• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Anaal Nathrakh: Alles vanuit een negatief perspectief

Eind 2011 bracht Anaal Nathrakh Passion ter wereld. Dit jaar keren de Britten terug op het vasteland voor een handvol festivaloptredens en doet daarbij ook Neurotic Deathfest aan. Voor KindaMuzik voldoende aanleiding om samen met zanger David Hunt te filosoferen over alcohol drinken, drie dagen doodsgeweld en Passion.

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 27 februari 2012

Anaal Natrakh brak ooit door met het alles verwoestende The Codex Necro, een pandemonium van blastbeats brakende drumcomputer, snel melodieus gitaarwerk en vooral het door merg en been gaande bezeten gekrijs van Hunt. Het is nog steeds een van de meeste extreme platen ooit gemaakt. Dat is niet een truc die herhaalbaar is, dus begon Anaal Nathrakh al snel het palet te verbreden. Hunt ontpopte zich daarbij verrassend genoeg als een prima zanger, hoewel hij regelmatig nog in 'door demon bezeten varken' modus springt. Er is ruimte gemaakt voor groovende en epische elementen, zonder aan extremiteit in te boeten.

Het zesde album Passion klinkt op het eerste gehoor milder en beheerster dan de wat meer naar het geluid van The Codex Necro teruggrijpende voorganger In the Constellation of the Black Widow. Een constatering waar de welbespraakte frontman het slechts ten dele mee eens is. "Constellation… was een schreeuwerig album; waanzinnig en hard op een voor de hand liggende wijze. Op Passion wilden we die intensiteit behouden, maar op een andere manier. Het is minder chaotisch, maar ik denk dat er meer diepte in zit. Het titelnummer op Constellation… bijvoorbeeld klinkt erg psychotisch en onmenselijk, terwijl een nummer als 'Drug - Fucking Abomination' van Passion misschien wat meer ingetogen is, maar voor mijn gevoel meer gekweld klinkt. Er zit meer bitterheid in Passion dan op welk van onze vorige albums. Toen ik het concept en de mijn ideeën voor de teksten van het titelnummer op Constellation… aan het verzamelen was, had ik alle ziekelijke horror van waar dat nummer voor staat in gedachten. Maar bij het schrijven van 'This Is No Tragedy…' voor Passion, dacht ik dat ik echt gek werd. Dat klinkt wellicht melodramatisch, maar zo is het wel gegaan."

Het schrijven van een album is een instinctief en gevoelsmatig proces, legt Hunt uit. "Wanneer we aan een album werken, is dat album het enige waar we aan denken. Maar natuurlijk zijn we ons wel bewust van wat we in het verleden gedaan hebben. Dat betekent dat - tot op zekere hoogte - altijd een reactie op de voorgaande albums een rol speelt, ook al is deze reactie iets dat natuurlijk doorwerkt in het songschrijfproces, in plaats van een bewuste beslissing om een bepaalde richting uit te gaan. (Gitarist) Mick (Kenney) werkt in termen van een gevoel. Hij krijgt een gevoel en schijft vervolgens muziek die dat gevoel weergeeft. Het songschrijven is dus grotendeels een instinctief proces."

Geen boodschap
Hunt steekt veel tijd in de onderwerpen en teksten voor Anaal Nathrakh. Hij lijkt ook een boodschap te willen uitdragen dat het de verkeerde kant uitgaat met de mensheid, maar dat blijkt een volledig fout idee. "Het tegendeel is waar. Er is geen boodschap. Ik heb veel gevoelens over de mensheid in het algemeen, maar één ding blijft constant: we zijn, wie we zijn. Dat heeft zijn goede kanten, maar heel vaak ook zijn slechte. Ik heb geen enkel verlangen om het gedrag van mensen te veranderen, omdat ik denk dat het onmogelijk is om dat te doen op een manier die zoden aan de dijk zet. Ik beschik ook niet over voldoende genegenheid om mensen ten goede te willen veranderen. Mijn teksten zijn slechts bedoeld als expressie, en niet richtinggevend. Je moet het zien als een personage in een film die zegt: 'Kijk in deze spiegel - krijg je geen braakneigingen van de reflectie die je ziet? Dat zou wel moeten, want het kwaad in die reflectie zou bovennatuurlijk kunnen zijn, ware het niet dat het tastbaar is. Ga nu heen en haat jezelf, verbeter de wereld of stop er om te geven. Doe wat je wilt. Het kan mij niet schelen wat je doet, want jij bent uitschot, net als ik.'"

