• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Black Heart Procession: bijna tien jaar onderweg

Vier jaar na Amore Del Tropico van The Black Heart Procession komt eindelijk opvolger The Spell uit, alweer de vijfde plaat van de band uit San Diego. Naar aanleiding hiervan sprak KindaMuzik met stichtende leden Pall Jenkins en Tobias Nathaniel over hoe The Spell tot stand kwam en blikken we ook terug op bijna tien jaar The Black Heart Procession.

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 17 mei 2006

Ze kunnen haast niet geloven dat het al zoveel jaar geleden is dat ze het debuut 1 maakten. Er is dan ook nooit een plan geweest om een nieuwe groep op te richten. Jenkins en Nathaniel zitten anno 1997 samen met Thomas Zinser en Zach Smith in Three Mile Pilot. Wanneer de activiteiten van die band op een laag pitje staan, ontstaat eerder toevallig The Black Heart Procession.

Jenkins en Nathaniel wonen immers samen, trekken veel met elkaar op en schrijven samen enkele nummers. “We dachten: ‘Misschien kunnen we die zeven nummers wel op plaat zetten of eens live spelen.’ Met nog wat drums en andere instrumenten hadden we ineens genoeg materiaal om een plaat op te nemen. Gelukkig was ook onze platenmaatschappij geïnteresseerd. Op een bepaald moment reden we met de auto naar huis en luisterden naar de opnames. Die waren lang niet slecht en we besloten enkele shows te doen.”
In de jaren die volgen verovert The Black Heart Procession het hart van menig liefhebber van donkere melancholische gitaarmuziek met veelvuldige optredens en nog drie albums.

Pauze
Na een wel erg lange tournee kondigt de groep in de zomer van 2003 een pauze van enkele jaren aan. Even is er de vrees dat het weer dezelfde kant opgaat als met Three Mile Pilot. Die band lastte in 1997 na Another Desert, Another Sea ook een pauze in en die duurt nog steeds voort. Die vrees is ongegrond, want The Spell ligt in de platenwinkels en zelfs Three Mile Pilot blijkt stilaan uit zijn winterslaap te ontwaken. Jenkins en Smith werken momenteel met drummer Thomas Zinser aan een nieuwe plaat die volgend jaar uitkomt. Zonder Nathaniel omdat die tegenwoordig in Portland, Oregon woont.

Dat is alvast één van de redenen voor de lange pauze van The Black Heart Procession. Nathaniel is getrouwd en verhuisd, ze hebben wat vrije tijd genomen en van het leven genoten. Jenkins heeft enkele andere bands begeleid en geproduced en ook een plaat opgenomen met Mr Tube and The Flying Objects, een solo-project van een vriend, dat sinds vorige maand verkrijgbaar is in onze contreien.

Stabilisering
In hun afwezigheid uit de spotlights bouwen ze ook nog een studio in San Diego die ze delen met Pinback, die andere band van Zach Smith. The Spell is de eerste plaat die daar is opgenomen. Voor het schrijven van de nummers vliegen Jenkins en drummer Joe Plummer vaak naar Portland. Tijdens de opnames is het Nathaniel die de afstand overbrugt.
Jenkins legt uit hoe ze te werk gaan bij het maken van hun muziek: “We hebben beiden ideeën -enkele akkoorden, een stukje op de piano- die we onmiddellijk met elkaar delen en daarna uitwerken. Er komen nieuwe ideeën bij, bijvoorbeeld iets over een ‘spell’. Stilaan komt er een concept naar boven. Dan worden sfeer en kleur toegevoegd.”

Het opnemen in een eigen studio biedt behalve tijd en ruimte om te experimenteren ook het voordeel om bepaalde stukken op te nemen wanneer ze nog fris klinken. “Sommige nummers kwamen snel, andere vroegen meer geduld. Soms moet je iets een paar keer proberen, soms moet je ideeën weggooien of veranderen, soms weet je meteen dat het goed is. Maar het is altijd leuk om op het einde van een opnamedag een nummer klaar te hebben waarvan je ’s morgens nog geen vermoeden had.”

