• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Donavon Frankenreiter: "Surfen houdt me in leven."

Donavon Frankenreiter mocht op z'n vijftiende al een vet salaris incasseren als profsurfer. Nu, bijna zeventien jaar later, is zijn naam synoniem met wereldklasse-surfen, terwijl de man ook geen onbekende is in de muziekwereld.

Tekst: Anneke Ruys

Publicatiedatum: 26 oktober 2004

Het mag duidelijk zijn: de eerste liefde van Donavon Frankenreiter was surfen. Hij groeide op aan de Amerikaanse Westkust, waar hij alle golven van de Californische stranden kende. Hij bedwong ze een voor een en de honger naar meer nam gaandeweg toe. "Vanaf het allereerste moment dat ik op een surfplank plaatsnam, voelde ik het in mijn hele lijf. De sensatie, de kick van het onbekende. Het was iets wat ik nog nooit eerder gevoeld had. Het is als een gevaar dat je keer op keer wilt trotseren. Je wilt grenzen verleggen, tot het uiterste gaan." Pas echt interessant werd het voor Donavon toen hij een sponsordeal sloot met het merk Billabong. Het bracht hem dichter bij zijn ultieme droom: een vrije surfer zijn, die ervoor betaald wordt om de golven te berijden.

Later bleek dat het surfen goed te combineren was met Donavons tweede passie: muziek. "Ik kwam terecht in Hawaii, het ultieme paradijs voor de surfliefhebber. De golven zijn er gigantisch, de uitdaging is onbeschrijflijk. Daar stond ik dan, een jong pikkie van veertien. Een kind nog, maar wel met een droom die vroeg uitkwam. Na een tijd huurde ik een kamer bij de ouders van Jack Johnson. Hij en ik werden goede vrienden. We deelden onze passie voor surfen, maar ook de drive voor muziek. We speelden gitaar en creëerden songs. Een mooier moment in mijn leven kan ik me nu even niet voorstellen."

LA-vibe
De muziek zou voor Donavon steeds belangrijker worden. Op achttienjarige leeftijd zat hij bij het schoolbandje Peanut Butter And Jam. "Daarmee speelde we de gymzaal plat en veroverden de clubs." Daarna volgde Sunchild. "Een good-time-rock-'n-rollband met een laid back stijl die je deed denken aan eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Maar dan wel met de LA-vibe. We schopten het best ver als opwarmer van acts als Willie Nelson, Ben Harper en The Descendents. Het succes was redelijk, maar niet optimaal. Na tien jaar gitaar in die band had ik het wel gezien. Ik wilde verder, mijn grenzen verleggen."

De eerste stap in die richting was zijn solo-EP uit de herfst van 2002. "Ik had altijd het gevoel dat ik iets miste in de muziek. Alleen voelde ik me niet zeker genoeg over mijn stem. Zelf vond ik die niet sterk genoeg voor solowerk, maar de mensen om me heen dachten daar anders over. Ze stimuleerden me om te gaan zingen. Op een gegeven moment voelde ik me zeker genoeg en waagde de stap. Nu zou ik niet anders meer willen. Met zingen kun je dingen uitdrukken die met instrumenten alleen onmogelijk zijn. Het een vult het andere op een prachtige manier aan."

Ideale huwelijk
Frankenreiters passie voor surfen heeft definitief een stempel gedrukt op zijn songs. Die mellow, groovy liedjes ademen soul. "Zie het als het zand onder je voeten en het zout op je huid. Muziek en surfen zijn twee werelden die voor mij het ideale huwelijk vormen: surfen houdt me in leven en muziek houdt me met beide benen op de grond." Zijn eerste echte, naar hemzelf genoemde debuutplaat nam hij vervolgens op waar het eens allemaal begon: in Hawaii. "Het is een van de mooiste plekken op aarde. Surfen overdag en in de avonduurtjes al je positieve energie omzetten in muziek. Dat deden we in de Mango Tree, de droom van elke muzikant. Voor de productie kon ik me geen betere kandidaat voorstellen dan mijn oude vriend Jack.

"Zie het album als een dagboek van tien jaar uit het leven van Donavon Frankenreiter. Vanaf het moment dat ik mijn eerste stappen zette op de surfplank tot mijn reizen over de wereld, mijn passies voor muziek en niet te vergeten de liefde. Die ben ik in 2001 tegengekomen in de persoon van mijn enige echte grote liefde, Petra. We hebben een baby, Hendrix, en ook die komt in mijn songs natuurlijk aan bod." Maar ook zijn liefde voor het surfen zal Donavon nooit verliezen. "Ik heb dan nu een succesvolle carrière in de muziek, surfen zal altijd mijn andere passie blijven. Surfen vult net datgene aan wat ik in de muziek mis: de spanning, de uitdaging, het op de loer liggende gevaar. Ik leef heel intens, dag bij dag, en denk nooit aan de toekomst. Zo leef ik het leven 'to the max' zonder er ook maar een moment van te missen."

http://www.kindamuzik.net/interview/donavon-frankenreiter/donavon-frankenreiter-surfen-houdt-me-in-leven/7658/
Meer Donavon Frankenreiter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/donavon-frankenreiter