• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Zeven Nederdeath klassiekers

Met een plechtige buiging richting Dead Head, Sinister, Threnody, Nembrionic en al die andere vaderlandse wegbereiders, zijn dit dé zeven old school nederdeathalbums.

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 17 april 2011

Pestilence - Consuming Impulse (1989)
Uit: Enschede.
Wat: De klassieker.
Want: De complexe en tegelijk loodzware riffs van Patrick Mameli en Patrick Uterwijk in combinatie met de gouden strot van Martin van Drunen maken Pestilence ruim twintig jaar geleden tot een hele grote meneer in de bloeiende internationale deathmetalscene. De band zal na het vertrek van Van Drunen ook nog een cruciale - en controversiële - rol spelen als aanjager van de progdeath en fusion metal, en eigenlijk zijn de eerste vier platen van Pestilence, elk om hun eigen redenen, dan ook verplichte kost. Op pure kwaliteit en stootkracht blijft deze in het oog van de oorspronkelijke deathmetalstorm uitgebrachte tweede echter ongeëvenaard: Consuming Impulse is het kroonjuweel van de nederdeath.
Wat doen ze nu: Sinds 2008 weer actief, met wisselend succes en zonder boegbeeld Van Drunen, die de sterren van de hemel grunt in Hail of Bullets en Asphyx.

Thanatos - Emerging from the Netherworlds (1990)
Uit: Rotterdam.
Wat: De eerste.
Want: Opgericht in 1984, en daarmee de oudste deathmetalband van Nederland. Op deze ietwat verlate en rauwe debuutplaat mist Thanatos weliswaar nog de brille van Pestilence en het onderbuikgevoel van Asphyx, maar het is wel een perfect voorbeeld van de ongepolijste en opwindende activiteiten op het snijvlak van death en thrash eind jaren tachtig. Bandleider Stephan Gebédi is, ook in zijn hoedanigheid als schrijver voor Aardschok, sinds jaar en dag één van de sleutelfiguren in de nederdeath, en de vruchtbare Rotterdamse scene in het bijzonder. Thanatos gaf er na een prima tweede album in 1992 voortijdig de brui aan, maar met het rond drie (ex-)Thanatosleden geformeerde Hail of Bullets is Gebédi, na een kwarteeuw noest doorploeteren in de nederdeathloopgraven, dan toch nog met zijn neus in de dikverdiende boter gevallen.
Wat doen ze nu: Sinds 1999 weer actief. Gebédi en nieuwe gitarist Paul Baayens vormen tevens de gitaartandem van Hail of Bullets.

Asphyx - The Rack (1991)
Uit: Oldenzaal.
Wat: De cultfavoriet.
Want: Het piept, kraakt, giert, rochelt, ronkt, sloopt én staat anno 2011 nog steeds als een huis. The Rack is precies het type 'vergeten cultklassieker' dat door de huidige New Wave of Old School Death Metal weer helemaal hip is geworden: smerig, chaotisch, gevaarlijk, heavy, doomy, groovy, karaktervol (Martin van Drunen, wie anders), kortom alles wat zo node wordt gemist in de veelal steriele en technische hedendaagse death metal.
Wat doen ze nu: Sinds 2007 weer actief, inclusief Hail of Bulletsleden Van Drunen en Baayens.

Gorefest - False (1992)
Uit: Goes.
Wat: De stadionstampers.
Want: De kamerbrede gedowntunede sound, het hoge spelniveau en de vocale hooks in de verstaanbare, geblafte grunts van Jan-Chris de Koeijer tillen de nederdeath naar nieuwe, professionele hoogten. Van groot belang daarbij is meesterproducer Colin Richardson (Carcass, Machine Head, Fear Factory), die van False met afstand de best klinkende nederdeathplaat tot dan toe maakt. Op dit tweede album wordt het gaspedaal door Nederlands beste metaldrummer, Ed Warby, nog geregeld flink ingedrukt, maar het loopt ook vooruit op typische jarennegentigtrends als groovemetal en melodeath. Gorefest, dat met De Koeijer een kanjer van een frontman bezit, blijkt dan ook uitermate geschikt voor de festivalweide, zoals te horen is op The Eindhoven Insanity, een registratie van de glorieuze show van de Zeeuwen op Dynamo Open Air 1993 (Warby speelde met een gebroken hand). Dat de band later, tot grote woede van de oude fans, steeds meer gaat leunen op klassieke jarenzeventighardrock komt eigenlijk niet echt als verrassing, want die kiem was op doorbraakalbum False al duidelijk gezaaid.
Wat doen ze nu: Na een kortstondige reünie weer verleden tijd. Drummer Ed Warby speelt in Hail of Bullets en samen met Gorefestgitarist Frank Harthoorn in zijn eigen doomband, The 11th Hour. Gitarist Boudewijn Bonebakker heeft onlangs een nieuw seventiesrockproject gelanceerd, Gingerpig.

