Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
BLOC PARTY
Ze zijn te stekelig, te dwars en te eigenzinnig voor het grote publiek, maar leverden met debuutalbum Silent Alarm een duidelijk bewijs af van hun talenten. Bloc Party is de meest arty band van de nieuwe stroming nieuwe Britse bands en tegelijkertijd de meest avontuurlijke. Op Lowlands 2006 mogen ze bewijzen dat ze geen eendagsvliegen zijn, die over 25 jaar enkel worden herinnerd om hun verpletterende debuutalbum. 'Two More Years', de single die het viertal eind vorig jaar uitbracht, liet een wat rustiger geluid horen. Zal de opwinding van het oude materiaal ingeruild zijn voor bezinning? (RL)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Bloc Party: Hoe simpeler hoe beter’
BELLE AND SEBASTIAN
Belle and Sebastian op een groot festival als Lowlands: een paar jaar terug had dat wat vreemd geklonken. De schuchtere Schotten traden liefst helemaal niet op, laat staan op een open veld. Maar de muurbloempjes van weleer zijn de afgelopen jaren tot volle bloei gekomen. Het nieuwe album The Life Pursuit is dan ook hun meest kleurrijke en uitbundig gearrangeerde album tot nu toe. Ongetwijfeld zullen niet alle fans van het eerste uur blij zijn met deze verschuiving: de introverte, bijna breekbare houding was immers de grote kracht van de band. Anderen haken nu ineens aan, en Lowlands kan er alleen maar blij mee zijn. (AV)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Belle and Sebastian: “Je kunt niet constant hetzelfde blijven doen”’
BE YOUR OWN PET
Je vindt de Arctic Monkeys maar watjes, de Mystery Jets niet hip (die vader!), maar de gemiddelde garagerockband te schimmig en obscuur? Je wilt eigenlijk wild om je heen slaan, totaal uit je dak gaan, maar alleen als je haar goed blijft zitten en je leeftijdsgenoten met je meedoen? Het jeugdige viertal Be Your Own PET uit Nashville brengt uitkomst, met hun overstuurde punkrock, die 16-jarige jongetjes het hoofd op hol doet slaan (en dat kan ook door blonde schone Jemina komen) en bij anderen simpelweg oergevoelens oproept. Als dat maar goed gaat. (RL)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Bloc Party: Hoe simpeler hoe beter’
ARCTIC MONKEYS
“Lowlands zou een festival van niks zijn als de Arctic Monkeys er niet zouden staan”, zei Hans van Rompaey van Mojo onlangs tegen 3VOOR12 over de komst van de Sheffieldse band. En dat mag best nog een beetje breder getrokken worden: ieder groot festival dat dit jaar zonder Arctic Monkeys aan de start verschijnt heeft zitten slapen. Met hun jeugdige en dansbare indiepop creëerde de band een Monkeymania waar zelfs Franz Ferdinand en Kaiser Chiefs beteuterd bij moeten staan kijken. Bassist Andy Nicholson werd het zelfs al te veel, hij is vorige maand vervangen door Nick O’Malley. Was je er in de Melkweg of Paradiso nog niet uit, dan is dit je kans. Voor het te laat is. (AV)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
TIGA
Met zijn knappe kop en zijn sexy muziek is Tiga een beetje de glamourboy van de dancewereld. Hij is al een paar jaar een veelgevraagd dj, bracht tussendoor ook fijne singles uit als ‘Pleasure From the Bass’, ‘Sunglasses at Night’ en ‘You’re Gonna Want Me’, en imponeerde met zijn DJ Kicks-bijdrage. Met het sterke album Sexor (mede geproduceerd door de Soulwax-broertjes) is hij klaar voor het écht grote werk. Als één dj dit jaar geacht mag worden het dak van de danstent te liften, dan is het wel Tiga. (AV)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
THE RACONTEURS
Twee jaar geleden was Jack White samen met zusje Meg de grote man van Lowlands. De complete Alpha brulde 'Seven Nation Army' uit volle borst mee. Dit jaar gaat Jack dat opnieuw proberen, maar dan met 'Steady As She Goes' en zijn hobbybandje The Raconteurs. Nou ja, dat hobbybandje (met Brendan Benson en leden van The Greenhornes) begint inmiddels aardig serieuze trekjes te krijgen: een volledig album (Broken Boy Soldiers) en een uitgebreide tour gingen al aan dit optreden vooraf. The Raconteurs graven door oude platenverzamelingen en brengen garagerock, blues, classic rock en sixties- en seventies-sferen samen in één band. Eens kijken of het Lowlandspubliek hen net zo serieus neemt als The White Stripes. (AV)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