"Uit het feit dat mensen vragen stellen over mijn boodschap, kan ik opmaken dat er mensen zijn bij wie dit aspect van Anaal Nathrakh voldoende oproept om vragen te stellen of de band als een metgezel ervaren in negativiteit en bitterheid. Dat is genoeg voor mij; ik wil niet verder gaan en een boodschap meegeven. Ze kunnen er mee doen wat ze willen. Je kan het ervaren als een catharsis of als een aanklacht of als wat je maar wilt. Boodschappen zijn alleen van belang voor diegene die denken dat ze dingen kunnen veranderen."

"De rol van kunst is expressie. Dat kan expressie zijn van politieke of sociologische relevante zaken, maar ook van esthetische ideeën. Ik heb bijvoorbeeld recent de band Portal ontdekt. Er zit geen enkel politiek engagement in hun muziek. Maar er is een enorme esthetische waarde in wat ze doen, namelijk het opwekken van een Lovecraftiaans wereldbeeld. Dat betekent niet dat er geen plaats is voor engagement in de kunst; Discharge deed wel degelijk iets belangrijks toen ze Hear Nothing See Nothing Say Nothing opnamen."

"Heb je ooit gehoord van het onderscheid tussen presentationele en representationele kunst?" vervolgt Hunt zijn betoog. "Het zijn termen die gebruikt worden bij acteren. Maar ik denk dat ze ook opgaan voor andere performancevormen, zoals muziek. Als wij willen dat mensen iets gaan geloven of gaan doen - een boodschap te verkondingen hebben dus - zou dat een vorm van presentationele kunst zijn. Maar wat wij doen is meer representationeel. Wij maken iets voor jou om te ervaren. Wij proberen geen dialoog aan te gaan of je van gedachten te veranderen. Het bereiken van een massapubliek is daarom voor ons irrelevant."

"We gebruiken daarvoor extreme metal, want dat is een taal die we spreken. Er is natuurlijk ook de constatering dat er extremiteit zit in wat wij doen en als voor ons de geschikte manier is om ons te uiten middels krankzinnig krijsen tegen de wereld is, dan gaat dat niet goed samen met pop. Extreme metal is één van de weinige chassis voor zoiets. Er zijn mogelijk ook andere vormen mogelijk en die zouden we dan met graagte gebruiken. Maar extreme metal is de vorm die we het beste kennen en het meest effectief kunnen gebruiken."

Kronkel
Wat is eigenlijk de bron van al die woede die Hunt wil uitdrukken? "Alles. Echt bijna alles. De media, het politieke systeem hier, de politieke systemen elders, het kapitalisme, economie in het algemeen, de menselijke moraal, de arrogantie van perspectieven, andere mensen in het algemeen, persoonlijke tekortkomingen, mensen die niet genoeg aandacht besteden aan dingen, mensen die juist te veel aandacht voor zaken hebben, religie, pseudoreligie, die zich voordoet als iets anders. Het is echter niet eens zozeer een kwestie van specifieke dingen die ik irritant vind", legt hij uit. "Het is meer een kwestie om proberen te vermijden zaken vanuit bepaalde invalshoek te bezien. Kijk naar buiten en bekijk de regen - wat zie je gebeuren? Zie je het bewijs dat er geen god is vanwege een arrogante onwetendheid en verkwistende houding ten opzichte van een eerst levensbehoefte, waar anderen elders op de planeet op hetzelfde moment gebrek aan hebben en daardoor sterven? Waarschijnlijk niet. Misschien zie je zelfs poëzie in de regendruppels. Beide perspectieven zijn even waar: mensen die sterven van de dorst of honger door het mislukken van de oogst en de schoonheid van regen. Er zit echter een kronkel in mijn hoofd die alles, ongeacht wat het is muteert in een daad verricht vanuit haat, in een onrechtvaardigheid of andere negatief perspectief. De truc is om dat te leren beheersen wanneer het gaat domineren."

Dat lukt momenteel vrij aardig, want Hunt kijkt uit naar het aankomende optreden op Neurotic Deathfest. "Ik verwacht een heel zooi mensen, metal en alcohol. Waarschijnlijk ga ik ook wat tijd doorbrengen in de Ierse pub om de hoek van 013, want dat is de enige plek waar ze cider verkopen. Voor wat ik gezien heb worden de shows in 013 altijd goed bezocht door een enthousiast publiek, dus ik hoop dat nu ook te zien." En dan komt toch weer die kronkel… "Verder heb ik geen verwachtingen. Elke show staat op zich. We kijken er naar uit er heen te gaan en verder zien we wel wat er gebeurt."

http://www.kindamuzik.net/interview/anaal-nathrakh/anaal-nathrakh-alles-vanuit-een-negatief-perspectief/22594/
Meer Anaal Nathrakh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/anaal-nathrakh