• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Clem Snide blijft trouw aan het onbekende

Een mascotte van indiemuziek, zo noemt Rolling Stone Clem Snide. Clem Snide. Eef Barzelay richt deze band op in 1991, stopt ermee in 2006 en blijkt ineens weer actief met de band in 2009. Naast zijn solocarrière. Ondertussen blijft hij trouw aan het motto uit zijn beste song: 'I Love the Unkown'.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 30 maart 2009

Geheel onverwacht liggen er twee verse schijven van Eef Barzelay in de platenzaak. Lose Big en Hungry Bird. De eerste onder eigen naam en de tweede als Clem Snide, de van New York naar Nashville verhuisde twangformatie met stevige cultstatus. In 2006 heeft Barzelay Clem Snide opgeheven. Daarom is vooral Hungry Bird een plezierige verrassing.

Tussenliggende jaren
Twee nieuwe platen in één keer in de winkel, dat is verwarrend. De werkelijkheid van Clem Snide en Eef Barzelay is altijd nog gekker. Barzelay: "Lose Big is in de VS al in 2008 uitkomen. En de Clem Snide-plaat is drie jaar oud. Eigenlijk wilde ik onder mijn eigen naam verdergaan. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend is als ze ineens allebei in je platenwinkel liggen en ze er qua hoesontwerp ongeveer hetzelfde uitzien." Barzelay last een pauze in en zegt dan: "Weet je, er is veel gebeurd in die tussenliggende jaren. Ik heb mijn moeder verloren, ze stierf door kanker. Dat was zwaar. Dat het nu lijkt alsof er tussen deze twee platen geen tijd zou zitten is vreemd. The timing is crazy."

Is Clem Snide een vehikel dat beter past bij de jongere Barzelay? "Natuurlijk ben ik niet meer dezelfde persoon als toen ik met Clem Snide begon. Ik kijk anders tegen het leven aan, heb andere verantwoordelijkheden. Maar ik permitteer me wel de vrijheid om elke kant uit te gaan die ik wil. Dus is er geen lineaire ontwikkeling. Ik heb nooit besloten dat ik één bepaalde kant uit wil."

Ben Folds
De geschiedenis van Clem Snide en haar muzikanten is een ingewikkelde puzzel. Barzelay: "Jason Glasser zijn we onderweg verloren toen hij een negentienjarig Frans meisje bezwangerde. Hij heeft nog wel geholpen bij Soft Spot. Jason was belangrijk als sonic artist. Na hem hebben zoveel mensen meegespeeld in Clem Snide. Het is niet zo dat ik de groep opbrak en allemaal boze bandleden aan de deur kreeg. Ben Folds is eigenlijk de connectie geweest tussen Clem Snide en mijn solowerk. Ben is een vriend van me en ik heb in de tussenjaren veel met hem opgetreden en in zijn studio gewerkt. Op dit moment ben ik alleen maar blij dat Clem Snide weer een lekker rock-'n-roll-trio is."

Op Hungry Bird staat een gastoptreden van de Amerikaanse dichter en Pullitzer-prijswinnaar Franz Wright. "Ik ken hem via mijn vrouw, die nog mijn vriendin was toen ik met Wright in contact kwam. Hij gaf college in Boston en mijn vriendin zat bij hem in de klas. Hij belde haar en liet regelmatig boodschappen achter op haar antwoordapparaat. Geleidelijk bouwde zich een vriendschap op en toen heb ik met hem iets gemaakt op basis van een tekst van hem. Die tape heb ik al tien jaar, een wonder dat die niet gedesintegreerd is." Wellicht was het Wright om Eefs vrouw te doen? Barzelay: "Dat zou kunnen maar hij had geen kans. Ze valt op jonge jongens. Zoals ik."

Zwarte humor
Kenmerkend voor Barzelays liedjes is zijn wereldbeeld, een mengeling van triestheid en humor. Barzelay daarover: "Mijn standpunt is het om een song de kant op te laten gaan die het op wil gaan. Naarmate ik ouder word, benader ik de liedjes losser. Hungry Bird bevat niet zoveel humor of het moet zwarte humor zijn. Je hebt wel gelijk dat ik voor een vorm van funny-sad ga. De woorden in mijn songs dragen bij aan hoe het liedje overkomt. Meer dan gemiddeld voor een popsong." Relativerend: "Mensen die van muziek houden, letten niet op woorden. Toen ik veertien was vond ik Led Zeppelin gaaf en ik had werkelijk geen idee waar het over ging. Muziek moet gewoon goed zijn en pakkend. Die van mij dus ook. Ongeacht de grappen in de teksten."

Clem Snide heeft een flinke trits min of meer klassieke liedjes gemaakt. Wat zijn de klassiekers op de nieuwe platen? Barzelay: "Moeilijk te zeggen. 'Song for Batya' en 'Apocalyptic Friend' van mijn soloplaat, daar denk ik aan. De Clem Snide-cd moet je echt van voor naar achter draaien. Ik zou er niets uitlichten." Wie zou een Clem Snide-cover moeten doen en welk nummer dan? Gegrinnik aan de andere kant van de telefoonlijn: "Dat zou ik de andere jongens in de band moeten vragen. Neil Young? Dat zou behoorlijk vreemd zijn. Nee, ik weet het: Cat Power moet nummers van Clem Snide gaan zingen. Met de band van Al Green erachter. Alle nummers. Ik denk wel dat ze mij eruit zingt."

De hit
Van al die liedjes die Barzelay inmiddels heeft gedeeld met zijn publiek, welke staat daarvan het dichtst bij hemzelf? "Wil je dat ik er maar eentje noem? Ik moet zeggen, hoe meer ik het speel, hoe meer ik in dit liedje ontdek. 'I Love the Unknown' schreef ik toen ik jong was. Ik geloof niet dat ik wist waar het over ging, maar nu lijkt het alsof ik beter weet wat het betekent. Het is nooit de hit geworden die het zou moeten zijn. Elke platenmaatschappij waar we binnen lopen begint er weer over. Zou het niet eens in een film moeten opduiken, denk je?"

http://www.kindamuzik.net/interview/clem-snide/clem-snide-blijft-trouw-aan-het-onbekende/18320/
Meer Clem Snide op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/clem-snide