een album uitbreng. Ik heb nu nog maar één song geschreven." Alleen in de States tourt hij met een band. Daarbuiten doet hij het alleen. "Te lang weggaan is niet goed." Op 'Home by Saturday' verzucht hij niet voor niets: "This is the last time out for me."
"Maar te lang thuiszitten is ook niet goed. Dus kom je vanavond naar de Melkweg?"

http://www.kindamuzik.net/interview/hayden/hayden-een-dure-microfoon-doet-wonderen/8042/
Meer Hayden op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hayden