Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het altijd vriendelijke tweetal heeft de avond ervoor iets te lang in de bar van het Americain gehangen. Maar, zo zegt Garvey, ze drinken niet meer zo veel als dat ze vroeger deden. "Toen zopen we ons helemaal lam bij elk concert, maar daar zijn we wel wat voorzichtiger mee geworden. Zo hou je het toch langer vol", aldus de zanger. Dat drinken hielp goed tegen de zenuwen, hoe zit het daar nu mee na al die jaren? "Nog net zo erg", verzucht Garvey. "Maar ja, vind je het gek?", zegt Turner. "Na twee jaar in de studio te hebben gezeten opeens weer op een podium staan is doodeng. Maar het is gelukkig allemaal goed gegaan. Vooral in onze geboortestad Manchester, dat was echt een fucking briljant optreden!"
Met The Seldom Seen Kid continueert Elbow de stijgende lijn die de afgelopen jaren is uitgezet. De meeslepende muziek, de melancholische en poëtische teksten en de warme stem van Garvey zijn ook deze keer weer alom vertegenwoordigd. De zanger is ook grotendeels de tekstschrijver van de band en schroomt niet om zijn zielenroerselen te delen met de luisteraars. Heeft hij een persoonlijke grens waar hij niet overheen gaat, zijn er dingen die hij niet wil delen met luisteraars? "Absoluut. In het laatste nummer 'Friend of Ours' heb ik bijvoorbeeld niet alles opgeschreven wat ik dacht en voelde."
Ode aan Glancy
Garvey schreef dit nummer voor en over de singer-songwriter Bryan Glancy, die onlangs overleed en een goede vriend van de band was. "Ik
heb veel geschrapt en het tot een simpel vaarwel gehouden. Toen ik de tekst schreef zat ik helemaal alleen in de studio, dronken en heel erg verdrietig, hij was net een paar dagen dood. Ik heb de tekst rechtstreeks aan hem geschreven, dat was voor mij het makkelijkste." Elbow draagt het album aan hem op. "Weet je, ik denk dat hij had verwacht dat we dit zouden doen! Ik weet zeker dat hij pissed zou zijn geweest als het niet zo was gegaan", lacht Garvey.
Wie kwam er eigenlijk op het idee om als outro van 'Bones of You' het klarinetstukje uit 'Summertime' van Gershwin te gebruiken? "Dat was ik", vertelt Garvey. "Ik vond het typisch bij deze track horen omdat het een nostalgische tekst heeft en ik denk niet dat er een nostalgischere melodie is dan 'Summertime'. Het is een heel herkenbaar nummer. Ook nog reteduur trouwens. De Gershwinfamilie krijgt twintig procent van de opbrengst, alleen maar voor dat kleine rotstukje! Onze manager wilde dat we ervan af zouden zien. Maar ik heb gelukkig mijn poot stijf gehouden, want we krijgen er veel goede reacties op."
Elbow werd opgericht in 1991 en de mannen zijn al die tijd elkaars beste vrienden geweest. Zou Elbow eigenlijk nog wel Elbow zijn als er iemand op zou stappen? Garvey: "Ik kan me niet voorstellen dat dat ooit zou gebeuren, maar ik denk niet dat je het dan nog Elbow kunt noemen, nee. Het zou natuurlijk wel een mooie kans zijn om eindelijk die verschrikkelijk stomme bandnaam te veranderen. Hij denkt even na. "Wat vind je van de naam Ankle? Of Fibia?" "Buttock!", doet Turner ook een duit in het zakje. "Tit zou ook een goede bandnaam zijn, maar daar komen natuurlijk alleen maar vieze mannetjes op af", aldus Garvey.
Benaderbaar als band
Wat is nu al die jaren het geheim van Elbow? "Ik denk dat we een band zijn die een breed deel van het publiek aanspreekt. Ik zie bij onze concerten koppeltjes, gevoelige jongeren, oude mannen, tienermeisjes en huisvrouwen van middelbare leeftijd", somt Garvey op. "Hoe dat komt? Ik denk omdat we muziek voor echte mensen maken. We maken veel gebruik van koren, wat een gemeenschappelijk gevoel suggereert, onze teksten zijn ook op een sociaal gevoel gestoeld en we zijn benaderbaar als band. Het helpt dat we niet posh of gigantisch knap zijn." Turner: "Ik denk inderdaad dat we nog nooit één plaat hebben verkocht omdat we zo knap zijn!"
"Onze nummers zitten misschien wel vol melancholie en liefdespijn, maar tijdens optredens doen we ook maar wat en hebben ongelooflijk veel lol. Daarom komen mensen ook naar ons kijken, denk ik", oppert Garvey. Turner: "We zijn inderdaad gewone mensen zoals iedereen en ik denk dat dat ons publiek aanspreekt. God, het zou wat zijn als we de hele tijd zo'n rockpose moesten hebben, ik zou er doodmoe van worden!" Garvey: "Stel nou dat we gekleed gaan in Robin Hoodmantels en enorme puntbaarden laten groeien …" Turner: "Dan zouden we in Manchester nog geen vijf seconden overleven!"
http://www.kindamuzik.net/interview/elbow/het-geheim-van-elbow/17091/
Meer Elbow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elbow
Deel dit artikel: