Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het tweetal zit in de vernieuwde Amsterdamse Melkweg twee dagen na het concert. De zondag hadden ze vrij en is de band het Van Gogh-museum en de stad in geweest. Drummer Matt Helder is ook ’s avonds in de stad blijven hangen en ligt nu misselijk in een hoek. Zanger Alex is het paradepaardje van de Britten en heeft een eigen ruimte om de pers te woord te staan.
Cook en O'Malley moeten het afgelopen jaar veel van de wereld gezien hebben, of tenminste van internationale podia en hotels. Twee jongens wiens muzikale opvoeding eind jaren 90 pas begon, de tijd van ... ‘Rage Against The Machine en The Strokes. Die wilde ik naspelen op mijn bas. Maar dat wilde maar niet lukken..’ Nick O’Malley grinnikt als hij terugdenkt aan die tijd.
The Strokes & Oasis
‘Mijn neef speelde bas en ik keek nogal tegen hem op toen ik 16 was. Ook de rest van mijn vrienden zoals Jamie en Alex begonnen aan een instrument rond die leeftijd, dus ik besloot om er ook een te halen. De eerste keer dat het ergens op begon te lijken was toen ik ‘Smoke on the Water’ van Deep Purple en ‘Last Night’ van The Strokes foutloos kon spelen.’
‘Bij mij was het eerder Oasis’ aldus Cook. ‘Ik zag hoe vooral Noel Gallagher gitaar speelde en dat zag er zo goed uit. Het leek me geweldig om me ook zo te voelen. Daar zat ik dan op mijn kamertje met bladmuziek en maar met cd’s meespelen. Ik downloadde die tabs van internet.’
‘In het begin heb je ook helemaal geen benul van welk merk je wil hebben, of hoe verschillende versterkers klinken. Ik denk dat ik begonnen ben op een gitaartje van 50 pond. Meer wilde mijn moeder toen niet betalen denk ik, haha.’
Cook was er al wel bij tijdens de opnames van de eerste plaat, O’Malley heeft originele bassist Andy Nicholson een jaar geleden vervangen. Voor hem is het dus allemaal nieuw: ‘Aan de ene kant wel: dit keer was ik er vanaf het begin bij betrokken, maar tussendoor hebben we ook veel B-kantjes opgenomen, dus daar was ik al wel bij. Daarnaast ben ik praktisch met deze jongens opgegroeid, dus echt wennen was het ook weer niet.’
Simiam Mobile Disco
De opnames stonden onder leiding van James Ford, de helft van Simian Mobile Disco. Ook voor Whatever People Say I Am, That's What I'm Not werkte Arctic Monkeys al met hem samen, maar die sessies werden toen niet geschikt bevonden voor de plaat. Nu produceert hij het complete album.
Cook: ‘De voornaamste reden om weer met hem te werken is dat we het goed met hem kunnen vinden. Natuurlijk vinden we ook zijn werk met Simiam Mobile Disco goed, we hebben hem een paar keer horen draaien en dat was fantastisch. Maar de hoofdreden was toch dat hij ongeveer dezelfde leeftijd heeft als wij en dat het op persoonlijk vlak goed klikt.’
Niet dat er ineens dance of new rave-ivloeden te bespeuren zijn op Your favourite Nightmare. Bij eenmalige beluistering van de 12 nummers – hoewel de band via internet groot is geworden, mogen er tot de week voor release geen promoexplaren voor de pers beschikbaar worden gesteld omdat ze bang zijn dat het album lekt – zijn vooral bekende elementen terug te horen: de snerende teksten van Turner, de pakkende riffs en de punky aanpak. En dat in een bulderende productie.
‘Het album is wat breder,’ zegt O’ Mally. ‘We luisteren momenteel veel naar sixties psych bandjes, surf en garage. En dat ruwe zit er ook in als je goed luistert. Ik vind dat deze songs de beste zijn van Alex tot nu toe. Ze spatten uit je boxen en toch zijn we weer wat verder dan op de vorige plaat. Volwassen zou ik het nog niet willen noemen, we zijn pas twintig, maar Arctic Monkeys zijn duidelijk gegroeid.’
http://www.kindamuzik.net/interview/arctic-monkeys/groter-dan-oasis/15253/
Meer Arctic Monkeys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arctic-monkeys
Deel dit artikel: