• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Elbow: De vrije wereld van Elbow

Leaders of the Free World heet het nieuwe album van de Noord-Britse band Elbow en het betreft dan ook een ambitieus, multimediaal werkstuk: cd, dvd en website, alstublieft. De leden werkten samen aan muziek, films, animaties, documentaires en illustraties in wat ze the big room noemen, een opnamestudio ter grootte van een voetbalveld met uitzicht op de sporen van en naar Manchester.

Tekst: Elisabeth van Scherpenzeel

Publicatiedatum: 25 juni 2006

Met uitzicht op de metrorails van station Bijlmer wachten in een kale kleedkamer in de Heineken Music Hall toetsenist Craig Potter en bassist Pete Turner van Elbow op de soundcheck. Daarvoor is de aanwezigheid van de hoofdact dEUS vereist en zodoende is het niets doen geblazen.

Wachten op God, in wiens voorprogramma ze vanavond hun met loftuigingen beladen laatste album Leaders of the Free World (V2) aan het Nederlandse publiek zullen voorstellen. Ach, ze hebben goede catering en, niet onbelangrijk, een goed gevulde koelkast. Plop, tssssj. Plop, tssssj. Met een aansteker worden de eerste biertjes van de vroege middag geopend. Plop, tssssj. Ook een biertje voor de journalist.

De tekst is troef
Bekend bij het grote publiek zijn ze nog niet, al bestaat de band inmiddels vijftien jaar. Hun stemmige nummers zijn dan ook niet erg hitgevoelig.
Pete Turner: “Het meest geplugde nummer op de radio, ‘Forget Myself’, vind ik zelf het minst sterke.”
Craig Potter: “Als een taxichauffeur me vraagt wat voor muziek ik maak, antwoord ik altijd ‘iets tussen Radiohead en Coldplay’. Ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten uitleggen.”
Ze vinden het dus ook niet erg dat ze voortdurend met deze bands worden vergeleken. “Het zijn verbluffende bands, ik word het niet beu”, vervolgt Pete Turner, “onze cd heeft wel meer humor. Ik heb nog nooit een goede grap van Thom Yorke gehoord.”

Elbow is zo’n typische Noord-Engelse band met mooie, rustige liedjes; al speelden ze in hun beginjaren voornamelijk funk-fusion. De teksten zijn doorspekt met sarcasme en zonder uitzondering geschreven door zanger Guy Garvey, ook wel bekend als producer van I Am Kloot. ‘Shifting my weight now from foot to foot/ what did she see in this man/ I’m not superstitious but if I can get/ this ball in the basket/ then he’ll wake up dead’
Pete Turner: “De teksten zijn enorm belangrijk voor ons. Daarop krijgen we de beste commentaren. Zelf een tekst schrijven, dat durf ik niet.” Hij neemt nog een ferme slok.
“We blijven wel alle vijf betrokken bij de songs. Als we het niet goed vinden, zeggen we het ook”, aldus Craig Potter, “Guy’s schrijven blijft desalniettemin het centrale onderdeel van Elbow. Dat gaat nooit veranderen.”

Geen pub, geen hoeren, niets!
De harmonie in Elbow is terug te horen in de composities. Al vijftien jaar vrienden, sinds ze elkaar ontmoetten op school. De passie voor taal verbindt de vijf leden van Elbow, tot in de keuze van de groepsnaam toe. “Het is het mooiste Engelse woord”, legt Craig Potter uit, “voor de opnamen van ons eerste album waren we in Frankrijk, in the middle of nowhere. Geen pub, geen hoeren, niets. Samen, dat wel. Met de televisie. We keken vooral veel voetbal en we dronken veel bier. Dat doen we nog steeds. We keken er naar het televisiedrama The Singing Detective van Dennis Potter. De hoofdrolspeler zit als gevolg van psoriasis van kop tot teen onder de loslatende huidschilfers en ligt in het ziekenhuis. Hij vraagt de verpleegster wat zij het mooiste woord van de Engelse taal vindt. Zij antwoordt: ‘flower, sun,...’ en dat soort lieve dingen. Hij zegt: ‘Nee, ik bedoel hoe het klinkt. Niet wat het is.’ Volgens die kerel vol schilfers was het dus elbow.”

Leaders of the Free World is tijdens het touren geschreven. Bij terugkomst in thuisbasis Manchester huurde Elbow een enorme hal van Blueprint Studios, zo groot als een voetbalveld. Alle vrienden werden uitgenodigd. Behalve naarstig gemusiceerd, werd er veel getafelvoetbald en, u raadt het nooit, bier gedronken. Het was een soort jeugdclub, die ze the big room noemden. De ruimte werd opgedeeld met gordijnen, er kwamen camera’s in alle hoeken.

Tien maanden lang hebben ze elkaar gefilmd en gefotografeerd en songs opgenomen en erover gediscussieerd. Het lijkt hen nu schier onmogelijk ooit tijd genoeg te hebben om al het opgenomen materiaal opnieuw te bekijken.
“Het was gewoon een kwestie van ervoor te gaan”, volgens Pete Turner, “we hadden onze buik vol van de vorige producers. We hadden onze eigen opnameapparatuur. Bovendien was het goedkoper en konden we ’s avonds gewoon met de metro naar huis. Wij leiden best wel normale levens, hoor.”
Behalve een nieuwe cd maakten ze zo ook films, documentaires, animaties en illustraties. Het resultaat is op de dvd en de website te zien.

Manchester
Met het album willen ze het gevoel van Manchester weergeven. Serieus?! “Ja, echt waar”, zegt toetsenist Craig Potter en hij opent nog een biertje. “Het is allemaal wat meer baggy, met meer sarcasme en humor. Ach, we zijn mentaal gewoon niet helemaal in orde.”

Volgens de bassist is de sfeer van Manchester het best gevat in beeld en klank bij het nummer Great Expectations’: “Het uitzicht, het licht. Het lijkt allemaal geënsceneerd, maar het was er gewoon.”

Waren zij de leiders van hun vrije wereld in die studio, van op de bovenste etage starend over de oude industriestad Manchester alsmede het troosteloze voorstadje Salford? “Dat zou een mooi antwoord zijn. Die onthoud ik!”, lacht Craig Potter. De titel geeft echter uiting aan hun onvrede over de geopolitieke situatie: “We zagen hoe George Bush werd aangekondigd met ‘Ladies and gentlemen, the president of the free world, George Bush.’ Onnozel gewoon. Als het nu nog Gandhi was of zo, een echte held, maar George Bush!!! Als hij zich zo mag noemen, dan doen wij het ook.”

Binnen een jaar zal hun nieuwe album verschijnen dat meer eclectisch zal klinken. Ondanks de grote tevredenheid over de ‘voetbalveldstudio’ zal deze cd niet opnieuw met dezelfde multimediale methodes worden opgenomen. Het is niet meer spannend, vinden de twee bandleden.
Pete Turner: “Het zou saai worden. Net als een baan waar je jezelf elke dag naar toe moet slepen, maar het zou natuurlijk wel een briljant album worden.” Wel zonder hits, want daar houden ze niet van. “Die zijn pas echt saai.”

Net als de lege bierflesjes netjes worden gerangschikt, wordt er op de deur geklopt. De trein raast langs. dEUS is gearriveerd. De soundcheck kan beginnen.

http://www.kindamuzik.net/interview/elbow/elbow-de-vrije-wereld-van-elbow/13248/
Meer Elbow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elbow