• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Boysetsfire heeft zijn doel bereikt

Na twaalf jaar hebben ze er genoeg van: emo-hardcoreband Boysetsfire besluit te stoppen. Het was destijds geen moeilijke beslissing volgens zanger Nathan Gray: “Voor het eerst sinds lange tijd voelden we ons volmaakt gelukkig.” Tijd om nog één keer de wereld rond te touren. En dan slaat het noodlot toe.

Tekst: Eric Looge

Beeld: Ronnie Heidanus

Publicatiedatum: 14 september 2006

Vlak voor de tour begint, valt gitarist en medeoprichter Josh Latshaw op een bouwplaats van een vier verdiepingen hoge steiger af en heeft een ingeklapte long, een gebroken nek en twee gebroken wervels. Volgens getuigen heeft hij het geluk dat hij tijdens zijn val in een reflex iets vastgreep waardoor hij op zijn rug terecht komt in plaats van op zijn hoofd. Anders was hij er zeker niet meer geweest.

Het is onzeker in hoeverre hij ooit zal rehabiliteren. Zware tijden dus voor de band. Zanger Nathan Gray probeert er het beste van te maken: “Josh zijn situatie, de band die uit elkaar gaat, mijn eigen toekomst…ik probeer maar te relaxen en zoveel mogelijk lol te hebben tijdens deze tour. Niet te veel aan de ellende denken. Dat lukt op zich aardig, ik kan mijn hoofd redelijk goed op slot gooien. Alleen ’s nachts lig ik te malen.”

Mensen denken simpel
Op het moment van het interview is Latshaw net overgeplaatst naar de rehabilitatiefase. Tot grote opluchting van de band is de kritieke fase voorbij, al zal de komende periode langer gaan duren en veel pijnvoller zijn. Om die fase te betalen is Boysetsfire door de familie van Latshaw gevraagd of ze hen financieel kunnen ondersteunen. Omdat de medische zorg in de VS duur is door het ontbreken van een sociaal vangnet, vraagt Boysetsfire zijn fans om kleine bijdragen.

“We verwachten echt niets en het is helemaal vrijblijvend, maar de reacties zijn overweldigend. Ik weet dat het voor Europeanen ondenkbaar is, maar als je in de VS geen geld hebt voor een goede verzekering, ga je dood. Zo hard is het. Kan ze geen flikker schelen. Ik word er echt gek van! Alles wat een klein beetje neigt naar overheidsbemoeienis wordt door een groot deel daar direct als ‘socialistisch’ gezien, hoewel dat natuurlijk onzin is. Maar sinds de koude oorlog wil niemand meer zo bestempeld worden. Mensen denken vaak zo simpel, walgelijk.”

Vehikel
Gray gaat nog even door over de macht van de multinationals, de overheid en de door deze twee partijen gedomineerde media. Boysetsfire is nu eenmaal een band met een boodschap. Muzikaal zijn ze door de jaren heen behoorlijk geëvolueerd (van hardcore tot progressieve emocore – om het maar een naam te geven), tekstueel proberen ze al die jaren al hun politieke en sociale idealen te verspreiden. In hun afscheidsstatement zeggen ze zelfs de band opgericht te hebben als “vehicle for changing the world”. Is de wereld echt zoveel beter na twaalf jaar Boysetsfire?

“Zeker. Toen we startten hadden we nog wel het onrealistische beeld dat we echt fundamentele zaken konden veranderen. Politieke en sociale zaken op globaal niveau. Maar je krijgt al snel door dat dat een illusie is voor een rockband. Wel hebben we op persoonlijk niveau veel bereikt. Mensen kijken anders aan tegen bijvoorbeeld de overheid en machthebbers. Dat is goed, want die mensen moeten het systeem uiteindelijk vanuit hun eigen leven veranderen. Dat kun je niet met vijf bandleden alleen. We zijn tevreden met het resultaat en denken dat we er op dit gebied het meest uit gehaald hebben. Tijd om te stoppen. Niet dat we ophouden met het verkondigen van onze idealen, maar dat kan ook op andere manieren en in andere bands.”

Het maken van het laatste album The Misery Index: Notes from the Plague Years voelde voor de bandleden onbewust al aan als het laatste kunstje. “Muzikaal zijn we gekomen waar we wilden komen en alle bandleden dachten individueel al aan een andere koers. Daarbij komt dat we het ons na een pauze van drie jaar financieel niet meer konden veroorloven om op tour te gaan. We zijn geen twintig meer en sommigen hebben vrouwen en kinderen thuis. Die kun je niet laten verrekken om lekker zelf een maand op tour te gaan zonder dat je geld in het laadje brengt.”

De toekomst
Inmiddels heeft ieder bandlid zijn eigen plannen voor de toekomst, al wordt daar niet echt over gepraat. “Matt Krupanski, onze drummer wil terug naar school. Of hij nog in een band gaat spelen weet ik niet. Van de anderen heb ik geen idee. Ik heb al drie projecten lopen. Ik ben gescheiden en hoef alleen voor mijn kind te zorgen, dus ik zit eigenlijk nergens aan vast en kan doen wat ik leuk vind. Met gitarist Chad Istvan maak ik bijvoorbeeld wat muziek. Verder heb ik nog een project met Matt Smith van Strike Anywhere, wat meer richting indie-rock gaat. Ik ben 34 en ik heb het wel gehad met het geschreeuw en gespring. Ook ben ik bezig met een akoestisch country/folk/indie-project, met piano’s en cello’s. Geweldig om te doen.”

Hoogtepunt
Gray vertelt vol enthousiasme over zijn plannen. Hij is er stellig van overtuigd dat het een mooie tijd gaat worden. Veel langer moet hij nadenken over het hoogtepunt van de afgelopen twaalf jaar Boysetsfire. “Het klinkt misschien raar, maar we toen we gezamenlijk besloten te stoppen, voelden we ons voor het eerst sinds lange tijd allemaal echt gelukkig. We zijn altijd vrienden geweest, maar steeds was er wel wat gedonder en gekibbel. Toen we het besluit genomen hadden, deden we voor het eerst wat goed was voor alle bandleden. Het was een moment waarop iedereen volmaakt tevreden was en wat ons als mens eigenlijk veel dichter bij elkaar gebracht heeft.”

“Omdat we iets wilden veranderen aan de wereld en andermans leven moesten we telkens rekening houden met andere mensen of situaties. Dit was de eerste beslissing die we helemaal voor onszelf alleen maakten. Dat voelde geweldig. Onze tijd is gewoon voorbij. We hebben gedaan wat we moesten doen. Ook muzikaal. Ik wil echt niet arrogant overkomen, maar we zijn wel één van de grondleggers van wat men nu ‘emocore’ noemt. Laatst kwam er een vrij jonge gozer naar ons toe en zei ‘Hé, jullie klinken precies als Thursday!’ Haha! Ik ben dan niet zo’n lul die hem gaat vertellen hoe de verhoudingen eigenlijk liggen, het is ook niet erg, maar het zegt wel wat. Het is mooi geweest. Tijd om iets anders te doen.”

Noot van de redactie op 7 september: Latshaw herstelt verbluffend snel. Zijn nek blijkt toch niet gebroken en hij heeft de eerste stappen alweer gezet. Volg zijn rehabilitatie op www.boysetsfire.org, waar je ook eventuele donaties kunt doen.

http://www.kindamuzik.net/interview/boysetsfire/boysetsfire-heeft-zijn-doel-bereikt/13850/
Meer Boysetsfire op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boysetsfire