• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hatebreed: "Fuck it, dan maar hardere songs"

Vanuit de achterbuurt klom Jamey Jasta op tot gerenommeerd muzikant, platenbaas en presentator van MTV 2. En wie denkt dat het om alweer een gangsta rapper gaat, zit ernaast. Jasta is één van de belangrijkste exponenten van een straatsound die ondanks de aansprekende thematiek underground blijft: hardcore. De zanger van Hatebreed in gesprek met KindaMuzik.

Tekst: Philippus Zandstra

Publicatiedatum: 05 augustus 2004

Op het Friese Wâldrock is Jasta de afzeggingen aan het bekijken. Balen dat de hardcore-godfathers van Slapshot niet komen opdagen? Met grote ogen geeft de zanger een verrassend antwoord. "En Testament heeft ook afgezegd! Ik heb ze zes keer gezien tijdens de Demonic-tour, maar nooit met de tournee voor The Gathering. Ik vind die twee albums geweldig en had dus echt gehoopt ze vandaag te kunnen zien." Is het niet vreemd dat hij een trashmetalband prefereert boven Slapshot? "Dat doe ik niet, maar ik bewonder Testament enorm. Vooral de stem van Chuck Billy vind ik fantastisch."

Het is ook een beetje flauw om de zanger van Hatebreed te laten kiezen tussen trash en hardcore. De muziek doet dat immers niet. Opgefokte trash gemixt met lompe hardcore. Al staat er op het meest recente album The Rise Of Brutality één afwijkend nummer. "Ja, ’Doomsayer’ is inderdaad een dikke ode aan Slayer, geen twijfel mogelijk. Hatebreed wil de stijlen van de bands waar we van houden samensmelten. Toen we begonnen wilden we een hardcore-versie van Slayer en Sepultura met veel lol zijn. En verdomd, het is gelukt."

Headbanger’s Breed
Het grappige aan een interview met Jamey Jasta is dat het nooit lang over hemzelf of zijn band gaat. Drie zinnen na een nieuwe vraag noemt hij weer een band die je moet horen of die great is. De zanger is ook in een positie om dat op grote schaal te doen. MTV 2 zendt namelijk sinds een paar jaar weer Headbanger’s Ball uit. Drie keer raden wie de enthousiaste presentator is: "Echt maf, volstrekt onbekende mensen spreken me op straat aan van: ‘Hey Jamey!’ Tijdens de eerste uitzending hadden we Ricky Rachman te gast, de vorige presentator. Hij gaf als het ware de fakkel door. Geen jaloezie, wel blijdschap dat het bal weer terug is."

Toen duidelijk werd dat er plannen waren voor een terugkeer van het bal op tv, hield Jasta zich niet bepaald stil. "Het opzetten is gezamenlijk gegaan. Ik liet MTV weten dat als ze weer bezig gingen met Headbanger’s Ball , ze het dan ook goed moesten doen. Ik wilde daarbij zijn, I’m the man." De één noemt het arrogantie, de ander zelfvertrouwen. "Dat valt te verwachten. En natuurlijk krijg je er gezeik mee als je het gaat doen. Lui die menen dat MTV klote is. Nou en? Wat wil je er aan doen? Op MTV blijven kankeren, of de boel van binnenuit veranderen? Dan kies ik voor het tweede!"

Majorbreed
Hatebreed is inmiddels een grote naam binnen de scene. Sepultura heeft tijdens een Amerikaanse tournee in het voorprogramma gespeeld. Een aparte situatie, daar de Brazilianen een belangrijk voorbeeld zijn van de band. "Mensen blijven het tegen me zeggen maar het idee is ook raar." Van Perseverance (2002) zijn in de VS 250.000 stuks verkocht en The Rise Of Brutality gaat al richting de 200.000, terwijl die nog maar zes maanden uit is. Toch vindt Jasta niet dat Hatebreed iets nieuws doet. "Hatebreed doet wat ook andere bands hebben gedaan én doen. Maar wel met een lichte twist."

De verkoopcijfers liegen er niet om. Binnen een kleinschalige scene als hardcore kan dat behoorlijk veel scheve blikken opleveren. Vooral als je bij major Universal zit. "Da’s alleen voor distributie, wij zijn verder helemaal vrij in wat we doen en hoeveel platen we uitbrengen. Een ideale situatie natuurlijk. Maar ik kan wel begrijpen dat er zo negatief over wordt gesproken." Een grote grijns tekent zich af: "Zo was ik vroeger immers ook. Kreeg je te horen dat Sick Of It All bij een major had getekend. Dan had ik echt zoiets van ‘Oh maar dan gaan ze zeker The Offspring achterna’. Je weet alleen wel dat het niet zo’n vaart zal lopen. Maar toen wij bij Universal tekenden kreeg je dus ook van die geruchten. Dat we gingen zingen of een sound wilden hebben als Slipknot. Fuck it, dan maar hardere songs."

