• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Gorefest: Death metal met een hart van punk

Met een van de beste metal-albums van 2005 op zak en een glorieuze terugkeer op de zomerse festivalpodia, kunnen we rustig stellen dat Gorefest terug is. Kemphanen Jan-Chris de Koeijer (zang) en Boudewijn Bonebakker (gitaar) begroeven de strijdbijl en deden de band in de originele bezetting herrijzen. Jan Chris: “Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik metal en vooral Gorefest miste.” Honderduit vertelt hij waarom.

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 17 december 2005

Het nieuwe Gorefest
“Vanaf 1994 konden we van Gorefest goed van leven en allemaal grote huizen kopen. Nu gaan we het anders aanpakken, het moet een leuke hobby worden. Als we nu weer volop gaan toeren zijn we over een jaar weer klaar. We doen het nu helemaal no-nonsense. Vroeger moest je groots opkomen, nu doen we onze eigen soundcheck. Ieder van ons heeft in de tussentijd met anderen op het podium gestaan. Niet met de minsten overigens. Hoe bizar het ook is, we zijn gewoon een kicken bandje. Afgelopen zomer hebben we zulke toffe shows gedaan. Met name Wacken en Graspop waren te gek. Fields Of Rock was bizar omdat ik er tegelijkertijd moest werken.”

De geboorte van La Muerte
Vanaf oktober 2004 werkt Gorefest gezamenlijk aan nieuw materiaal, terwijl er ook individueel muziek geschreven werd. “Laat ik vooropstellen dat we geen retro plaat wilden maken. We waren gewoon in een heavy bui. Toen we de setlist voor de zomerfestivals aan het samenstellen waren, had ieder van ons wel zes of zeven nummers van False op zijn verlanglijstje staan. La Muerte is echt wel een 2005 plaat geworden. Het gevoel dat we eind jaren negentig kwijt waren, hebben we nu weer te pakken. ‘Jullie spelen het soort riffs spelen dat niemand meer gebruikt’, stelde een journalist van Metal Hammer. Je weet wel: goeie, herkenbare riffs. Sterk genoeg om vaak te herhalen. Er staan wel vier nummers op de plaat van Ed z’n hand. Hij kreeg van zijn zus een gitaar met versterker voor zijn verjaardag. Echt zo’n goedkoop ding. Voorheen neuriede hij altijd riffs als we aan het schrijven waren. De man is briljant. Hij hoeft er niets voor te doen om goede muziek te schrijven. Boudewijn is anders. Hij is de gedreven student. Bij hem komt het niet altijd aanwaaien. Frank en ik zorgen tenslotte dat het als Gorefest klinkt. Wij zorgen voor de lompheid (lacht).”

Mindere tijden
Pratend over de nieuwe cd komen ook de twee minder succesvolle platen ter sprake. Soul Survivor en Chapter 13 lieten na Mindloss, False en Erase een heel ander Gorefest horen. Jan-Chris beaamt: “In Nederland hebben we nog het meeste kritiek gehad op die twee platen. Van Soul Survivor kan ik het wel snappen. Het was een stijlbreuk. Zelf had ik er moeite mee om de vocalen in te passen. We hebben laatst bij een biertje besloten dat het eigenlijk de soloplaat van Ed en Boudewijn had moeten zijn. Frank en ik waren destijds helemaal droog. We hadden niet eens de inspiratie om tegengas te geven. Ik heb gewoon op Boudewijn z’n plaat gezongen. Achteraf gezien had het beter onder een andere naam uitgebracht kunnen worden. Met een andere zanger, die het ook nog kon. Er zijn echt wel nummers zoals ‘Hollow Man’ en ‘Demon Seed’ die ik goed vind. Maar ‘Chameleon’ is een draak van een nummer.”

