• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Drowning Pool: Het goede en het kwade komt altijd hand in hand

Torenhoog was het succes van Drowning Pool in 2001, dat zich met het anderhalf miljoen stuks verkopende album Sinner en een overdonderende live-show direct in de kijker wist te spelen van heel metalminnend Amerika. In no-time werkte de band zich op van het derde Ozzfest-podium naar het hoofdpodium. Totdat op 14 augustus 2002 het noodlot toesloeg en frontman Dave Williams op datzelfde Ozzfest dood in zijn tourbus gevonden werd. Overleden aan een zeldzame hartziekte. Het moet een enorme klap geweest zijn voor de overgebleven bandleden. Voor wie echter had gedacht dat de dood van Dave het einde zou betekenen van Drowning Pool, hebben we nieuws: Drowning Pool is terug. Met een nieuw album én een nieuwe frontman. Drummer Mike Luce doet zijn verhaal.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 12 augustus 2004

Inmiddels kan Luce er wel weer normaal over praten. Samen met gitarist C.J. Pierce en bassist Stevie Benton heeft hij een moeilijke tijd achter de rug. Hoog op een roze wolk genoten de heren van hun succes en keihard werden ze weer met beide benen op de grond gezet, na het overlijden van Williams. "We wisten even niet wat we moesten doen," vertelt Luce. "We zijn met z'n drieën continu bij elkaar geweest. We kenden elkaar al sinds de vroege jaren '90 en hebben toen samen in verschillende bandjes gezeten. Na de dood van Dave deden we instinctief wat zaken. Zo kochten we een appartement in Dallas waar we enige tijd verbleven. Als we door wilden gaan met de band, zou dat vanzelf wel blijken. Zo hebben we wat rust genomen om weer bij onze positieven te komen. Als je namelijk meteen weer de repetitieruimte in gaat, is het dertig minuten leuk. Daarna ga je je realiseren dat er iemand ontbreekt en ontstaat er een heel andere sfeer. Een sfeer van 'ik wil hier weg'. Dat hebben we dus maar niet gedaan."

Zoektocht
Zo ging er een hele poos overheen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toch is Luce vaak bang geweest dat de dood van Dave het einde betekende voor de band. "Maar we moesten doorgaan. Voor Dave. Dat was een soort belofte die we gemaakt hadden. We wilden graag de naam 'Drowning Pool' behouden om Dave als het ware toch in de band te houden, van het begin tot het einde van de band. Het is onze manier om Dave te eren. Elke morgen als je wakker wordt, en ook voordat we de studio in doken of op tour gingen, telkens weer heb je diezelfde vraag in je hoofd: doen we het wel goed zo? Zou Dave blij zijn met wat we nu doen en hoe het er nu aan toe gaat? Ik denk van wel. En elke dag gaat en voelt dat een stukje beter."

De band startte een zoektocht naar een nieuwe frontman. In het geruchtencircuit werd al snel Rob Zombie genoemd, maar daarmee namen de heren enkel een nummer op voor de soundtrack van de film Daredevil. Makkelijk om de juiste persoon voor de job te vinden, was het in ieder geval niet. Luce: "Dave is Dave. We hebben succes met hem gehad en een vervanger zoeken is dan altijd moeilijk. We hebben niet opgeschreven wat we wel of niet zochten in een nieuwe frontman; we hadden het gevoel dat als we iemand tegen het lijf zouden lopen, we wel zouden voelen of het de juiste persoon was. Als we niemand tegen waren gekomen zou dat het einde van Drowning Pool betekend hebben."

Uiteindelijk ontmoetten ze via Sonny Mayo (ex-Snot, ex-Amen, ex-(Hed) Planet Earth) hun huidige frontman Jason 'Gong' Jones. "Hij komt oorspronkelijk uit South-Carolina," aldus Luce. "We ontmoetten hem in Los Angeles waar hij werkte met wat vrienden van ons, waaronder Sonny. Voordat Sonny tourde met (Hed) Planet Earth, werkte hij met Jason aan een project dat Five O'Clock heette. Op het moment dat hij op tour moest, belde hij ons, omdat hij wist dat we nog iemand zochten. Hij dacht dat Jason wel geschikt zou zijn en inderdaad; het was de persoon die we zochten. We zochten iemand met een eigen stijl, maar tegelijkertijd iemand die mee verder kon bouwen aan wat we met Dave opgebouwd hadden. Het voelt nu dan ook best wel als een nieuwe start."