The Gathering - Always (1992)
Uit: Oss.
Wat: De gothic doomdeathpioniers.
Want: Slowly... het doomdeathevangelie wordt direct verkondigd in openingstrack 'The Mirror Waters'. Op deze in een aantal opzichten inmiddels behoorlijk gedateerd klinkende debuutplaat Always staan proggy death metal en de grunts van Bart Smits nog centraal, en natuurlijk zal de band uit Oss pas later echt internationaal furore maken door een prachtige reeks albums met zangeres Anneke van Giersbergen uit te brengen. Toch is Always, waarop ook een latere huisspecialiteit als het optimaal benutten van relatief eenvoudig riffwerk al opvalt, een onmiskenbare mijlpaal in de nederpop. The Gathering is in 1992 immers één van de allereerste (death)metalbands die experimenteert met wezensvreemde elementen als toetsen, dwarsfluit, symfonische rock, deathrock (iets heel anders dan death metal) en vooral damesvocalen. Samen met Britse collega-droeftoeters als Paradise Lost staan de Brabanders daarmee aan de basis van de gothic metal en één van Nederlands belangrijkste muzikale exportmiddelen, female fronted metal.
Wat doen ze nu: Nog steeds actief, zij het al lang niet meer op het gebied van death metal.

God Dethroned - The Christhunt (1992)
Uit: Beilen.
Wat: De blackenedmelodeathmeesters.
Want: Het naar black metal neigende, duivelse riffwerk, de gierende solo's vol whammybar-effecten en de galspuwende voordracht van bandleider Henri Sattler maken God Dethroned tot de meest agressieve en venijnige nederdeathband. Het pandemonische debuut The Christhunt bevat al deze elementen al, maar nog niet in de vorm van de vlijmscherp gestroomlijnde melodeath waar de Drenten inmiddels om bekendstaan; het is gruis en chaos wat de klok slaat, naar het voorbeeld van Autopsy, Bolt Thrower en Carcass. Ook doet de invloed van de dan uit de underground opborrelende black metal zich gelden, niet in het minst in de antichristelijke teksten. The Christhunt zal enigszins een valse start blijken, want pas in 1997 verschijnt de opvolger en begint God Dethroned echt aan zijn opmars richting internationale erkenning. Die volgt tijdens de deathmetalrevival eind jaren negentig en zeker ook na de eeuwwisseling, als de ziedende blackened melodeath van oudgedienden God Dethroned ineens perfect blijkt aan te sluiten bij de New Wave of American Heavy Metal. De aankondiging eerder dit jaar dat de band het voor gezien gaat houden kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel.
Wat doen ze nu: Bezig met het laatste rondje langs de velden, waaronder begin juli op het festival Fortarock. Tijdens de Eindhoven Metal Meeting in december staat het afscheidsoptreden gepland.

Altar - Youth against Christ (1994)
Uit: Hardenberg/Coevorden.
Wat: De 'polder-Deicide'.
Want: Altar is een fijne, controversiële, fel antichristelijke relband naar het evenbeeld van Glen Bentons shockrock-brigade. Het past ook helemaal in het tijdsbeeld, want in 1994 heeft het onverbloemde satanisme van black metal de overhand gekregen ten opzichte van de meer met gore en andere aardse zaken gepreoccupeerde death metal. Zo bont als hun corpsepainted Noorse tijdgenoten maken de oosterlingen het niet, maar Altar weet midden jaren negentig met zijn provocerende teksten en artwork aardig wat beroering te veroorzaken, zowel in de gereformeerde thuisstreek als in de nationale pers. De band speelt niet alleen op Dynamo Open Air, maar in 1998 zelfs ook op Lowlands. Op het raak getitelde debuut staan nederdeathculthits als 'Jesus Is Dead' en 'Hypochristianity', die zich nog steeds heerlijk lenen voor meeschreeuwen, ook al door de lekker lompe thrash- en groovemetalinvloeden.
Wat doen ze nu: Na vele bezettingswisselingen en pogingen tot doorstart valt voor Altar het doek definitief in 2007.

http://www.kindamuzik.net/dossier/nederdeath/zeven-nederdeath-klassiekers/21513/
Meer Nederdeath op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nederdeath