• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Trail Of Dead is verfijnde Franse keuken in een woud van fastfoodrestaurants.

Je kunt veel zeggen over Worlds Apart, de laatste plaat van het Texaanse trio …And You Will Know Us By The Trail Of Dead, maar niet dat het geen intrigerende plaat is. Het is een pretentieus en bombastisch conceptalbum over het zorgelijke klimaat waarin de huidige popmuziek volgens de band verkeert. KindaMuzik zaagt de band door over hun controversiële standpunten.

Tekst: Eric Looge

Beeld: Inge Schoutsen

Publicatiedatum: 15 maart 2005

Gitarist/zanger/drummer Jason Reece is nog wat moe van de vlucht de dag ervoor, maar daar komt hij wel overheen. Om dat proces wat te versnellen haalt hij een cappuccino uit de automaat in de kleedkamer van De Melkweg. Reece heeft een gigantische zonnebril op waar je met moeite zijn ogen doorheen kunt zien. De band heeft zin de Europese tour. Heel Trail Of Dead is bovenmatig geïnteresseerd in cultuur en architectuur, dus wordt erg uitgekeken naar de shows in Rome, Parijs en Amsterdam. “Ik heb duidelijk niets met een geloof, maar ik kan niet wachten tot ik weer naar het Vaticaan mag. Die architectuur is adembenemend. They almost scare you into believing in their god….

De rollen binnen Trail Of Dead zijn niet zo afgebakend als bij de gemiddelde rockband. Zo nemen Reece en zijn medefrontman Conrad Keely beide de zang-, gitaar- en drumpartijen voor hun rekening. Ook worden de nummers door de hele band geschreven. “Iedereen voegt iets toe aan het geluid van de band, net als bij Fleetwood Mac of The Beatles. We willen ons niet beperken tot één bepaald geluid, elk nummer moet anders klinken. Net als The White Album. Een eclectisch maar toch afgebakend geheel.”

Schrijven jullie je teksten ook gezamenlijk?
“Soms concentreert iemand zich meer op een bepaald thema en werkt dat alleen uit, maar we doen het meeste wel in overleg. Met dit nieuwe album wilden we een punt maken. We discussiëren dan met zijn drieën over hoe we dat het best kunnen bereiken.”

Dus jullie staan allemaal achter de inhoud van de teksten en de punten die jullie maken?
“Ja. We wilden schrijven over iets relevants. Over wat er in vredesnaam gaande is in de wereld, zoals de kwestie Irak en de oorzaak daarvan: de arrogantie van Amerika. We wilden geen politiek statement maken, maar we hebben meer geprobeerd een reflectie op de mensheid te geven. We hebben als mens de macht en de mogelijkheid om te evolueren, maar op dit moment is met name de VS alleen bezig dingen te vernietigen. Of je dat nu vanuit sociaal politiek oogpunt bekijkt of vanuit een artistiek oogpunt.”

Dit standpunt wordt samengevat in het titelnummer van Worlds Apart. De band bekritiseert hierin onder meer de consumptiemaatschappij, de muziekbusiness, de beroemdheden en het conservatisme van hun thuisland. Om deze factoren vervolgens ook nog even te linken aan de terroristische aanslagen op elf september: “De wereld ziet alleen een arrogant en egoïstisch volk als ze Amerika bezig zien. Het lijkt wel of de Amerikanen één grote fuck you willen communiceren naar de rest van de wereld: kijk eens hoe goed en succesvol we zijn! Ik denk dat deze Amerikaanse houding de oorzaak is van de haat tegen Amerika die je overal ter wereld ziet.”

Hadden die terroristen op 11 september dan gelijk?
“Ze hebben zeker een punt. Ze beschouwen Amerika als een onderdrukker. Ze willen dat Amerika van hun olie afblijft. Ze willen dat ons leger hen niet meer controleert en onderdrukt. Maar ik ben ook niet de grootste deskundige op dat gebied. Het nummer ‘Worlds Apart’ gaat over het feit dat er meer is dan die stompzinnige Paris Hilton op MTV en onze oppervlakkige levensstijl. Nogmaals: het is geen politiek statement. Dat nummer is gewoon onze kritiek op het Amerikaanse materialisme dat volgens mij de oorzaak is van veel ellende in de wereld.” Reece pakt nog een cappuccino.

Maar kom op, dat kan toch niet alles zijn. Jullie zijn bijzonder geïnteresseerd in wetenschap en kunst en schrijven daar ook hoogdravende teksten en essays over. Met dit in het achterhoofd vind ik dit wel een heel simpel en kortzichtig inzicht.
“Vind je dat echt? … Nou ja, voor ons is het meer een reflectie. We gaan niet preken over dat soort zaken. En misschien heb je wel gelijk en kunnen we een interessantere insteek verzinnen. Vind je het niet origineel genoeg of zoiets?”