THE STREETS
Lowlands heeft nog een appeltje te schillen met The Streets. Zijn laatste optreden – in 2004 – was zo’n aanfluiting dat Mike Skinner het zelfs nodig vond er een liedje over te schrijven op zijn nieuwe album The Hardest Way to Make an Easy Living. Hij had zo veel drank en drugs achter de kiezen dat de boel in een onvermijdelijke chaos eindigde, inclusief een scheldpartij naar het publiek. De excuses zijn inmiddels geaccepteerd, de Britse rapper mag in de herkansing. Eens kijken of hij tegen die tijd nog altijd van de drank af kan blijven. En vergeet vooral niet dat lelijke witte hoedje op te doen dat je nog bewaard hebt van de vorige keer. Vindt ie leuk. (AV)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘The Streets: tragikomische blik op het sterrenleven’
MUSE
Al vanaf dag één werd het Britse trio Muse door het Nederlandse festivalpubliek in de armen gesloten. De band sprong in de krater die door Radiohead achtergelaten was, en groeide in korte tijd uit tot een mega-act, aan wie je gerust de afsluiting van een festival kunt overlaten. Muse is natuurlijk veel meer dan een kloon, dat wordt met het vierde album Black Holes and Revelations nog maar eens bevestigd. De band heeft een eigen stijl ontwikkeld: bombastisch, intens en overweldigend, met ronduit pretentieuze teksten (je noemt je derde album niet voor niets Absolution). Je houdt ervan of je haat het, maar de haters hebben voorlopig het nakijken. (AV)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
JOAN AS POLICE WOMAN
Als violiste en achtergrondzangeres van Antony, en daarmee een van zijn Johnsons, heb je natuurlijk al een lichte voorsprong te pakken. Als je ook nog eens met Lou Reed en Nick Cave hebt gewerkt én het vriendinnetje van Jeff Buckley bent geweest, begint er sprake te zijn van een gat. Maar als je ook nog eens zélf een prachtig ingetogen singer-songwriter plaat als Real Life weet af te leveren, is daar helemaal geen peloton tegen opgewassen. Geen wonder dat Joan As Police Woman dit jaar geldt als een van de namen om rekening mee te houden. (AV)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Joan as Police Woman: “De eerste ingeving is vaak de beste”’
THE KNIFE
Het nieuwe album van het Zweedse duo The Knife klinkt koud, ongemakkelijk, bedreigend. Tegelijk is het meeslepend en indringend. Het is alsof de emoties van zangeres Karin Dreijer onder een heel dun laagje ijs gevangen zitten, een associatie die getuige hun mysterieuze gemaskerde winterfoto’s ook zo ongeveer bij het duo zelf opkwam. Silent Shout, zoals The Knife het album heeft gedoopt, is daarmee een van de meest bijzondere elektronische popalbums die dit jaar verschenen is. Als The Knife op het podium ook maar íets van de sfeer van het album weet over te brengen, mogen we rekenen op een wonderlijk visueel schouwspel. (AV)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘The Knife: nuchterheid en mystiek treffen elkaar in een wonderland”’
JAWAT / THE OPPOSITES / KIDDO CEE
Amper driekwart vol was de Bravo-tent vorig jaar bij Buiten Westen, maar de aanwezige fans scheurden het tentzeil spreekwoordelijk volkomen aan stukken. Aan het einde moest de security er zelfs aan te pas komen om de mannen van Opgezwolle en hun aanhang van het podium te krijgen. Blijkbaar tot tevredenheid van de organisatie, want ook dit jaar zullen drie rappers uit de Top Notch-stal het podium delen: Jawat was vorig jaar ook al nadrukkelijk van de partij, maar heeft inmiddels met zijn album Ut Zwarte Aap aardig wat naam voor zichzelf gemaakt. The Opposites scoorden met ‘Fok Jou’ een van de leukste hits van vorig jaar, en veteraan Kiddo Cee kwam dit jaar met het uitstekende straatalbum BioLogica. Och, laat het half zo leuk worden als vorig jaar, dan zijn we al tevreden. (AV)
