Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
ROTTERDAM
Het is een prachtige maandagmiddag in de Rotterdamse binnenstad. De zon schijnt volop in de achtertuin. Charlie Dée woont in een mooi huis, dat gemakkelijk is te herkennen aan de roze luxaflex. Na een korte rondleiding door het huis zitten we in de tuin. Op de achtergrond kreunt heel zachtjes een jonge Neil Young. Zijn prachtplaat After the Gold Rush was ons eigenlijk al bij binnenkomst opgevallen.
“Ken je de The Last Waltz-dvd?” vraagt onze gastvrouw.
“Daar staat een schitterend nummer op van Young. Ik ben verliefd op zijn muziek.”
We mogen Renée tegen haar zeggen. Charlie Dée is zowel een artiestennaam als koosnaam. “Charlie, zo noemde mijn moeder me. En Dée, dat is mijn opa.”
Charlie Dée is dus niet de naam van een band. Inmiddels heeft ze wel een heel aardig team van professionele muzikanten bij elkaar kregen. In haar band spelen drummer Joeri Rook (Wallrus), gitarist Martijn van Agt (o.a. Anouk en Sarah Bettens) en bassist Chris Grem.
GROTE PRIJS
In 2004 won Charlie Dée (1977) de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer/songwriter. Voor festivalboekers was het winnen van de prijs niet meteen een reden om Charlie Dée te bellen.
“Behalve Folkwoods en Kwakkel zijn er geen optredens aan verbonden, maar als je wint, zoeken mensen je wel op en krijg je veel leuke aanbiedingen.”
Bij het noemen van Kwakkel schiet Renée even in de lach.
“Van Kwakkel heb ik ook niet meer gehoord. Eigenlijk weet ik nog niet zo heel goed of ik festivals wel leuk vind, maar ik denk van wel. Ik denk dat het er gewoon bij hoort. Eigenlijk is ook het wel leuk, maar als ik zou mogen kiezen tussen Pinkpop en Lowlands, dan denk ik toch dat Lowlands beter voor mij zou zijn.
Het grote probleem met de Grote Prijs is dat de winnaars maar zelden doorbreken naar het grote publiek. De hoge verwachtingen worden vaak niet waargemaakt. Maar Charlie Dée is als winnares van vorig jaar niet bang voor het uitblijven van succes.
OPTREDEN
Over het recente optreden op de Haagse BinneNach is ze ook heel erg tevreden. In tegenstelling tot enkele andere artiesten ondervond de zangeres weinig hinder van het rumoerige festivalpubliek.
“Tijdens mijn studie verdiende ik mijn geld op bruiloften en partijen. Ik speelde in een coverbandje. In het begin vond ik het wel leuk, maar op een gegeven moment raakte ik ongelukkig van de sfeer en mensen. Maar door op studentenfeestjes op te treden, heb ik wel leren omgaan met het gepraat, glazengerinkel en de doorloop van het publiek op festivals. In Den Haag stonden we in een ongezellige foyer van Theater aan het Spui, maar desondanks had ik het reuze naar mijn zin. Bovendien viel het reuze mee met het geroezemoes.”
Hoewel het optreden over het algemeen wel goed gaat, zit Charlie Dée nog in een fase waarin ze nog op zoek is. “Ik zit nog in een stadium waar je eigenlijk niet precies weet waar je precies terecht komt. Afgelopen donderdag traden we ergens op in Nijmegen.
Tijdens de soundcheck klonk alles werkelijk te gek, maar bij het optreden stond ineens het geluid knetterhard. Dat gaat ten koste van de dynamiek. In mijn liedjes is dynamiek heel belangrijk. Dat geldt voor meer liedjes, maar in mijn liedjes is dynamiek heel belangrijk.”
“Ik verlies niet snel mijn concentratie, maar van zulke momenten word ik wel ongelukkig,” zegt ze lachend. “Niet dat ik ter plekke ga huilen, maar ik heb het dan wel toch iets minder naar mijn zin.”
DEBUUTPLAAT
De plaat is af, maar is nog lang niet uit. De bedoeling dat de eerste cd van Charlie Dée in september het daglicht ziet. Er zijn nog onderhandelingen gaande met distributeurs en platenmaatschappijen. Ze wil er weinig over kwijt.
Ook de titel van de cd wil ze nog niet verklappen.
“Ik ben erg tevreden over het eindresultaat. De reacties van mensen in mijn omgeving zijn erg positief. Ik zie nu al dat de cd verschillende deuren opent. Oh ja, ik denk zeker dat er een doelgroep voor is. Toch wil ik na de release niet gelijk het clubcircuit induiken, tenzij er eventueel vraag naar is. Misschien breng ik eerst een single uit. De bedoeling is dat mensen mij leren kennen.”
JONI MITCHELL
De muziek van nieuwkomer Charlie Deé wordt vaak vergeleken met de kwetsbare klanken van singer/songwriters als Jeff Buckley, Fiona Apple, Joni Mitchell en Rickie Lee Jones. We zijn benieuwd of de plaat ook die sobere kant op gaat.
“Ja, maar de cd is met de band opgenomen, waardoor je toch een vol geluid hoort. Eigenlijk heb ik maar één liedje met enkel zang en piano opgenomen.
Joni Mitchell is zeker wel een grote inspiratiebron voor mij. Toch luister ik niet veel naar haar. Als ik te vaak naar haar luister, dan ga ik ook teveel zingen als Joni Mitchell. Als ik even geen inspiratie heb, dan hoef ik eigenlijk maar één liedje op te zetten om weer op gang te komen.
Van Rickie Lee Jones ken ik niet veel. Ik luister veel naar Bob Dylan en Neil Young, dat is transparant en puur. En ook luister ik graag naar Beck en Anthony & The Johnsons. Helaas miste ik zijn optreden tijdens Motel Mozaïque.
DUET
In de toekomst zou Charlie Dée nog wel eens met een orkest willen optreden.
“Een duet met een vrouw lijkt me ook wel heel erg leuk, maar ik eigenlijk zou nog niet weten met wie.” Het zijn van die ideeën die nog niet mogelijk waren op de eerste plaat.
Over die cd wil Charlie Dée nog steeds heel erg weinig kwijt, maar als we bijna afscheid hebben genomen, bedenkt ze zich en loopt naar de cd-speler. We krijgen een paar seconden van de eerste drie liedjes te horen. We beloven met onze handen op het hart nog niet te schrijven over de muziek. Wel raden we u alvast aan om de naam Charlie Dée te noteren en een optreden van haar te bezoeken. De kans is vrij groot dat u net zo onder de indruk raakt als KindaMuzik.
http://www.kindamuzik.net/interview/charlie-dee/charlie-dee-weet-nog-niet-precies-waar-ze-terecht-komt/9611/
Meer Charlie Dee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charlie-dee
Deel dit artikel: