• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De verloren wereld van DeVotchKa

Inmiddels graag geziene gasten in zowel de Oude Wereld als de Nieuwe Wereld, behoort het Amerikaanse DeVotchKa met namen als Beirut en Calexico tot een interessant clubje dat barrières tussen muziekstijlen slecht. Inspiratie haalt het viertal uit Denver onder meer uit een wereld die al lang niet meer bestaat. "We doen ons best om oud te klinken."

Tekst: Peter Bartlema

Publicatiedatum: 27 september 2009

"Hoe meer ik reis, hoe meer ik denk dat iedereen hetzelfde is", zegt DeVotchKa-voorman Nick Urata. "Hoewel in sommige Europese landen het publiek misschien wat rustiger is en aandachtiger luistert dan in andere landen." Grotere verschillen tussen bezoekers van DeVotchKa-optredens in de VS en die in Europa zijn hem tot nu toe niet opgevallen. "Een van de dingen die ik goed vind aan deze band, is dat we mensen van allerlei slag trekken. Ze zijn ook niet echt te typeren: sommigen houden van het feestaspect, anderen weer van de teksten en dan zijn er nog die vooral de muziek goed vinden."

De middag voor een cluboptreden in de Rotterdamse Watt. Urata is de vriendelijkheid zelve. Maar vooral vermoeid. Gisteren stond Londen op het programma, vandaag dus Rotterdam en morgen is het Zwitserse Avenches alweer de volgende tussenstop in een korte zomertour langs Europese podia en festivals. Tussen de bedrijven door werkt de groep bovendien aan materiaal voor een nieuw album dat in de eerste helft van 2010 moet verschijnen.

Denver
Inmiddels bestaat DeVotchKa - de naam betekent 'meisje' en is ontleend aan de fantasietaal Nadsat die Anthony Burgess bedacht voor zijn klassieker A Clockwork Orange - ruim tien jaar. Naast zanger/gitarist/thereminbespeler Urata maakt het klassiek geschoolde drietal Tom Hagerman (accordeon/viool), Jeanie Schroder (sousafoon/contrabas) en Shawn King (drums/trompet) deel uit van de huidige bezetting die Denver als uitvalsbasis heeft. "Er hangt een toffe sfeer," zegt de geboren New Yorker met Siciliaans zigeunerbloed, "maar dat ontdekte ik pas toen ik er al jaren woonde." Hij verwijst naar schrijver Jack Kerouac die de stad op de kaart zette in zijn beroemde reisboek On the Road. "Dat soort jongens kwam van de oostkust. Denver trekt mensen uit alle windrichtingen. Het is een doorgangsplaats: niemand van de kennissen die ik daar heb is er geboren."

Computers
De eclectische mix van Oost-Europese zigeunerklanken, Mexicaanse mariachi en Amerikaanse folk en punk legt de band niet vast in de hoofdstad van Colorado, de bakermat van 16 Horsepower en The Fray, maar in de Wavelab-studio in Tucson, Arizona waar ook namen als Calexico, M. Ward en Neko Case kind aan huis zijn. Urata: "We doen ons best om oud te klinken. Dat is een van de redenen waarom we naar onze vrienden in Tucson gaan. Die gebruiken nog altijd tape en oude microfoons, en proberen de sessies zo veel mogelijk in één ruimte plaats te laten vinden zodat er niet al te veel overdubs aan te pas komen en de opnames een natuurlijker geluid krijgen. Maar het is natuurlijk onmogelijk om compleet af te zien van het gebruik van computers."

DeVotchKa's muziek is wel doorgedrongen tot de wereld van computergames dankzij het gebruik van het nummer 'How It Ends' in een televisiecommercial voor Gears of War 2. Urata: "Ik was fan van het spel en vond de trailer er gaaf uitzien. De tijden zijn ook veranderd. Commercials zijn productietechnisch op een dusdanig niveau gekomen dat ze een goede manier zijn om nieuwe muziek te presenteren. Je kunt het bands niet kwalijk nemen dat ze dat doen." Een paar jaar geleden weigerde het viertal overigens zelf een verzoek van het fastfoodconcern McDonald's om een DeVotchKa-song in een commercial te mogen gebruiken. En dat nog wel in een tijd dat de bescheiden doorbraak die voortvloeide uit DeVotchKa's prominente inbreng bij de soundtrack van de film Little Miss Sunshine nog aanstaande was. "Soms is zoiets bittere noodzaak, hoewel je daarbij nog steeds kieskeurig kan zijn. Tenminste, daar zou ik graag van uit willen gaan."

Wortels
Van platenmaatschappij Anti-/Epitaph krijgt het viertal de vrije hand, antwoordt Urata desgevraagd. Dat brengt het gesprek op de kort voor het interview overleden Willy DeVille, een naam die bij de DeVotchKa-voorman pas een belletje doet rinkelen wanneer hij in verband wordt gebracht met de groep Mink DeVille. "Een vreemd verhaal", zegt hij over de aanvankelijke weigering van DeVille's platenlabel Capitol om diens nu alom als meesterwerk beschouwde 'Franse' album Le Chat Bleu in de VS uit te brengen omdat het Amerikaanse publiek nummers met accordeonbegeleiding niet aan zou kunnen. "Het is typerend voor de manier van denken bij een platenmaatschappij. En kijk nu, accordeons zijn het helemaal. Wij gebruiken ze, iedereen gebruikt ze. Ik ben er altijd verliefd op geweest."

De verklaring daarvoor lijkt te liggen in Urata's eigen wortels die zich ook manifesteren in zijn theatrale zangstijl. Volgens hem bestaat er in de VS een levendige cultuur op dat gebied onder de van Italiaanse immigranten afstammende bevolking. Die is echter niet makkelijk te vinden. "Men treedt nauwelijks naar buiten. En mijn eigen familie is dood en begraven." Maar komen muzikanten uit 'het moederland' dan niet over voor optredens? "Ja, maar ze zijn niet erg populair en dus moet je er echt naar zoeken." Met een befaamd Italiaans folkmuzikant als accordeonist Riccardo Tesi zou Urata zelf overigens best willen werken. "Dat zou geweldig zijn: een ontmoeting tussen de Oude en de Nieuwe Wereld."

Per slot van rekening zijn de werelddelen elkaar op cultureel gebied al genaderd, zoals Urata en zijn medebandleden een paar jaar geleden konden vaststellen bij hun eerste bezoek aan de Hongaarse hoofdstad Boedapest. In een club in een eeuwenoude ruimte waar je traditionele muziek zou verwachten, hoorde het viertal Tina Turner uit de speakers komen. "Dat was niet zozeer een teleurstelling als wel een leermoment. We hadden een romantisch beeld van Oost-Europa, van de hele wereld eigenlijk. Maar die is homogeen geworden en bestaat gewoon in veel gevallen niet meer."

http://www.kindamuzik.net/interview/devotchka/de-verloren-wereld-van-devotchka-103/19183/
Meer DeVotchKa op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/devotchka