Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“I may be established, but I’ll never be establishment”. Rond die quote is heel de perstekst van Dave Clarkes nieuwste worp opgebouwd. Remixes and Rarities is niet de opvolger van het inktzwarte Devils Advocate uit 2003, maar een uiterst onderhoudende bloemlezing van zijn remixwerk en meer obscuur materiaal.
Prijsbeesten zijn de inmiddels klassieke remixen voor Midfield General (‘Coatnoise’), dj Rush (‘Freaks on Hubbard’) en Jark Prongo (‘Moving through Your Systhem’). Allemaal op weinig zachtaardige wijze verknipt en geplakt: Clarkes producties zijn vooral radicaal, superstrak en vlijmscherp en zijn grote talent bestaat erin zich andermans nummers volledig eigen te maken. Het gevolg: zijn remix is vaak beter en vooral efficiënter dan het origineel. Verlanglijstjes voor Kerstmis bovenhalen, want dit is essentieel materiaal!
Clarke houdt er een nogal uitgesproken mening op na als het over de hedendaagse muziekscene gaat en staat er niet om bekend een vrolijke Frans te zijn. Met enige voorzichtigheid belt KindaMuzik hem op in Amsterdam, zijn thuishaven op het vasteland.
Is het dan zo erg gesteld met de popmuziek van tegenwoordig?
“Laat duidelijk zijn dat ik niets verkeerd vind aan het begrip popmuziek. Het heeft mijn jonge leven gedomineerd en me als muzikant gevormd. Alleen kan je niet ontkennen dat er een groot gebrek is aan fantasievolle muziek en bands die risico’s durven nemen. De platenmaatschappijen hebben meer dan ooit een verwoestende invloed op wat er allemaal uitgebracht wordt. Laat je niet wijsmaken dat die kwestie door de digitale revolutie aan het opklaren is.”
Ik kan me moeilijk voorstellen dat een dj die jaren met vinylplaten heeft geleefd, die digitale omslag zonder slag of stoot neemt.
“Ik draai ondertussen al meer dan drie jaar zonder vinyl en ik heb daar geen probleem mee. De mogelijkheden van de nieuwe technologieën zijn te spectaculair om principieel vast te blijven houden aan nostalgie. Het is voor mij ronduit fantastisch om muziek in een vingerknip aan miljoenen mensen aan te bieden via mijn website, de radioshow,...”
Je radioshow bij de VPRO. Ik weet dat John Peel veel voor jou betekend heeft. Het lijkt wel een beetje dat je zijn kruistocht op jouw manier overneemt.
“(fel) Laat dit duidelijk zijn: niemand kan John vervangen en ik durf zeker niet die pretentie te hebben. Zonder John was ik niets geweest. Ik daag alle muzikanten die zichzelf serieus nemen uit om te beweren dat hij voor hun onbelangrijk was. Hij was de enige die dansmuziek de mogelijkheid bood om zijn weg naar een groter publiek te vinden en te evolueren. Heel wat mensen bekijken dance nog altijd als een eilandje: ‘muziek om op uit te gaan en te dansen’. Ik vind het bijna een vulgair woord. Het doet de mogelijkheden van de muziek tekort en draagt bij tot de hokjesmentaliteit die zelfs vandaag de dag nog te veel speelt. John durfde daar tegenin te gaan en drukte door waar hij in geloofde. Zoiets is zeldzaam.”
Remixes and Rarities telt dertig nummers. Vermoedelijk kwam daar nogal wat schiftingswerk aan te pas.
“Wel, het confronteert je met de naakte feiten. Het bood me de kans om het kaf van het koren te scheiden en een balans op te maken van dàt stukje dat ik gedaan heb. Het sluit een periode af op een tastbare manier en daar had ik wel behoefte aan. Die nummers keurig op een rijtje zien staan, liner notes schrijven, keurig artwork. Alles krijgt zo ook een beetje meer identiteit. Het publiek heeft daar ook nood aan. Daarom kunnen mensen telkens foto’s downloaden als hoesje voor sets en tracks die te downloaden zijn op mijn website.”
Remixes zijn en blijven voor een producer werk. Er zijn ongetwijfeld tracks waar je met meer affiniteit aan werkt dan aan andere.
“Fixmer / McCarthy betekende veel voor me, net als ‘Emerge’ van Fisherspooner. Ik was zeer dankbaar om ‘Dream on’ van Depeche Mode te kunnen doen, omdat ik het een fantastische band vind en ze veel voor me hebben betekend in mijn jeugd. Toen ik hoorde dat ze de remix gebruikten in het begin van hun show kreeg ik toch rillingen van geluk.”
Je hebt geen contact met ze gehad? Vreemd.
“Dat is spijtig genoeg meer regel dan uitzondering. Je mag al van geluk spreken dat je enige reactie ontvangt. Van Fischerspooner heb ik nooit iets gehoord, evenmin van Moby, (smalend) “maar dat is ok.”
Hoe bepalend is materiaal voor je geluid? Is Dave Clarke een gearfreak?
“Natuurlijk, maar op mijn eigen manier. Zo hebben drumcomputers me nooit iets gezegd. Zo goed als alles wat ik gebruik komt uit mijn sampler. Voor de rest heb ik zoals elke producer mijn eigen manier van equalisen, compresseren en masteren. Die dingen zijn voor mij minstens zo belangrijk als al die vintage apparaten die zo gehyped worden.”
Clarke is zeer spaarzaam met zijn antwoorden als als hij wordt gevraagd naar de geheimen van zijn studio. Net als wanneer er gepolst wordt naar zijn verdere plannen. Wordt het weer jaren wachten op een nieuw album? Clarke blijft zijn laconieke zelf: “Wie weet? We zien wel hoe alles loopt. Ik ben niet iemand die een ‘groot plan’ volgt.
http://www.kindamuzik.net/interview/dave-clarke/dave-clarke-dance-moet-uit-de-hokjesmentaliteit/14625/
Meer Dave Clarke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dave-clarke
Deel dit artikel: