• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De dwarsheid van Conrad Keely

Pretenties heeft And You Will Know Us by the Trail of Dead, en dan voornamelijk frontman Conrad Keely, genoeg. De ene keer blijken die terecht te zijn, vaak ook niet. Hordes fans en critici hebben Conrad & co de rug toegekeerd sinds hun vorige plaat Worlds Apart.

Tekst: Rik Annema

Publicatiedatum: 06 mei 2007

Keely kan er niet echt rouwig om zijn. Muziek is een van de vele aspecten in zijn artistieke universum. “Als ik alleen muziek zou maken, werd ik gek. Ik schilder veel, teken veel. Mijn werkstukken worden vanavond verkocht bij ons cd-kraampje.” Voor wie niet bekend is met de kunst van de frontman: bekijk de hoezen. Die ontwerpt hij allemaal zelf. Obscure barokke schilderingen, afgewisseld met personages die zo uit een mangafilm kunnen zijn weggelopen.

Een vage snuiter was Keely altijd al. Zoals hij daar ook zit: bewust afgesloten van de rest van de wereld. Hij wil het liefst niks te maken hebben met buitenstaanders en hij laat zich zeker niet de les lezen. Dat blijkt even later wanneer de persdame een camerameisje vertelt dat ze vanavond niet meer dan drie nummers mag filmen. “Wat zeg je daar?” roept Keely tegen de persjuffrouw. “Dat meisje mag vanavond rustig ons hele concert filmen. Hier staat niets over in ons contract. Elk concert van Trail Of Dead mag integraal opgenomen worden.” Het camerameisje loopt triomfantelijk weg.

Alien
Die dwarsheid en onvrede lijkt ook het geheime ingrediënt van een goed Trail Of Dead-nummer. Conrad Keely snapt niets van een dergelijk filmverbod. Waarom zou iemand anders beslissen wat er met zijn werk gebeurt? Het is toch zíjn werk? “Het klopt inderdaad dat er onvrede uit onze muziek straalt. Nou ja, onvrede… Ik voel me een alien in deze maatschappij. Ik wil er simpelweg niks mee te maken hebben. Daarom heb ik muziek en kunst. Op die manier hoef ik weinig met de sleur van deze maatschappij te maken te hebben, in tegenstelling tot veel andere mensen. Een bewuste keuze.”

Toch schuilt er een behoorlijke tegenstelling in het gedrag van Keeley. Nog geen jaar terug was hij namelijk van plan de band op te doeken. Na zijn ziel en zaligheid in de ambitieuze plaat Worlds Apart te hebben gestopt, blijken eigenlijk weinig mensen warm te lopen voor de nieuwe bombastische popsound van Trail Of Dead. Keely snapt er geen snars van. Volledig ontredderd besluit hij daarop met de band te stoppen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Keeley besluit om toch een nieuwe ep op te nemen. In de studio blijkt de inspiratie allerminst uitgedoofd. In plaats van vijf nummers nemen ze gewoon een hele plaat op.

Structuur na chaos
So Divided is het glansrijke resultaat. Keely is in de beste Phil Spector-traditie wederom niet spaarzaam geweest met het aanrukken van orkesten en zangeressen en de Beatlesque popsound is nog verder uitgewerkt. Ditmaal in een gestructureerde vorm. Waar Worlds Apart vooral een vervreemde, chaotische indruk maakt, vallen de puzzelstukjes ditmaal wél op hun plaats.

Dat kan niet gezegd worden van de vrij rommelige wandschildering die Keeley tijdens dit interview op de wand aan het kalken is. Met een dikke merkstift probeert hij secuur zijn bandlogo gestalte te geven. Als dit een voorbode is van de kunstwerken die vanavond verkocht worden kan je beter een extra pilsje van je spaarzame centen kopen. Op de vraag of de zaaleigenaar dit op prijs gaat stellen: “Ik denk het wel. Dit gaan ze absoluut mooi vinden. En zo niet, jammer. Morgen ben ik weer vertrokken.”

Druk met zichzelf
Veelzeggend. Keely is een anarchist in hart en nieren. Niet voor niets zit hij vrijwel het hele interview met de rug naar je toegekeerd. Druk bezig met zijn kunstwerk en vooral met zichzelf. Beetje puberaal eigenlijk. Hij is op zoek naar erkenning van mensen die hij eigenlijk helemaal niet ziet zitten. Erg argwanend is hij ook: “Staat je taperecordertje wel aan?” “Ja echt?” “Ik heb er namelijk een bloedhekel aan verkeerd geciteerd te worden. Dat overkomt mij keer op keer. En daarbuiten mag je mijn fantastische formuleringen natuurlijk geen tekort doen.”

Een vat vol tegenstrijdigheden, net zoals zijn muziek. Keely wil namelijk alles. Zo blijkt hij een ruime kennis te hebben van Duitse Krautrock en zegt hij dol te zijn op super minimalistische, geruisloze ambient. Op het nieuwe So Divided smelten al deze tegenstrijdigheden voor het eerst wonderwel samen.

http://www.kindamuzik.net/interview/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead/de-dwarsheid-van-comrad-keeley/15378/
Meer ... And You Will Know Us by the Trail of Dead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/and-you-will-know-us-by-the-trail-of-dead