Ook dat. Jullie verkondigen een boodschap die ik al honderden keren van andere bands heb gehoord de afgelopen jaren. Juist van Trail Of Dead had ik een intelligentere insteek verwacht.
“Misschien is het inderdaad wat simpel om het zo te bekijken… maar de derde wereldlanden kunnen hun onvrede over het gedrag van Amerika alleen op een gewelddadige manier uiten, omdat ze simpelweg geen politieke en economische macht hebben.”

In hetzelfde nummer bekritiseert Trail Of Dead het huidige popklimaat. “This and that scene, they all sound the same to me, neither much worse or much better,” luidt een passage uit de tekst. De vraag is hoe Trail Of Dead zichzelf binnen dit popklimaat ziet. “Wij denken dat wij wél van betekenis zijn voor de muziek,” zegt Reece stellig terwijl hij zijn kopje weer vult met cappuccino. “Sommige mensen zoeken iedere keer naar een nieuwe melkkoe, de nieuwe Nirvana. Maar juist dat doet er totaal niet toe. Het gaat ons erom dat de muziek innoveert en groeit. We willen de rock-‘n-roll herdefiniëren, dat het hele concept rock-’n-roll vernietigd wordt. En als mensen over twintig jaar zeggen dat onze muziek daarbij waardevol was, hebben we daaraan bijgedragen.”

Conrad Keely heeft Trail Of Dead wel eens omschreven als een punkband, vanwege jullie vernieuwingsdrang.
“Punk was altijd gekeerd tegen de gevestigde orde. In de jaren zeventig had punk nog geen vaststaand geluid: Blondie, Talking Heads en The Ramones waren allemaal revolutionair. En als je zoals Trail Of Dead ook totaal nieuwe dingen doet, zoals orkesten, koren en Egyptische godinnen toevoegen, dan vind ik dat ontzettend punk.” Reece haalt een nieuwe cappuccino.

Je doet nu net alsof jullie een totaal nieuw geluid hebben, terwijl de hele plaat één grote verwijzing naar twintig jaar gitaarmuziek is.
“Op zich heb je daar gelijk in. We spelen nu eenmaal op drums en gitaren, maar we wilden eens andere invloeden aanwenden. Kate Bush, Peter Gabriel, Jesus Christ Superstar, Led Zeppelin, etcetera. Op deze plaat staat zeker the classic rock thing centraal, maar we wilden dat herdefiniëren zodat het weer als Trail Of Dead klinkt. En ik denk niet dat een andere band klinkt zoals wij.”

Ik denk van wel. In veel nummers liggen de invloeden van bands als bijvoorbeeld Sonic Youth, Smashing Pumpkins en David Bowie er zo dik bovenop dat je toch niet serieus vol kunt houden dat Trail Of Dead een revolutionair geluid heeft?
“Die invloeden hebben we in ieder geval niet moedwillig naar voren laten komen,” zegt Reece terwijl hij weer nieuwe cappuccino haalt. “We doen in ieder geval ons best om iets nieuws te proberen. We hebben oude en nieuwe apparatuur gebruikt, strijkers, blazers en koren. Er waren geen grenzen en we hebben van alles een beetje gebruikt. Misschien dat het geluid daarom wat bekend klinkt.

En bombastisch.
“Ook dat ja. Ik las in een interview met producer Brian Eno dat hij de studio als instrument gebruikt. Dat hebben we geprobeerd en het resultaat is inderdaad bombastisch. Ik hou niet van minimalistische muziek, ik hou van veel kleine details. En het heeft goed uitgewerkt, want ik hoor alleen maar enthousiaste reacties op de plaat”.

Ik heb anders ook een flink aantal negatieve recensies en reacties gelezen.
“Die zullen er inderdaad ook wel zijn, maar dat vind ik een goed iets. We maken dan tenminste iets los. Als we een tweede Source Tags & Codes hadden gemaakt, was het ook niet goed geweest. De volgende plaat zal wel weer meer noisy worden. Worlds Apart bevat niet zoveel noise, maar heeft wel de kracht van een noiseplaat,” zegt Reece terwijl hij zijn zesde kopje cappuccino inschenkt. “Noise moet gedoseerd gebruikt worden, het moet geen doel op zich worden zoals bij Sonic Youth het geval is. Die zijn daarom ook al tien jaar niet meer relevant.”

Waar staat Trail Of Dead dan over tien jaar?
“Over tien jaar? Dat weet ik niet, want zo ver kijken we niet vooruit.”

Oké, de volgende plaat dan.
“Misschien wel meer noise, maar misschien maken we ook wel een plaat samen met een complete brassband. Zolang wij het maar leuk vinden. Er wordt tenslotte al genoeg mainstream popmuziek gemaakt. Er zijn al genoeg fastfoodketens. Wij zijn de verfijnde Franse keuken, of het driesterren sushirestaurant.”

…And You Will Know Us By The Trail Of Dead staat dinsdag 15 maart in de Botanique te Brussel.

http://www.kindamuzik.net/interview/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead/trail-of-dead-is-verfijnde-franse-keuken-in-een-woud-van-fastfoodrestaurants/8882/
Meer ... And You Will Know Us by the Trail of Dead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead