• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Het heilige emotietheater van Antony & The Johnsons

Inspirerend, theatraal en emotioneel. Enkele kenmerken die een oprecht artiest bijzonder maken. Antony bezit ze allemaal en is bovendien bezitter van een stem die al vergeleken wordt met die van Nina Simone. Zijn nieuwe album I Am a Bird Now is een intieme pianoplaat met gastoptredens van Lou Reed, Boy George, Rufus Wainwright en Devendra Banhart. En David Tibet, alias Current 93. Antony: “David is een echte trannychaser.

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 29 januari 2005

"In het begin deed ik 's avonds laat shows in clubs en café's in New York. Ik heb een boel shows gedaan met de mooiste bastaarden en androgyne mensen die New York rijk is. Surrealistische, soms gewelddadige, soms prachtige shows. Ik zong een liefdesliedje als de avond ten einde kwam. Na een tijdje begon ik me meer en meer te concentreren op de muziek en ik besloot dat ik daarmee verder wilde."

Toen ik afgelopen jaar naar Paradiso reed om Antony (zonder achternaam) in het voorprogramma van CocoRosie te zien was ik er niet zeker van wat ik moest verwachten. Volop genietend van zijn debuut dat vorig jaar eindelijk wereldwijd werd uitgebracht dacht ik aan een droevige show van een melancholische ziel in een ongemakkelijk, verkeerd lichaam. Niets was minder waar, alleen achter zijn piano, constand grappend over zijn geaardheid en verhalen vertellend over zijn goede band met Amsterdam, stal hij de show en liepen de toeschouwers met hem weg. Zijn gestalte doet denken aan een rugbyspeler, rond, gevuld. Zijn bolle gezicht met blozende wangen, gezond als een Rubensvrouw omstreeks 1880. Antony is een sympathieke jongen, hij maakt tijd voor al zijn fans en zet handtekeningen op de goed verkochte The Lake EP's. Samen met Bianca Casady (CocoRosie) zit hij na afloop op de bank in de catacomben van Paradiso. Een deugniet, serieuze vragen ontwijkt hij liever met een knipoog naar haar en de (verse?) druiven op tafel smaken ook aardig.

Lou & Boy
Antony & The Johnsons werd in 1997 en 1998 al opgenomen, in 2000 uitgebracht op Current 93's Durtro label en pas vorig jaar wereldwijd gedistribueerd door Secretly Canadian. In tussentijd heeft hij echter weinig stilgezeten. Lou Reed ontdekte de schitterende stem en de man daarachter, liet hem de achtergrondvocalen zingen op zijn klassieker 'Perfect Day' voor zijn laatste opus, het op Edgar Allen Poe geïnspireerde The Raven, en nam hem mee op tournee. "Dat was fantastisch, fantastisch, fantastisch", zegt Antony, "Ik zing nu vaak met hem en we hebben erg veel plezier samen. Ik ben een groot liefhebber van zijn muziek en die van The Velvet Underground. Hij is een geweldige artiest en ik heb veel van hem geleerd. Hij is een van mijn beste vrienden nu."

Op I Am a Bird Now draagt Lou Reed ook zijn steentje bij in het soulvolle 'Fistful of Love' waarvan hij de intro inluidt en de achtergrondvocalen doet. Het subtiele saxofoonspel maakt 'Fistful of Love' een aangenaam buitenbeentje op het door piano gedragen album. Tijdens de opnames kreeg hij gezelschap van meer vrienden waaronder zijn grote idool Boy George, een duo dat qua uiterlijke vertoning en muzikale voordracht perfect op elkaar afgestemd lijkt. "Ik huilde dagen nadat hij was vertrokken nog steeds. Samen met Boy George zingen was een droom die is uitgekomen. Hoe hij naar me staarde met zijn schitterende groene ogen, zo mooi." Met Boy George zingt hij 'You Are My Sister' een geweldig duet waarin minimaal pianospel de vocalen van de twee in het zonlicht zet..