Vier lucky jackasses
Luce is erg blij met de toevoeging van Jones. De band kan weer vooruit. "Dave zei altijd dat we gewoon vier 'lucky jackasses' waren. We zijn individueel nooit geweldige muzikanten geweest, maar tezamen liep het als een trein. Daar past Jason nu perfect in. Als we inderdaad vier jackasses zijn, dan is Jason wel de grootste! We zien onszelf graag als een stel hellraisers, maar dat zijn we wel op een bepaalde positieve, respectvolle manier. We willen gewoon een leuke tijd hebben. We maken er soms misschien een enorme rommel van, maar de dag erna hebben we altijd wroeging en zorgen we dat het allemaal weer 100% opgelost wordt. We zijn een soort gekke, hellraising rockband met een geweten!," eindigt Luce lachend. Ondanks wat de heren allemaal meegemaakt hebben, zijn ze nu weer een hechte club. "Elke show gaat beter dan de vorige," vertelt Luce. "Weet je, we wisten na de dood van Dave dus niet of er nog wel ooit een nieuw album zou komen. We moeten platenlabel Wind-Up daar wel erg dankbaar voor zijn. Zij hebben ons op de soundtrack voor The Punisher gezet, op een moment dat we zelf nog niet wisten of we er wel al klaar voor waren. Zij vonden ons nieuwe materiaal, onze live-show en onze kersverse frontman echter goed genoeg en wilden het graag uitbrengen. Zij waren op dat moment even onze drijfkracht, waardoor wij er weer helemaal voor konden gaan. Het is geweldig om dat soort support te krijgen."

Opmerkelijk is dat het gloednieuwe album, Desensitized, dat inmiddels in de chappen ligt, een weinig veranderde Drowning Pool laat horen. De band klinkt grotendeels hetzelfde, hoewel de variatie wat groter is geworden en Jones toch enige overeenkomsten met Williams lijkt te vertonen. Luce: "De reacties tot dusverre zijn positief. Er zijn altijd mensen die het leuker vonden met Dave en er zijn mensen die het met Jason leuker zullen vinden. Maar Dave is dood en daar is niets meer aan te veranderen. Er zal altijd de vraag blijven wat er van Drowning Pool was geworden als Dave er nog geweest zou zijn. We zijn nu echter weer met z'n vieren en willen vooruit. Het zal wat tijd kosten; twee stappen vooruit en drie stappen terug. Maar uiteindelijk zal het wel goed komen."

"Op het nieuwe album experimenteren we meer, naar mijn idee. Binnen de grenzen van de band natuurlijk. Op het vorige album hadden alle songs ongeveer hetzelfde tempo, dezelfde sfeer. Dit album is muzikaler. Sommige dingen zouden op het vorige album niet misstaan hebben, terwijl andere tracks een heel nieuwe band lijken te laten horen. We hebben geprobeerd te groeien als band. Ik denk dat als Dave er nog was geweest, we dezelfde richting op waren gegaan als nu."

Muzikaal gezien hebben de heren zich niet geprobeerd te veel te laten leiden door de dood van hun frontman. En al helemaal niet naar Jason toe. "Wij hadden de dood van Dave meegemaakt, maar hij niet. We wilden Jason in het schrijfproces niet beperken door te zeggen dat hij alleen maar over Dave mocht schrijven en onze gevoelens over zijn dood. We wilden dat niet. Hij moest gewoon een onderdeel van Drowning Pool uit kunnen maken, zonder berperkingen. Het nummer 'Numb' gaat over wat we de laatste vijftien maanden hebben meegemaakt. Maar we hebben hem dat niet opgelegd; hij hoefde niet hetzelfde gevoel als wij te hebben. We hebben gewoon getracht een zo goed mogelijke plaat af te leveren, zonder te ontkennen wat we daadwerkelijk allemaal meegemaakt hebben. Ik kijk naar dit album als een soort genezingsproces. Dit album helpt ons een stap vooruit te zetten. We brengen deze plaat uit, touren en kunnen dan onbewust eens heel diep adem halen met het gevoel dat we toch eindelijk die volgende stap vooruit kunnen zetten. We hadden een 'arme ik'-plaat kunnen maken, maar zo zitten we niet in elkaar. Dat was ook niet Dave's type band."

Doomer
Dave's type band is een band van doorzetters. Vier lucky jackasses. Luce kijkt er naar uit om weer lekker op tour te zijn. "Het klinkt cliché, maar dit is wat ik altijd heb willen doen. Het is niet makkelijk om het voor elkaar te krijgen, maar het was de moeite waard. Ik zal dit blijven doen totdat ze me vertellen dat ik het niet meer kan. We willen ons blijven verbeteren als band. Ik hoop dat we dan nog jaren vooruit kunnen."
Toch blijft Luce sceptisch naar de toekomst kijken. "Ik ben een behoorlijke pessimist. Het management noemt Stevie en mij altijd 'Doom' en 'Doomer'. We antwoorden altijd negatief. Als we een goede show neer hebben gezet en iedereen is enthousiast, kijken Stevie en ik elkaar altijd aan en zeggen: "Oh shit, wat gaat er gebeuren? Wat gaat er mis?" Het goede en het kwade komt namelijk altijd hand in hand."

Desensitized is uitgebracht door Wind Up/Sony

http://www.kindamuzik.net/interview/drowning-pool/drowning-pool-het-goede-en-het-kwade-komt-altijd-hand-in-hand/6889/
Meer Drowning Pool op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/drowning-pool