Fanbreed
Het aparte aan Hatebreed is dat de band ondanks al het succes nog steeds binnen de metal- en hardcorescene gerespecteerd wordt. Beste voorbeeld is toen Hatebreed als support van Slayer toerde. Waar voorprogramma’s in het beste geval door zwijgende Slayer-fans getolereerd worden, daar lieten Jasta & co een ‘Hatebreed’ schreeuwende menigte achter. "Volgens Tom Araya (zanger/bassist Slayer) was dat nog nooit gebeurd. Een verdomd mooi compliment. Ik denk dat het komt omdat mensen zien dat we het hart op de goede plek hebben. Zelfs op de grootste kutdag weet ik dat er weer een volgende show is. En misschien ook wel een optreden met onze helden. Ik heb bijvoorbeeld Metallica geïnterviewd én met ze gespeeld. Maar het is ons niet zomaar komen aanwaaien, men weet dat we er keihard voor hebben gewerkt. En we geven bands ook zoveel mogelijk een kans. In de States hebben we bijvoorbeeld Agnostic Front mee op tournee genomen. Zij hadden ons eerder naar Europa gehaald. Dat soort acties dwingt respect af."

Respect, en vooral zelfrespect zijn de belangrijkste thema’s in de teksten van Jasta. De teksten kenmerken zich door een extreem kin-omhoog-borst-vooruitgehalte. "Ja, echt opwekkend. Ik vind dat je beide soorten teksten moet hebben: positief en negatief, want zo is het leven. ‘Doomsayer’ en ‘A Call For Blood’ zijn echt songs van de laatste categorie. Maar daar staan dan ook weer optimistische nummers als ‘Live For This’ en ‘I Will Be Heard’ tegenover. Muziek geeft een mens hoop en dat is wat wij willen doen. Overal waar Hatebreed komt zien we dat mensen die mentaliteit ook overnemen. Verschillende fans hebben bijvoorbeeld tattoos van onze teksten. We zijn ook geen band meer, maar een beweging."

Streetbreed
Jasta is idolaat van hardcore en trash, maar ook hiphop behoort tot zijn favoriete muziekstijlen. Niet zo verwonderlijk omdat hardcore en hiphop beide ‘straatgenres’ zijn. "Hardcore en punk stonden aanvankelijk op één lijn met hiphop. Beide genres kwamen immers voort uit dezelfde sociale omstandigheden. De eerste hardcorebands kwamen uit Detroit, Los Angeles, Boston en New York. Grote steden waar de jongeren hardcore gebruikten om even te ontsnappen aan de grauwe werkelijkheid. Ik hou van Madball, Agnostic Front en Cro-Mags, dat is voor mij hardcore. Echte muziek van de straat, dat hoor je gelijk. Daarom denk ik ook dat hardcore vaak met hiphop wordt vergeleken. Die stijl is ook op straat ontstaan. Maar nu heb je backpack-rap met teksten over liefde en sociaal bewustzijn… Ik heb mijn hiphop het liefst op de ruigst mogelijke manier: vrouwen, drugs en pistolen, totally fucked out."

Enthousiast somt Jasta een lading namen op die een gemiddelde Loud-redacteur net zoveel zeggen als de line-up van het Schlagerfestival. Aan één naam blijkt de zanger ook nog een bijdrage geleverd te hebben. "Necro, die moet je horen (zie je wel? – PZ). Echt geweldig, songs die gaan over mensen in stukken snijden. Die gast is de death metal onder de hiphop. Ik heb nog op twee nummers meegebruld."

Moshbreed
Hiphop is binnen een paar jaar tijd razend populair geworden. Jasta ziet geen problemen mocht hetzelfde gebeuren met hardcore. "Zolang het geld de bands maar niet corrumpeert, dat is echt het grootste risico. Wij pompen alles weer terug in de scene. Ik heb bijvoorbeeld een eigen label waarmee ik beginnende bands een kans geef. Als iedereen gewoon oprecht blijft is er niks aan de hand. Ik zie het alleen niet zo gauw gebeuren. Hiphop is vroeger door veel airplay groot geworden. Maar hardcore is toch te ruig voor het grote publiek. Ik denk niet dat wij ooit op de radio gedraaid zullen worden."

Het is ook wel best zo voor de kleine zanger. De opgefokte metalcore –plus een stukje Slayer- zal een uur later in de tent van Wâldrock dikke stofwolken opwekken. Jasta is trots: "Da’s toch mooi? Mensen die uit hun dak gaan op onze muziek. De longen uit het lijf schreeuwen. Van de PA afspringen. Dan voel je je als zanger echt alsof je op de top van de wereld staat."

http://www.kindamuzik.net/interview/hatebreed/hatebreed-fuck-it-dan-maar-hardere-songs/6854/
Meer Hatebreed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hatebreed