• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dani Siciliano

Puike show van een innemende zangeres.
02 maart 2004, AB Club, Brussel (B)

Tekst: Dave Roozendaal

Beeld: Mathias Vermeulen

Publicatiedatum: 03 maart 2004

Een goede maand na het verschijnen van haar debuutalbum kwam Dani Siciliano naar Brussel om de nummers van Likes ten gehore te brengen. De avond was tevens de tweede in een nieuwe serie in Ancienne Belgique, Jazzactuel. Maar jazz was in Brussel nauwelijks te horen, of het moest tijdens de inmiddels in beperkte kring wereldberoemde cover van 'Come As You Are' zijn. In nauwelijks een uur kwam zo goed als het hele album aan bod, exclusief de elektronische friemeltjes 'Cranes and Trains' en 'One String'. Maar gefriemeld werd er genoeg tijdens de andere nummers. Gehuld in een soort met diamanten afgezet berenvel en begeleid door een trio bestaande uit een bassist, een drummer en een "mad scientist", zoals Ms. Siciliano hem noemde, achter de laptop en andere knoppen, verleidde de Amerikaanse het publiek zonder enige moeite. Met haar zwoele stem, waarmee ze de ene keer lieflijk fluisterde en de andere flink uithaalde, en met haar persoonlijkheid. Het was bijna aandoenlijk om te zien hoe ze omging met haar onhandig afzakkende broek, hoe ze de drummer complimenteerde met de goede uitvoering van een moeilijke break (het album is immers voor het grootste deel op de computer gemaakt), en hoe ze zich pas echt op haar gemak leek te voelen toen ze eenmaal die nare pumps had uitgeschopt. Nummers als 'She Say Chliché', 'Red', 'Collaboration' en natuurlijk het spetterende 'Walk the Line' bleken ook live te staan als een huis. Naast het bespelen van de klarinet toverde Siciliano, net als op de plaat, allerlei geluiden uit het effectendoosje bij de microfoon, waarbij ze onder meer haar eigen stem opnam en reproduceerde om daar vervolgens de tweede, derde of vierde stem bij te zingen. Als laatste nummer speelde de band nog 'Wandering' van de Brit Brooks, dat mede door haar gecomponeerd is en waarop ze de vocalen verzorgt.
Ook bij de toegift veroverde ze de harten van de aanwezigen, omdat ze met het schaamrood op de kaken bekende dat ze geen repertoire meer hadden om in de extra tijd te spelen, want de band is nog maar net bij elkaar. De oplossing: gewoon nog eens 'Walk the Line' spelen, in een iets andere versie. Dat hadden we sinds het geklungel met de tergend langzaam terugspoelende tapes van Cocteau Twins in de jaren tachtig niet meer gezien. Maar het was haar vergeven - met haar optreden had ze de AB Club allang voor zich gewonnen.

http://www.kindamuzik.net/beats/article.shtml?id=5301
Meer Dani Siciliano op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dani-siciliano