» bezoek de officiële website van jawat
» bezoek de officiële website van the opposites
» bezoek de officiële website van kiddo cee
MOTOR
Elektronicaduo Motor bestaat uit een Fransman en een Amerikaan, die een liefde voor industriële popmuziek, new wave en smerige techno met elkaar gemeen hebben. Ze vonden elkaar in Londen en maakten daar hun debuutalbum Klunk, dat ongeveer zo klinkt als de titel doet vermoeden. Het grootste talent van de heren is om heel langzaam een dreigende spanning op te bouwen, en dat wil op een dansvloer wel eens van pas komen. Single ‘Sweatbox’ doet dat zelfs zo fascinerend dat het zweet je daadwerkelijk uit zal breken van nieuwsgierigheid. (AV)
» bezoek de officiële website
» interview: “Motor: een met zweet gesmeerde technomachine”
WOLFMOTHER
Neem gelijke delen White Stripes en Led Zeppelin, meng het goed en zet het op een Australisch strand met witte haaien in de zee en AC/DC uit de luidsprekers van de dichtstbijzijnde strandtent, alwaar het bier rijkelijk vloeit. Laat de zon haar werk doen en wacht tot dit alles is gegist tot een sterk, maar nog wel makkelijk wegklokkend brouwsel, waar zelf iets van raffinement in is te bespeuren. Noem het ‘Wolfmother’. Het geheim van het momenteel stormenderhand Europa veroverende trio is ‘minder riff, meer liedje’. Een dergelijke band behoeft verder geen uitgebreide beschouwing, maar gewoon een “Yeah!” en een opstoken vuist. (MH)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
MEW
Mew is de ‘mister Bombastic’ van Denemarken. Op tweede album And the Glass Handed Kites is bombast te horen zoals het begrip omschreven staat in de Deense Van Dale. Jij denkt dat Muse de overstuurde progrock uit de jaren ’70 het beste onder de knie heeft, dat The Mars Volta de opwindendste moeilijkdoenerij-band is van het Westelijk Halfgrond en het gillende keukenmeid-gevoel toch eerder wordt opgewekt door een willekeurige boyband? Denk nog maar een keertje heel hard na, want muzikale kitsch wordt haast niet beter (of erger, het is maar hoe je het bekijkt) dan dit. (RL)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Mew: het clubcircuit al ontgroeid’
MATISYAHU
Iedereen kent wel de spannende verhalen over wat grote artiesten allemaal wel niet in hun kleedkamer willen hebben. M&M’s zonder de bruine, alles zwart geschilderd, verse aardbeien uit Zwitserland. Amerikaan Matisyahu heeft zo zijn eigen dieetwensen: zijn voedsel moet koosjer bereid worden. Matisyahu houdt er voor een reggaezanger namelijk een opmerkelijk geloof op na: het joodse. Met zijn karakteristieke baard, hoed en pijpenkrullen is hij dus een attractie op zich, maar met zijn uitstekende albums Shake of the Dust… Arise en Youth bewees hij zich als veel meer dan dat. Tussendoortje Live at Stubbs doet ten slotte vermoeden dat hij ook op het Lowlands-podium uitstekend uit de voeten kan. (AV)
» bezoek de officiële website
» bekijk de artiestenpagina
MASTODON
Na het laatste album Leviathan uit 2004 werd het definitief: Mastodon is de beste metalband op aarde. Punt. Het debuut Remission was al geweldig en op de opvolger Leviathan deed de band het nog eens doodleuk beter. Het kwartet grossiert in monsterlijke riffs, technische drumpatronen en gorgelende vocalen, maar nooit klinken ze gedateerd of clichématig. Bovendien is Mastodon een verwoestend goede liveband. In september brengen deze giganten hun derde album Blood Mountain uit op het majorlabel Warner, waarna ze ongetwijfeld echt door gaan breken naar een groter publiek. Ga deze Amerikanen zien nu het nog kan. Voor je het weet staan ze alleen nog maar in gigantisch bierhallen. (EL)
» bezoek de officiële website
» interview: ‘Mastodon: We hebben een monsterlijk geluid”’
http://www.kindamuzik.net/festival/a-campingflight-to-lowlands-paradise/lowlands-2006-de-keuze-van-kindamuzik/13492/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise
Deel dit artikel: