• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hank III: erfgenaam van de ware countrymuziek

Zijn aanwezigheid op festivals zoals Lowlands en Pukkelpop is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Hank III maakt indruk met authentieke hillbilly en loeiharde hellbilly die klinkt als metal. KindaMuzik ontmoet de countryrebel in Limburg en krijgt een unieke kans om de kleinzoon van Hank Williams aan de tand te voelen.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 17 september 2009

Hij is het hoofdprogramma van het Bluesrockfestival in Tegelen, maar niemand van de organisatie weet hoe we met Hank III in contact kunnen komen. Een toevallige ontmoeting voor zijn tourbus leidt tot een spontane uitnodiging van Hank zelf, om bij hem in zijn compartiment van de bus te komen zitten. De tourmanager, uitgedost met een heuse kapiteinspet, regelt een paar flesjes water en Hank ruimt zijn plek boven in de bus op, zodat we bij hem op de bank kunnen zitten. Laptops en cowboylaarzen slingeren om ons heen. Op een groot scherm draait Pirates of the Caribbean.

Zwitserland
De opwinding over Hanks komst naar de Lage Landen is groot. Toch is hij hier eerder geweest. Hank: "Ongeveer veertien jaar geleden ben ik in Zwitserland geweest en heb er vier of vijf keer opgetreden. En twaalf jaar geleden heb ik een kleine Europese tournee gedaan, maar dat was niet in de echte muzieklanden. Het bevalt me nu een stuk beter dan toen. Omdat ik nu mijn eigen aanhang heb en correct word behandeld. De vorige keer werd ik gepresenteerd als come see Hank III play Hank Williams' songs. Sorry, maar ik doe mijn eigen ding."

Hanks eigen ding is een enerverende mix van pure country and western - gespeeld met de furie van The Pogues in hun beste jaren - en onverbiddelijke metal. Hank: "Ik probeer die genres gescheiden te houden, maar in mijn hellbillyset mix ik ze wel. De countryset is gebaseerd op akoestische instrumenten. Ik heb een open mind voor beide genres, maar ik respecteer ook de fans die voor de country komen. Je mag ervan uitgaan dat je country te horen krijgt als Hank Williams III of Hank III op een hoes of affiche staat."

Zielloze types
Hank gaat compromisloos te werk. Met snerpende stem en een indringende blik in zijn ogen deelt hij zijn visie op de muziekbusiness: "Elke onafhankelijke artiest die zijn eigen materiaal schrijft, klinkt anders dan de lui die geïndoctrineerd worden door de industrie. Zij moeten songs zingen die geschreven zijn door vriendjes van de industrie. Hen wordt verteld: zing dit, want dit gaat naar nummer één en daar gaan we veel geld aan verdienen en jij wordt een grote ster. Wie dat spelletje meespeelt, is geen knip voor de neus waard. Zielloze types. Daarnaast heb je de echte artiesten die hun sterrenstatus zelf verdiend hebben. Dale Watson, Wayne Hanckcock, Th' Legendary Shack*Shakers en een paar anderen. Zij kunnen zonder de mediocre radiostations af."

Tegen Nashville en de platenindustrie aan trappen is een integraal onderdeel van Hanks werk. Hank: "Zeker. En daarom heb ik lang niet zo veel platen uit kunnen brengen als ik in me had. Mijn shit talking heeft altijd tegen me gewerkt. Ik zit nu twaalf jaar op een label en ik heb maar drie platen uit. Hank jr. [zijn vader en zoon van Hank Williams sr. - RB] heeft meer dan honderd platen uit kunnen brengen. Dus je begrijpt dat men mij tegen wil houden. Over een jaar lever ik mijn laatste plaat in en dan ben ik vrij en kan ik doen wat ik wil. Geen advocaten meer en ander stom volk dat mij wil vertellen wat ik moet doen en waar ik wel en niet zou kunnen spelen."

Feest, drank, vechten, drugs, neuken
De uiterlijke gelijkenis met zijn grootvader is bijna griezelig en ook de spirituele verwantschap is evident. 'I Saw the Light' zong de countrylegende terwijl hij een verwoestend zelfdestructief leven leidde. Hank III: "Hij zong over het licht, dus vond ik dat ik over de duisternis moest zingen. Over feesten, drank, vechten, drugs en neuken, dat zijn de belangrijkste motieven. Plus eenzaamheid, depressie, ellende, liefdesverdriet en paranoia. Dat inspireert me nu eenmaal. Ik vecht voor meer positieve energie, maar de negatieve heeft me zoveel gegeven. Een constante strijd is het." Hank staart langs de smalle gordijntjes in de tourbus en zegt dat zijn karma hem achter de vodden zit nu hij ouder wordt. "We zoeken naar meer balans", concludeert hij.

Hank ontspant zichtbaar als we over countrymuzikanten spreken die wél deugen. Zijn vriend Wayne Hancock bijvoorbeeld. "De enige kerel die dichter bij Hank Williams komt dan ik." En de legendarische George Jones, die Hank III eens vroeg om samen op te treden, zonder te verklappen welke songs gezongen zouden worden. "Stiknerveus werd ik daarvan, door die hoge noten van hem." Het laatste woord betreft natuurlijk de grootmeester en grootvader: "Hij leefde zo kort dat je met recht kunt zeggen dat hij de Hillbilly Shakespeare is. Hij had een natuurlijk tremolo in zijn stem. Jodelen en zingen was voor hem als praten. Ole Hank springt boven de rest uit en heeft de weg geplaveid voor velen. Dat brengt de welbespraakte hellbilly tot de eenvoudige slotsom: "Muziek in je hart voelen, is het daar niet om te doen?"

http://www.kindamuzik.net/interview/hank-iii/hank-iii-erfgenaam-van-de-ware-countrymuziek/19146/
Meer Hank III op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hank-iii