Deze vrije manier van nummers schrijven en opnemen bevalt hen wel. Toch staan ze evenmin afkerig tegenover de aanpak waarbij je met een hoop afgewerkte nummers en een zekere tijdsdruk de studio instapt. “We houden van beide manieren en hanteren verschillende methodes die gereflecteerd worden in onze platen. De eerste drie platen zijn opgenomen in Bear Creek in Seattle, een studio waar het moeilijk was om aan het juiste materiaal te geraken. Tijdens de opnames van Amore Del Tropico hadden we wel meer mogelijkheden en nieuw materiaal waar we dan ook ten volle gebruik van maakten. Het was een eerste stap in een nieuwe muzikale richting. The Spell is eerder een ‘stabiliseringsplaat’ geworden, zonder al te veel nieuwe geluiden en met niet te veel violen. De focus ligt op de vijf muzikanten die ook live zullen spelen.”
Naast Jenkins, Nathaniel en Plummer zijn dit violist Matt Resovich en bassist Jimmy Lavelle, beiden van The Album Leaf.

Deze plaat gaat over hoe je in de ban van iemand kan zijn of hoe iemand je kan verstikken, maar het is toch geen conceptplaat geworden zoals de voorganger. “Er zit wel een rode draad in. Bij de meeste van onze platen doet de structuur me denken aan een film of een verhaal. Eigenlijk kunnen al onze platen in een concept worden ondergebracht maar alleen met Amore Del Tropico is dat heel bewust gebeurd. Dit keer is de rode draad onder andere liefde en oorlog.”

Schrijfproces
Wanneer je luistert naar The Spell -en dit geldt eigenlijk voor alle platen van The Black Heart Procession- is het moeilijk om muzikale invloeden te detecteren. “We worden natuurlijk wel door muziek geïnspireerd, maar dat is slechts één aspect. Namen kunnen we er niet meteen opplakken. We houden van verschillende soorten muziek en hebben elk onze eigen invloeden en verder klikt het gewoon. Het resultaat is een soort collage.”
Volgens Jenkins is alle muziek wereldmuziek, niet qua genre maar qua achterliggende idee: “Je neemt verschillende elementen samen en deelt dat met iedereen. We willen niet in een hokje
worden geduwd.”

Onlangs gaven Jenkins en Nathaniel enkele showcases zonder de andere leden, iets wat ze in het begin wel vaker deden en dat bevalt ze wel. “Misschien moeten we zo eens een plaat maken, met zijn tweeën. Het gebruik van enkel zang, piano en zaag of gitaar creëert een speciale sfeer. Je kan haast horen wat er tussen de noten zit en er is meer plaats voor emoties. We praten er wel eens over, het zou leuk zijn om te doen, maar met de hele band nummers maken is ook leuk. Er komt dan meer energie vrij en het geheel klinkt voller.”

“Rock is good!”, beaamt Nathaniel, “onze eerste drie platen zijn meer ingetogen, donkerder en trager. De laatste twee klinken luider en er staan meer drums op. Wanneer we live spelen, putten we uit al onze platen. Dat inspireerde de keuze om van The Spell opnieuw een plaat te maken met een voller geluid, we zijn immers een band die vaak live speelt”.

Jenkins wil blijkbaar wel vaker zijn zingende zaag bovenhalen, maar wordt hierin niet altijd gesteund door de drummer, die liever niet wil rusten tijdens een show: “Maar nu spelen we dus af en toe met zijn tweeën, veel nummers zijn natuurlijk ook zo geschreven.”
Nathaniel schrijft een nummer anders als hij weet dat er nog meerdere instrumenten en partijen aan toegevoegd zullen worden. “Vandaar bijvoorbeeld het verschil tussen de piano in ‘The Letter’ op de laatste plaat en het volle pianogeluid in ‘Stitched to My Heart’ van 1. Nu klinkt de pianopartij veel ‘dichter’, omdat er voor de rest meer gebeurt in het nummer.”
Jenkins besluit: “We hopen dat de mensen die naar onze muziek luisteren het type mensen zijn die niet willen dat we steeds opnieuw dezelfde plaat maken. Voor ons is het iets natuurlijks om andere dingen te proberen, hoewel we ons eigen geluid blijven behouden. Er zullen zeker nog andere platen komen van The Black Heart Procession en hoe die zullen klinken hangt af van wat de toekomst brengt.”

http://www.kindamuzik.net/interview/black-heart-procession/the-black-heart-procession-bijna-tien-jaar-onderweg/12897/
Meer Black Heart Procession op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-heart-procession