Top Of The Pops
"Ik herinner me dat ik Lene Lovich, Ian Dury en The Blockheads zag bij Top of The Pops. De eerste platen die ik kocht, waren The Kick Inside van Kate Bush, Blondie's Plastic Letters en het eerste Boomtown Rats-album. Ik was gek op Kate Bush. Ik oefende de cartwheel zoals ze die deed in de 'Wuthering Heights'-video", lacht hij, "Ik wilde net zoals zij zijn. Mijn favoriete plaat op dit moment? Donny Hathaway's In Performance!" Als je luistert naar zijn debuut en ook naar I Am a Bird Now dan hoor je er zijn liefde voor oude soul, theatrale new wave en extravagantie ongetwijfeld in terug. Zijn maatjes vindt hij voor een groot gedeelte in de vorig jaar geëxplodeerde freakfolkscène. Met onder andere CocoRosie, Devendra Banhart en Joanna Newsom heeft hij een hechte band. "Die mensen zijn geweldig, zo muzikaal en zachtaardig. Ik heb ook veel bewondering voor William Basinski, Animal Collective, David Who Loves The Sky, Metallic Falcons […]". Hij noemt een rits artiesten die allemaal in de naden van de muziekwereld hun ding doen. Net zoals hij dat zelf doet, of deed, want met zijn nieuwe album staat er een groter publiek te popelen om Antony live aan het werk te zien.

Nina
In vergelijking met zijn zelfgetitelde debuut is I Am a Bird Now een stuk intiemer en eenvoudiger van aankleding. Het dramatische effect dat de geladen strijkers op het debuut veroorzaakten is beperkt tot een minimum. In plaats daarvan eist Antony's meeslepende pianospel een hoofdrol op. Hij weet de meest aangrijpende akkoorden uit de toetsen te drukken. Een sterk gevoel voor melancholie en soul liggen daaraan ten grondslag, drama heeft er volgens hem weinig mee te maken. "Drama doet me niet zoveel", zegt hij, "Ik hou van echte emotie en soul. Mensen als Otis Redding, Nina Simone en Liz Fraser (Cocteau Twins) zijn mijn favoriete zangers." Het is niet niets om als groot fan door bewonderaars, journalisten en medeartiesten constant met je grote idolen te worden vergeleken. Hij blijft er passend bescheiden onder. "Nina Simone is een van de grootste en meest vernieuwende artiesten van de afgelopen eeuw. Als ik één noot net zo goed zing als Nina Simone dan sterf ik een tevreden man."

Trannychaser!
Hij plaatst zijn idolen op een voetstuk maar zelf is hij hard op weg om een bescheiden cultstatus te creëren. Zijn vriendschap met de cultfiguur en darkfolk-troubadour Current 93 alias David Tibet zorgt voor een hoop nieuwsgierige en enthousiaste goths bij zijn optredens die Antony al snel in hun hart sluit. "Ik vind het wel jammer dat er vandaag meer goths waren dan 'gewone' muziekliefhebbers", zegt hij. "Ze komen op mijn concerten af om mijn samenwerking met David maar dat is niet erg, ze merken wel dat ik meer in huis heb en toch wel anders ben, denk ik. Maar David is een geweldig artiest en een geweldige dichter. Hij is zo aardig voor me geweest. De eerste die mijn werk echt omarmde. David is een extatisch performer, dat hebben we denk ik gemeen met elkaar. (lacht) Hij is ook een trannychaser!"

De kleur van magie
Antony heeft hard moeten werken om zijn nieuwe plaat gerealiseerd te krijgen. Het opnemen van een nieuw album is voor veel artiesten een bijna heilige aangelegenheid, Antony geeft het een extra lading door zijn gevoel voor theater. "Oh, oh, oh", peinst hij, "het is soms zo moelijk om een liedje te pakken te krijgen. Ik heb erg hard moeten werken. Candy Darling (Andy Warhols knuffeltranssexueel) schreef het in een van haar dagboeken zo mooi: 'Liefde is een kwetsbare energie die verloren kan gaan onder druk'. Zo voelt het soms. Een album opnemen is een kwestie van geloven in jezelf." Zoals hij daar op zijn hurken langs de bank zit, een oude sweater aan, korte lichtblonde haren en een bleek gezicht. Zo puur als iemand kan zijn, hij geeft zich graag bloot, op het podium en in persoonlijke situaties. Zijn passie en motivatie voor dat alles vat hij samen in één mooie zin: "Muziek is de kleur in mijn leven, ze maakt alles magisch en goed."

http://www.kindamuzik.net/interview/antony-the-johnsons/het-heilige-emotietheater-van-antony-the-johnsons/8510/
Meer Antony & The Johnsons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/antony-the-johnsons