Brute riffs in de ether
De band bestond dan niet meer, Jan-Chris heeft metal in die tijd nooit uit het oog verloren. “Je hebt natuurlijk nu metal gehad, voor zover je dat metal kunt noemen. Die stroming heeft metal in het algemeen wel geholpen. Ik bedoel, Limp Bizkit was wel op de radio. Halverwege de jaren negentig was dat wel anders. De afgelopen vijf, zes jaar schrikt de luisteraar niet meer van een brute riff op de radio. Wat ik momenteel erg gaaf vind is Born From Pain, omdat ik zelf ook uit de hardcorehoek kom. Er zit een hoop energie in dat soort bands. Een hoop van wat ze nu metalcore noemen had je in de jaren negentig in België ook staan. Stond er een deathmetal-band met een hardcorezanger. Een band als Textures heeft het ook wel, al mogen ze van mij wel iets meer liedjes maken. En dan is er gothic. Mijn muziek is het niet, maar ik ken de mensen van Epica, After Forever en Within Temptation goed en het zijn allemaal toffe gasten.”

A-typische teksten
“Wat mij vooral aansprak in death metal is dat het zo godvergeten bruut was. Het was een overtreffende trap. Automatisch ging ik, zoals het hoorde, splatterteksten schrijven. Na twee demo’s was ik al door die onderwerpen heen. Toen kwam ik naar Frank met de tekst van ‘Mental Misery’. ‘Lul!’, zei hij, ‘Had dat twee jaar eerder gedaan!’ Vanaf dat moment kreeg ik carte blanche. False was natuurlijk gewoon een linkse sociaal-kritische plaat en gaf ons een eigen smoel. Dat heeft ons geen windeieren gelegd. Heel links, intellectueel, homo- en kunstzinnig Nederland vond ons geweldig. Het was nooit een vooropgezet plan, Ik deed waar ik goed in was en waar ik inspiratie voor had door goed om me heen te kijken. De instelling van de meeste mensen kan me zo kwaad maken! Niemand doet ergens wat aan. ‘You Could Make Me Kill’ en ‘When the Dead Walk the Earth’ gaan daarover. De waarheid is de leugen die het grootste aantal mensen gelooft. Kijk maar eens naar Fox in Amerika. Ze hebben duizenden media in handen en het is zo rechts als de tering. De heersende mentaliteit is: ‘Iedereen gelooft het, dus zal het wel zo zijn.’ Mensen nemen dingen die in de krant of op internet staan voor waar aan. Kom op! Als iemand maar een goed verhaal heeft, wordt het geslikt. We hebben mensen macht gegeven die het niet verdienen. Daar gaan we nu de prijs voor betalen. Ik zou zeggen: denk nog eens een keer na voordat je stemt op iemand met slechts een goed verhaal.

Maar hoe zit het dan met Mojo Concerts, de werkgever van Jan-Chris? Mojo maakt deel uit van Clearchannel, een media- en entertainmentkolos die wereldwijd talloze radiozenders, tv-stations en andere media in handen heeft. “Wat dat betreft werk ik ook voor Satan, om het zo maar te noemen. De kern van Mojo bestaat echter uit mensen die wel rock-‘n-roll zijn. Tot op zekere hoogte kan ik mijn baan dus wel verdedigen. Maar inderdaad, er werken bij ons ook een hoop mensen die net zo goed bij Shell hadden kunnen werken. Daar heb ik ook niets mee. Je ontkomt er haast niet aan, en ik heb geen zin om in een hutje op de hei te gaan zitten en tegen alles te zijn. Als je maar probeert om in je eigen kleine wereldje iets te veranderen. Als iedereen dat een beetje zou doen... Vind je eigen waarheid! De mensen die afgeven op Mojo zijn vaak mensen die er zelf zouden willen werken of er met hun bandje bij willen zitten. Hoge bomen vangen veel wind.”

http://www.kindamuzik.net/interview/gorefest/gorefest-death-metal-met-een-hart-van-punk/11511/
Meer Gorefest op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gorefest